The game

Hoofdstuk 13

Wat heb ik een koppijn, sjezus. Kreunend sta ik op, doe mijn haar in een rommelige knot en strompel naar beneden. Ik loop de keuken in en pak een glaasje water en een paracetamol. Waar is Melissa? Oja die slaapt op de bank. Ik neem de paracetamol in en drink gelijk daarna mijn glas leeg. Ik loop naar de woonkamer waar Melissa ligt te slapen. Ik probeer haar wakker te schudden, wat niet echt lukt. Ik loop terug naar de keuken en vul een glas met water. Bij Melissa aangekomen gooi ik het water over haar gezicht. Ze schrikt op en kijkt me boos aan. "WHATTEFACK DOE JIJ." Haar gezicht vertrekt nadat ze heeft geschreeuwd. "Niet zo hard man, heb niet normaal veel koppijn." Zeg ik. "Ja same, heb je een paracetamol voor me?" Fluistert ze. Ik knik en haal ook voor haar een glaasje water met een paracetamol. Ik overhandig het aan haar en ga naast haar zitten. "Dus, Marc?" Zeg ik met wiebelende wenkbrauwen. Ze wordt langzaam rood en kijkt beschamend naar de grond. "Misschien." Mompelt ze. Ik begin te lachen. "Hebben jullie wat?" "Weet ik niet, ik vind hem misschien wel een beetje leuk." Bekent ze. "Zou je denken, je hebt geluk, hij jou ook, zei Thomas." "Echt?" Ze gilt enthousiast. "Had ik niet moeten doen." Zegt ze terwijl ze over haar hoofd wrijft. Ik lach een beetje en stuur haar daarna de douche in want ze stinkt naar drank.

Ik zet Netflix aan en kijk weer een aflevering van Riverdale. "Goeiemorgen." Mompelt Jake. "Huh, Ooh Hey." Zeg ik, nog steeds naar de tv kijkend. "Lekker geslapen." "Mwah beetje kort, jij?" "Hetzelfde." Zegt hij gapend. "Waar liggen de paracetamols?" Vraagt hij. Heeeuj nog eentje. "Onderste kastje van links." "Ik zie ze niet." "Ik pak ze wel." Zuchtend sta ik op en loop naar de keuken. Ik open het kastje en pak voor de derde keer een paracetamol. "Is Jens al wakker?" "Nee hij slaapt nog, ik heb hem laten liggen, hij was pas rond 6uur thuis." Ik geef Jake de paracetamol met een glas water. "Alsjeblieft." Hij pakt het aan en neemt de paracetamol in gevolgd door het water. "Nou succes met je koppijn. Oja, nog bedankt van gister, met die nare gast." Zeg ik terwijl ik weer naar de bank toe wil lopen om verder te kijken. Na drie stappen te hebben gezet wordt ik tegen de muur aan geleid. "Wat doe je?" Ik kijk hem verward aan. "Dit." En met dat gezegd te hebben drukt hij zijn lippen op de mijne. Een raar maar al te prettig gevoel stroomt door mijn lichaam. Mijn buik staat op ontploffen alsof er een vlinderbom is afgegaan. Wanneer hij zijn handen op mijn heupen zet kom ik weer terug bij zinnen. Ik trek terug en kijk hem niet aan. "Jake, het kan niet." "Anouk, ik ben nog maar één week je trainer, waarom zou het niet kunnen." Ik kijk hem aan en zie dat zijn ogen glinsteren. "Omdat.." ik weet niks, ik weet geen goede smoes. De echte reden mag hij nooit te weten komen, allemaal door haar, damn wat haat ik haar. "Omdat wat?" Vraagt hij. Ik haal diep adem en zeg dan het enige waarvan ik weet dat hij op zouden "Omdat ik je niet leuk vindt." Lieg ik. Ik kan het gewoon niet, er staat te veel op het spel. Ik kijk hem aan en zijn ogen staan vol verdriet. Hij draait zich om en snelt de keuken, en het huis uit. Ik zak naar beneden tegen de muur. Ik haal wat tranen weg van mijn wangen en hoop met heel mijn hart dat hem afwijzen het waard was.

