SESSİZ SEVDAM (TAMAMLANDI)

HOŞGELDİN HATUNUM

Sessiz Dostum
Sırdaşım
Bugün akşam Allah'ın izniyle kınam yakılacak yarında nikahımdan sonra baba evime veda edeceğim.
Bu gece baba evimde geçireceğim son gecem.
Ben bunları sana yazarken ağlıyorum yaşarken nasıl dayanacağım.
Mevlam yardımcım olsun.
Dile kolay Yiğit ile tekrar karşılaşalı bugün 3 ayım doluyor ve ben onun yarın nasip olursa eşi olmuş olacağım.
İçimde garip bir his var. Verdiğim karardan pişman değilim lakin bu hissin adını koyamıyorum.

Biliyorum bizim evliliğimiz bir aşk evliliği değil, çocukluklarında iki iyi anlaşan arkadaşın büyüdüklerinde ailelerimizin de evlenmemizi isteğiyle ve bizimde rıza göstermemiz ile olan bir evlilik.
Şu ana kadar da beni üzmedi sağolsun. Maddi manevi her zaman yanında olacağım diye söz verdi. Gerçekten de sözünü tuttu.
Evimiz çok güzel oldu. Her zaman tercih ettiğim gibi sade ve hoş.
İzmir'e alışabilir miyim bilmiyorum.
Gurbet gelini olarak elimden geleni yapacağım.
Çok şükür bu kısa zaman içinde orada yan komşum olan Sukeyna ablam gibi bir dostta edindim. Sağolsun onu tanıdım tanıyalı hiç benden yardımını esirgemedi.
Onların sevdalarını dinledim yan komşulardan. Rahmetli eşi olan Mirza abi ile birbirlerini çok sevmişler. Sevdasından olsa gerek eşinin vefat ettiğine hiç inanmıyor.
Bende bir gün Yiğit'e Seni Seviyorum diyebilecek miyim acaba...
Sukeyna ablam ve Mirza abimin birbirlerine olan sevdaları gibi bizde birbirimizi sevebilecek miyiz acaba...
Mevlam görelim neyler
Neylerse güzel eyler...

Zeynep defterini kapatıp teheccüd namazını eda ederken Yiğit ise geçmişine veda ediyordu.

-"Yiğit bu saatte bahçe de ne yapıyorsun abim?"
-"Yarım kalan bir işimi tamamlıyorum abi."
-"Bu tenekede yanan ateş ne için?"
-"Bunlar için abi" dedi ve Arzu ile ikisine ait fotoğraflar ve onunla alakalı eşyalarını yavaş yavaş yakıyordu.
-"Benim yarın nikahım var. Eski anıları düşünerek Zeynebi de üzmek istemiyorum. O mutlu olmayı hakediyor abi ve ben elimden geldiğince onu mutlu etmeye çalışacağım."
-"Anlıyorum kardeşim. Kusura bakmazsan bir şey sorabilir miyim?"
-"Buyur abi"
-"Bu eşyalara vedayı kendin için mi Zeynep için mi yapıyorsun?"

Yiğit bir anda ne cevap vereceğini bilemez oldu.
-"Zeynebe olan hislerimin adını bende koyamıyorum. Arkadaşlık mı dostluk mu temiz yüreğine olan hayranlığım mı yoksa..."
-"Yoksa"
-"Yoksa sevda mı?.. Abi bildiğim şu ki ben onun üzülmesini hele ki benim yüzümden üzülmesini hiç istemiyorum. Tertemiz bir sayfa açmak istiyorum abim. Eskilerden anılardan uzakta Zeynep ve benim olacağımız sayfalar..."
-"İnşallah kardeşim inşallah. Buna bende çok mutlu olurum. Ne zaman ihtiyaç duyarsan..."
-"Yanımdasın biliyorum abi"
-"Tabi ki de" dedi gülümseyerek.

-"Siz niye uyumuyorsunuz. Sabah yola çıkmıyacak mısınız? Vallahi bunlar Yiğiti geçti. Ben kime diyorum bide bana bakıp gülüyorlar. Size diyorum enişte kayınço duyuyor musunuz beni. Ey Allahım yaa sabır"
-"Abi bu ablam mıydı?" diyen Yiğit giden ablasının arkasından baktı.
-"Hormonlar" dedi Mert. Nefes aldı ve devam etti. "Hamile olunca karımı bende tanıyamıyorum. Anlaşılan Yiğit'te kızdırmış."
-"Abi Allah ablama sabır sana kat kat sabır versin"
-"Aminnn" dedi ve ikili gülümseyerek eve doğru yürümeye başladılar.

Yiğit bir ara durdu eniştesi arkasına bakacak diye düşündü ama Yiğit sessizce bekledi kafasını iki yana sallayarak arkasına bakmadan eve girdi.

Mert Yiğit'in arkasından bakıp dua ederek içeri girdi.
-"Ey güzel Rabbim. Sen kardeşimin kuracağı bu yuvayı hayırlı huzurlu mutlu eyle. Kardeşimin bir daha o yanlışlara düşmesine sen fırsat verme Rabbim"
Amin Aminn Aminnn...