SESSİZ SEVDAM (TAMAMLANDI)

SENİ SEVİYORUM ÜÇ NOKTAM

Gelecek Bölümden Küçük Bir
Kesit

Zeynep ağrısına sızısına bakmaksızın Yiğit'in peşinden çıktı.

Yağan yağmura aldırmadan arabasına hızla binen Yiğiti durduramadan Yiğit uzaklaştı.

Zeynep o sıra hastaneye gelen Sukeynâ ablasını görünce durdurdu.

-Ablacım lütfen soru sorma Yarimin arabasını takip et... LÜTFENN...

-Tamam canım. Sen iyi misin?

-İnşallah olacağım ablacım... İnşallah...

Sukeynâ gittikçe Yiğiti takip etmekte zorlanıyordu...

Yağmur yağarken daha yavaş kullanması gerekirken Yiğit gittikçe hızını artırıyordu...

-Kardeşim ne yapıyorsun sen böyle...
Allah korusun kaza yapacak...

-Ablacım durdur onu... Durdur ne olur... Önüne geç ne bileyim bir şey yap durdur onu...

Sukeynâ içinden Rabbine duâ ederek kazasız belasız bir şekilde yolculuklarını tamamlamayı diledi.

Sakin bir yola geldiklerinde Zeynebin gözyaşları da dualarıda hala devam ediyordu.

Sukeynâ, Zeynebin durumunu da görünce Rabbinden kuvvet dileyerek arabasını biraz daha hızlandırdı ve Yiğitin önüne kırarak onun ani bir frenle durmasını sağladı.

Yiğit arabadan sinirli bir şekilde çıkıp öndeki aracın şoförüne hesap soracakken, araçtan Zeynebin çıkması Yiğiti şok etmişti.

Sessizce "Zeynebim" diyerek fısıldadı.

Sukeynâ onların yalnız konuşması için arabasını kenara çekip bekledi.

Zeyneple Yiğit karşı karşıya geldiklerinde, Zeynep hem Yiğitin göğsüne vurarak onun geri geri gitmesini sağladı hem de ağlamaktan çatallaşmış çıkan sesiyle sevdiğine hesap sordu...

-"Nereye gidiyorsun... Nereye?...

İki evladını bırakıp nereye gidiyorsun... Erken doğum yapmış karını yatakta bırakıp nereye gidiyorsun..."

-"Ben... Ben sana hep acı yaşatıyorum... Bırak... bırak gideyim hayatından... Mutlu ol sende..."

Zeynep vücudundaki ağrılara dayanamayacak durumdayken Yiğitin söylediklerini de duyduğunda kalbi paramparça oldu. Yağan yağmura aldırmadan Yiğite hesap sormaya devam etti.

-"Mutlu olacağım öyle mi?.. Sensiz mutlu olacağım... O zaman bu kalbi ne yapacaksan onu da söküp atabilecek, onu da gittiğin yere götürebilecek misin?

Çünkü bu kalp senin adını atıyor!!!..."

Yiğit duyduğuyla şok olmuş biçimde Zeynebin ellerini tutarak gözlerinin içine baktı ve sessizce "Ne" dedi...

Zeynepte Yiğitin gözlerinin içine bakarak sessizce

-"Sen benim herşeyim oldun... Hiçbir kelime sana olan hislerime anlatmaya yetmezdi...

Benim sana olan sevdam iki kelimeye yetmezdi...

Kelimelere yetmezdi... O yüzden ben sana ÜÇ NOKTAM dedim ey yâr...

O yüzden..."

-"Zeynebim... Sen... Beni..."

-"Seni... Seviyorum..."

Yiğit duyduğuyla gözlerini kapatarak Zeynebin ellerini bıraktı ve başını öne eğdi...

Zeynep artık gücünün bittiğinin farkındaydı. Ayakta duramayacak hala gelmişti. Yiğite bakarak kendini toparlamaya çalışıp

-"Şimdi gidiyorsan git..."

Önünden çekildi, yolu gösterdi ve devam etti

-"Cennetin dibine kadar yolun var", dedi ve Sukeynâ'nın arabasına dönerek yürümeye başladı.

Yiğit arkasından seslenerek

-"O cümle Cehennemin dibine kadar yolun var olmayacak mıydı?"

Zeynep Yiğite sadece başını döndürerek baktı ve

-"Seven sevdiği için onu bırakıp gitse bile Cenneti için dua eder, Cehennemi için değil" dedi ve tekrardan önüne dönerek yürümeye başladı...

Yiğit Zeynebine kollarını açıp haykırarak...

-GİTME...

GİTME CENNETİMİN KAPISI...

SENİ SEVİYORUM...

Not: Sınavlarımıza az kaldı. O yüzden bölümler çok gecikiyor kusura bakmayın. Vizeyi atlatır atlatmaz nasipse yeni bölümü yayınlayacağım.

Çooooook seviliyorsunuz :-)