Bu Benim Hayatim(TAMAMLANDI)

"2"

Gözümü açıp kapayıncaya kadar büyüdüm.Okulum  bittiğinde teyzemlerin evinden ayrılıp yeni bir eve taşındım tabi okullarımı büyük başarılarla bitirdim ben bir psikoloğum.

22.01.2003 işte bu tarih benim annemi kaybettigim tarih bugünde 22 ocak annemi görmeye gideceğim sabah kalkıp kahvaltimi yaptım üzerimi değiştirip çantama şalımı koyup evden çıktım üç yıldır çalıştığım icin kredi çekip kendime araba aldım neyse arabama binip mezarlığa doğru yola çıktım bir çiçekçi gördüm hemen arabamı kenara çekip çiçekçiye gittim küçükken anneme  götürdüğüm papatyalarimdan aldım annem çok severdi.Tekrar arabama bindim ve yola çıktım mezarlığa vardığımda arabamı park ettim araçtan inip mezarlığa gittim annemin ayağının ucuna oturdum başladım konuşmaya başladım
"Bir tanecik annem sen gideli 19 yıl oldu sen gittin gideli hayatım hep ters gidiyor ben sıkıldım bunaldım annem hep itilip kakilmaktan insanlar tarafından küçük görülmek senden sonra tek varlığım babamdı o da çekti gitti yeter Allahım yeter ben ne çektim neden ya neden ben" gözyaşlarım durmadan akıyordu kendime gelemiyordum papatyalari koyup ağlaya ağlaya arabama attım kendimi ne zaman canım sıkkın olsa bir Uçurum vardı oraya gidip intihar etmeyi kafama koyup her defasında vazgeçtiğim Uçurum gittim saatlerce orada oturup ağladım sigara içtim bir müzik açtım  "Sezen Aksu-Vazgeçtim" acaba gerçekten ailem akrabalarım  benden vazgectilermi?Oradan kalkmaya çalıştım ama o kadar bitap düşmüştümki kımıldayamıyordum o sırada hastaneden Ayşen diye bir arkadaşım vardı.O arıyordu bitkin bir sesle;
"Efendim Ayşen"

"Nerdesin kızım sen merak ettim"

"Ölmedim daha ama en kısa zamanda ölmeyi planlıyorum"

"Nerdesin kızım sacmalama"

"İyiyim sorun yok sonra konusuruz"deyip telefonu kapattim.
Sigaramı içmeye devam ettim.Sonra derin bir nefes alıp olduğum yerden kalktım ve arabama yöneldim.Sonra içime şeytan girmişçesine ayaklarım geri uçuruma gidiyordu.Uçuruma yaklaştıkça azıcık duran gözyaşlarım sel olup akmaya basladi.Ölmek istiyordum annemi babamı çok ozlemistim ben bir subay kiziyim güçlü olmam gerekirken acizlik diz boyuydu.Ben böyle bir ailenin kızı olmayı hak bile etmiyordum uçuruma yaklaşıp çığlık atmaya başladım
" Allahım benim günahım ne ben sana ne yaptim.Anne baba ben çok yoruldum  sizi çok özledim ben burada yalniz ezik ve caresizim"
Uçuruma yaklaştıkça çığlıklarım gözyasina donusuyordu hıçkıra hıçkıra ağlamaktan konuşamıyordum uca yaklaştığımda
“Allahım ne olur beni affet”
Kendimi assaga bırakacakken bir elin beni çektiğini hissettim gözlerimi açtığımda  sert bakışlı bir adam olduğunu farkettim
Birbirimize o kadar dalmıştık ki benim bağırmama kadar gözlerimiz birbirine kenetlenmisti.

“Lan oğlum sen manyak misin niye beni kurtarıyorsun”

“Asıl sen psikopatmisin kendini atmaya çalışıyorsun bak ne yaşadın hiç bilmiyorum ama lütfen bana yardım et hemen buradan gidelim”

“Ne diyorsun sen ya ben burada ölmeye çalışıyorum bi rahat bırakta rahat rahat öleyim”

“Şuan ölmüyorsun çünkü ben senin hayatını kurtardım ve sen bana borçlusun”

Bots gözlerle ona bakarken bağırış sesi duyarak irkildim;

“Ben sana hayatımı kurtar dedim mi ??"

"Sen  bana sormadın ölmek isterken bende sana sormuyorum seni kurtarırken"

Dediği gibi kolumdan  hızlıca tutup beni arkasından sürükleyerek arabaya bindirdi.Arabayı sürmeye başladı ve hızlıca oradan uzaklaştık.Töbe Ya Rabbim hiç tanımadığım bir adamla ölmek üzereyken tanışmak da neymiş ve aynı  arabadaydık.Ölmek istediğim halde ölemiyordum ve ayrıca nedense çok  korkuyordum.Birşey yapmam gerekiyordu.Filmlerde izlediğim kadarıyla kaçırılan kızlar arabada bağırırlar ve arabanın kapısını açmakla tehtit ederler çocuk kapıyı açmazsa bende öyle mi yapsam acaba???

"İmdattttttt "

"Bağırma  burada seni kimse duyamaz "

Aslında doğru diyordu ama aklıma hiç birşey gelmiyordu. Tanımadığım birinin elinden bile kurtulamıyorum.Derdi ne ki manyak herifin .Çok korkuyordum bu işin sonu ne olacak diye öleyim derken aslında yaşarken ölecektim bunu farketmem biraz zaman alsada.