Bu Benim Hayatim(TAMAMLANDI)

Yalnızlık

Gözlerinde buz parçaları izler sessizlik Ve sessiz bir sitem olarak kalkar yıldızları izler Aşk yok, markaların kalbinde yatan yalnızlık var Ben yokum, aynada biriken uzayan yalnızlıklar Size acı, içki ve unutuş eğer: aşk Batma, ölüm ve hiçlik ise dayatılan rol desem? Bu sürgülü ve keçeleşmiş kirpiklerin ne anlamı var? Size gösterilen bir veda ve yol desem? Ve kan! ve hayat! ve duygular! bana mutluluk biraz, ne zan! Ne sana dair kırık bir ati konu miras Üzgünüm, denedim her versiyonunu üzgünlüğün Kaybetmek korkularıydı odama giren mavi duman O sesler de kayıp, içim bomboş artık Daha mı yalnızım? hayır! Mutsuzluk uyuşturuyor, umudun kıyısız tarafındayım Ben asla ağlamam, sadece gözlerim dayanıksız Hayvan yangısı, yılgın çiçek çelenkleri gönderdim cenazeme Şimdi gündelikçi akşamlara kon Hatırlat bana uzak ve yakınlığın sarıldığı bankı Hatırlat, nasıl başlamalıydı dinlediğimiz ilk şarkı? Hatırlat başak saplarını dik tutan gölgemi Hatırlat efkarı, deliren gezegenimi ve öfkemi Hatırlat, nasıl yenilirdi güneş? çiçekleri delip geç! Hatırlat bana benzediğin şehri, gerçekten sevince Yalnızlık, yalnızlık Saklandığın o küçük delikte buluyor seni Yalnızlık, yalnızlık Seviştiğin o değersiz bedende uyuşturuyor seni Bir yağmura başlar gibi, bir koşuda yavaşlar gibi Şaşkın ve atılgan, ataerkil ve kıvrak Bir ismin arasına kıstırılmış sonsuzluk gibi aşk Nasıl yol alır sayısız dudaklarından? Gel kıyılarına yüzümün, yüzme öğret can çekişen balıklarına Gel o kumun dakikalarına kumrallığını uzat Ve biraz sakalımın kokusunu al, götür ört yastığına Bir oğul doğur ve beni unut, hatıralarımı yak Şimdi hiç görmedim o son seviştiğin yabancıyı Alışırım konuk oyuncu olup kaçınılmaz sonlarıma Mutluluk üzerine bahis yapma zamanlarımızdı, hatırlarım Ansızın kente ve yüreğime doğrulttuğun tabancayı Zamansız ve Fransız, kör makas, kesik rızk Kahveyle dirilen hücre, bunlar: bizim merhabalarımız Nikotinle gönenen sabah, bunlar günaydınımız Bir unutuşun ortasındayız, bunlar elvedalarımız Şimdi seni gasp edecekler bir yüzük ve müstakil evle Benim bütün takım elbiselerime pişmanlık sıçrayacak O zaman çöküp bir sigara yakabilirim bu kentte Yağmurlar yağdırabilirim taze simit kuyruklarına Gidişine korunamadığım gibi, dönüşünü de savunamam Yokluğuna dayanabilirim ancak sade bir fotoğraf olarak Köprüler de ayrılabiliyor, nehirler de sevgilim Hayat böyle bir yerden sonra, ne kadar karışsan da kalabalıklara Yalnızlık, yalnızlık Saklandığın o küçük delikte buluyor seni Yalnızlık, yalnızlık Seviştiğin o değersiz bedende uyuşturuyor seni Öldürüyor seni Öldürüyor ve beni