SESSİZ SEVDAM (TAMAMLANDI)

SENİ SEVİYORUM...

GELECEK BÖLÜMLERDEN

UFAK BİR ALINTI

Yiğit sessizce kapıyı açtığında küçük meleğini uykuya dalmak üzereyken yakaladı.

-Kızım... Neden uyuyamadın...

-Annemi öpmeyi unutmuştum babacım...

Yiğitin burnu sızlarken gözleri doldu...
Kendini toplamaya çalışarak

-Öptün mü yavrum...

-Hıhı... Şimdi uyuyabiliyim aytık...

Yiğit kızının alnına busesini kondurup üzerini örterek kapıyı kapattı...

Kızı duyupta üzülmesin diye eliyle ağzını kapayıp kapının önünde diz çökerek ağladı...

Zeynebine olan özleminden ne dilinden kelime dökülmüştü...
Nede ayağa kalkmaya takati kalmıştı...

Nice zaman sonra kendinde güç bulup odasına gidip Zeyneple olan fotoğraflarına baktı...

-Çok özledim seni Zeynebim... Çok özledim... Çok özledik...

Kızımız senin kopyan, annesinin kızı diye seviyorum...

Vuslat ne zaman Zeynebim...

Vuslatımız ne zaman...

Yiğit koltuğun üzerinde uyuya kaldığından sabahleyin kızı Zeynep Su onu yanağından öperek uyandırdı...

-Babacım kalk kalk bak kay yağıyoy...

Uyku semesi haliyle kızını kucaklayan Yiğit...

-Kızım İzmire kar yağmaz...

-Ama bak yağıyor...

Yiğit inanamayarak kucağındaki kızıyla balkona çıktılar...

-Göydünmü baba yağıyo... Çok güzelll...

-Evet kızım çok güzel... Üşüme girelim içeri hadi...

-Baba giymeyelim anneme de söyleyelim...

-Kızım...

-Hadi baba lütfen anneme de gidip söyleyelim...

-Peki kızım hadi gidelim...

Yiğit kızıyla hazırlanarak kabristana doğru yol aldılar...

Sevdiklerimizin Kıymetini Kaybetmeden Bilebilmek Duası İle :'(

Zeynep Su annesinin mezarlığının üstünü de karlar içinde görünce

-Babacım annem üşümez mi? deyince Yiğitin zaten zor duran göz yaşları akmaya başladı...

Eğilerek kızıyla göz göze geldi...

-Babacım anneler melektir onlar üşümez merak etme...

-Tamam babacım... O zaman ben melek anneme anlatayım mı yaptıklayımı?

-Anlat kızım...

Zeynep Su annesine yaptıklarını anlatırken Yiğitin de akına Zeyneple geçirdiği günler gelip o anlara daldı gözyaşları içinde...

Ablası eniştesiyle gelip dualarını edip Zeynep Suyun yanına eğildiler...

Yiğitte onları seyretti...

-Halam nasılsın? Anneyle konuştun mu?

-Evet hala... Ona heyşeyi anlattım... Babamla yaptığımız yemekleyi bile...

-Çok güzel olmuştu bitanem...

-Hala annemle ne zaman yapçaz....

Bu cümlenin üzerine kimse birşey söyleyemedi...

Mert Yiğitin omzuna dokunup oda Zeynep Suyun yanına eğildi...

-Eniştem ona biraz daha zaman var... Kuzenlerin bekliyor oyun oynamak için... Kardan adam yapçanız beraber...

-O ne ki?

İnsan ağlarken tebessüm eder mi?

Eder... Tıpkı şu anda onların ruh halini taşıyan herkes gibi...

-Hadi gel öğretelim...

Zeynep Su babasına bakarak

-Gidebiliy miyim babam?

-Gidebilirsin kızım...

-Tamam gidelim o zaman babam izin verdi...

Zeynep Su annesine öpücük gönderip

-Allaha emanet ol anne ben gidiyoyum...

Nur ve Mert Zeynep Su ile ayrılırken Yiğit Zeynebinin yanına diz çöktü...

Zeynebiyle konuşup biraz hasret giderdikten sonra

Her gelmesinde yaptığını yapıp birgün olsun yüzüne söyleyemediği bu yüzden bin pişman olduğu cümleyi söyleyip Zeynebine veda etti...

-Özür dilerim yüzüne bir gün olsun söyleyemedim...

Seni Seviyorum... Seni Çooook Seviyorummm...

Sevdiklerinize Sevginizi Söyleyin...

Hayat Çok Kısa...

Bir Daha Vaktiniz Olmayabilir...