SESSİZ SEVDAM (TAMAMLANDI)

AŞKA ADIM KALA...

Zeynep, Sukeynâ ablasının gidişinden sonra son hazırlıklarını da tamamlayarak çalan kapıyı açmak için gitti...

-Sukeynâ ablam bir şey mi unuttu acaba...
Geldim ablacım bir dakika

Halbuki kapıyı çalan Sukeynâ değil eşi Yiğitti...

Zeynep kapıyı açtığında eşi Yiğiti görünce sessiz kalarak ne tepki vereceğini bekledi, inşallah beğenir diyerek...

Yiğit ise karşısında gördüğü güzelliğe karşın büyülenmişçesine bakıp dili tutulurken yüreği konuştu...

-Aman ya Rabbim... Bu ne...

Gökten melekler indide benim mi haberim yok...

Zeynebim zaten güzeldi şuan kat kat güzel olmuş...

Âhuedam melekleri kıskandıracaksın bu ne güzellik böyle...

Bu güzellik yalnızca bende mi saklı...

Çok şükür Allah'ım... Çok şükür...

Zeynep, Yiğitin sessizliğine dayanamayarak elini Yiğitin yanağına koyup

-Selamun aleyküm... Hoşgeldin...

Yiğit Zeynep'in güzelliğinin etkisinde kaldığından

-Maşallah diyerek cevap verdi.

Zeynep şaşırarak

-Efendim yarim

Yiğit kendisine gelip önce pencerelere baktı açık mı kapalı mı diyerek
Kapalı olduğunu gördüğünde

-Çok şükür kapalıymış deyip dış kapıyı da kapatarak içeri girdi...
-Ve aleykümselam

Zeynep şaşırarak

-Ne oldu yarim dedi.

Yiğitte Zeynebin elinden nazikçe tutup onu boy aynasının önüne getirip, Zeynebe arkadan sarılarak konuştu...

-Karşımdaki yansımaya inanamadım...

Zeynep bir anda beğenmediğini düşünüp üzülerek başını öne eğdi...

Yiğitte Zeynebin gözlerine bakarak konuşmak istediğinden çenesinden nazikçe tutarak başını kaldırıp

-Bu yalnızca bende saklı olan bu güzelliği hakedecek ne sevap işlemiş olabilirim...
Kimin duasını almış olabilirim...

-Yarim...

Yiğit işaret parmağını Zeynebin dudaklarının üzerine koyup susmasını sağlayarak konuşmaya devam etti...

-Bu çiçekler, bana bu güzelliğini saklayan, benim her zaman yanımda olmasını istediğim güzeller güzeli kadınıma...

diyerek Zeynebe çiçekleri uzatarak alnından öptü.