POV Jake
Ik kan mezelf niet meer bedwingen en druk mijn lippen op de hare. Het voelt zo goed. Mijn hele lichaam tintelt. Ik ga met mijn handen naar haar heupen en dan trekt ze zich terug. Ze kijkt weg en zegt "Jake, ik kan het niet." Hoezo niet, wat maakt het uit dat ik haar trainer ben, of de vriend van haar broer. "Anouk ik ben nog maar één week je trainer, waarom zou het niet kunnen." Zeg ik. Ze kijkt me twijfelend aan. "Omdat..." ze maakt haar zin niet af. Ha zie je wel, er is geen reden. "Omdat wat?" Vraag ik haar. "Omdat ik je niet leuk vind." Zegt ze resoluut. Mijn armen voelen ineens zo futloos en zwaar. Het voelt alsof mijn hart een beetje breekt. Ik vind haar zo leuk. Ze is zo lief, aardig en knap. De tranen wellen op in mijn ogen. Ze mag me niet zien huilen. Ik draai me om en loop het huis uit. Weg van haar. Ik kan haar nu niet eens aankijken zonder me kut te voelen. Ik ren door de straten, mijn hoofd leegmakend, maar dat zinnetje blijft door mijn hoofd spoken. Hoe kan ze me nou niet leuk vinden. Ik dacht dat ze terug flirtte, maar blijkbaar had ik het mis. Ik heb nu echt afleiding nodig. Ik stop met rennen en pak mijn telefoon. Ik open whatsapp en app Jennifer, mijn ex die me terug wil. Als Anouk me niet wil, zoekt ze het maar lekker uit.

Ik: Heey Jennifer, wil je wat afspreken?
Ze komt gelijk online en is aan het typen
Jennifer: ja natuurlijk! Waar?
Dat het zo makkelijk gaat het ik ook weer niet verwacht.
Ik: over een uurtje haal ik je op? Ik verras je wel met waar we heen gaan, trek dat ene jurkje aan😉
Jennifer: Is goed, tot straks💞

Ik ren naar huis en thuis aangekomen spring ik onder de douche. Een paar tranen verlaten mijn ogen, wanneer ik weer aan Anouk moet denken. Waarom? Waarom kan het niet gewoon zo zijn dat iemand die ik leuk vind mij ook leuk vind. Ik schud de gedachte van me af en richt me op de waterstralen. Ik was mijn haar en spoel het even later weer uit. Ik stap onder de douche uit en droog me af. Ik pak wat kleren uit mijn kast en kleed me om. Ik kijk op de klok en zie dat ik wel alvast kan gaan fietsen. Na een fietstochtje van 10-15 minuten bel ik aan. De deur gaat binnen 3 seconden open, en daar staat ze. Jennifer. Het is twee maanden geleden sinds ze is vreemdgegaan. Ze heeft me gesmeekt om een tweede kans, die ik haar toen niet had gegeven, maar dat kan me momenteel geen zak schelen. Ze staat in de jurk die ze op onze eerste date aanhad. Ik hoorde van wat vrienden dat ze me terugwilde. Tot op vanmorgen gaf ik er geen aandacht aan. Ze begroet me en omhelst me. Ik trek me terug en kijk haar aan. Ik druk mijn lippen op de hare. Niks. Ik voel helemaal niks speciaals. Ze zoent wel goed, maar... ik weet niet, er mist iets. Ik wil de zoen verdiepen en ze gaat erin mee. Zo staan we een tijdje. Ik trek me terug en kijk haar aan. "Betekent dit een tweede kans?" Vraagt ze. Als antwoord druk ik nog een klein kusje op haar lippen. "Ik heb je gemist." Lieg ik. "Ik jou ook." Liefde kan komen, als je maar lang genoeg blijft, zei mijn oom vroeger. Ik ben benieuwd of hij gelijk heeft. Ik neem haar mee op de fiets en we gaan naar een afgelegen plekje in het bos, waar we vroeger altijd kwamen. Maar ik ben niet van plan om veel te praten vanavond, en zij ook niet zo te zien.