The Guy Who Stole My Heart

CHAPTER11: Saviour

Yuri's POV

"Baby nandiyan ka lang pala!"

"Lu-Lucas?"

Ba't siya pa?

"Yes baby?" nakangiting sabi nito sa akin

Ayusin mo Yuri. Ikaw na tong tinulungan, huwag ka nang maarte! Sakyan mo nalang para matapos na!

"Ah-eh nandiyan kana pala" nag-smile na rin ako sa kaniya nang pabalik.

FYI po! Fake smile po ito made in China!

"Miss me?"

Tinanggal niya ang pagkaka-akbay sa akin. Kinuha niya ang kamay ko at hinawakan ito.

"Oo miss na kaagad kita" sabi ko with sweetness in my voice but still...di pa rin ako makapaniwala.

"Ang bilis naman yata?"

"You know naman. I can't live without you"

"Ang sweet mo naman baby" sabi niya sabay kurot ng pisngi ko

This is too cringey.

"Just for you baby!" gaya niya kinurot ko din siya sa pisngi. Eww.

"Di ba siya yung lalaki sa arcade kanina?"

"Boyfriend niya pala yon"

"Ang swerte nung girl! Dalawang hunks ang nagkakagusto sa kaniya!"

Ayan na naman yung mga bulungan. Umiwas nang tingin sa akin si Lucas at tumingin sa mga tao.

"Hi!" nag-wave nang hand yung dalawang babae nang mapatingin si Lucas sa kanilang direksiyon. Ang lalandi, sila yung mga babae kanina sa CR.

Pero dumako din yung tingin ni Lucas kay Terrence.

"Who's he?" pointing he's forefinger to him while looking at me

"Someone I know" I shrugged

Tiningnan niya lang ako ng sandali pero tumingin ulit ito kay Terrence.

"Who are you?"

"Terrence Yu" pormal nitong sabi sabay lahad ng kaniyang kamay ngunit hindi ito tinanggap ni Lucas

Ang galing mag-acting! Clap! Clap! Clap!

"So, Terrence. Are you messing with my girl?" Diniinan niya pa talaga yun 'My' .

"I'm not" simpleng sagot nito

Mas lalong tumindig ang tinginan nilang dalawa. There's tension going on between them.

"If not. Can we fucking go now?"

Di sumagot si Terrence sa halip tumingin siya sa akin. Iniwas ko ang tingin ko sa kaniya dahil naiilang ako. Buti nalang hinila ako ni Lucas palayo duon.

Nang nakalayo na kami sa lugar na iyon, napunta kami sa isang park na may kalayuan din sa mall.

Dahil sa sakit nang mga paa ko napaupo ako sa ilalim nang isang puno.

"Di mo ba ko pasasalamatan?" tumingin ako sa gilid ko at nakita ko siyang tumabi sa akin, pero may distansiya pa rin naman sa amin dalawa.

Tumingin ako sa mga batang naglalaro sa playground
"Thank you" simpleng sagot ko sa kaniya

"That's it?"

"Very much" dugtong ko nalang. Napailing-iling siya tumingin sa direksiyon ng mga batang naglalaro.

Nanatiling tahimik lang kaming dalawa. Di ko alam kung anong ekspresiyon niya dahil nanatiling nakatingin parin ako sa mga bata.

"Sino yung kanina?" basag niya sa katahimikan. Tiningnan ko siya ngunit nakatingin siya paharap.