The game

H0ofdstuk 23

Nerveus zit ik op de bank een serie te kijken. Ik ben zo verdomd erg zenuwachtig. Straks ben ik niet geslaagd en moet ik nog een jaar overleven op de middelbare zonder mijn vrienden. Ik tik met mijn vinger op mijn knie. Ik hoor de telefoon over gaan en ben in een tweestrijd met mezelf of ik de telefoon wel of niet opneem. Uiteindelijk neem ik hem toch op.

"Met Anouk"
"Hallo Anouk, met oma, ben je al geslaagd?"
"Nee nog niet, ik kan elk moment worden gebeld, ik bel je zodra ik het weet" zeg ik lichtelijk geïrriteerd
"Is goed kindje, dag"
"Dag oma"

Ik zucht, oma's, echt wauw. Ik scroll wat door insta en zie allemaal lekker orginele 'ik ben geslaagd' foto's onder een vlag. Ik reageer onder een paar met gefeliciteerd, leg mijn telefoon weer neer en sluit mijn ogen. Ik hoop dat ik niet wordt geprankcalled. Een vriend van mijn broers had Floris gebeld in de naam van zijn mentor, de Jong, en gezegd dat hij gezakt was. Hij had ook gewoon de stem nagedaan en alles, hartstikke formeel. Floris helemaal teleurgesteld en best verdrietig en even later krijgt hij een app'je van zijn vriend dat hij het was in plaats van zijn mentor. Hij kon het eerst niet echt waarderen, maar nadat hij was gebeld door de echte de Jong die zei dat hij was geslaagd kon hij er nog wel een beetje om lachen. Ik hoop echt zo dat ze dat niet bij mij gaan doen. "JEWORDTGEBELDNEEMOP" "JEWORDTGEBELDNEEMOP." Mijn ringtone haalt me uit mijn gedachten en ik doe wat het zegt, ik neem op.

"Met Anouk"
"Goedemiddag Anouk, met Meneer van der Kooi"
"Goedemiddag"
"Ik zal je niet langer in spanning houden, je bent GESLAAAGD!" Schreeuwt hij door de telefoon.
"Geweldig!" Zeg ik nog redelijk kalm maar in mijn hoofd heb ik al feest en ik doe een vreugdedansje"
"Ik had je wat enthousiaster verwacht"
"Ik doe momenteel een vreugdedansje, ik ben echt hartstikke blij"
"Mooizo, ik ga de volgende bellen, tot over een paar dagen"
"Dag meneer"

"IK BEN GESLAAAAGD" gil ik door het huis. "WOEEEEE" hoor ik Jens terug schreeuwen en tegelijkertijd ook de trap af stormen. Aangekomen bij mij omhelst hij me. Floris komt er ook aan met een pakje. Even later zijn ook mijn ouders er en pakken we de champagne die ze hebben gehaald in de hoop dat ik zou slagen. We lopen naar buiten en Jens heeft zijn telefoon al in aanslag en filmt me. Ik probeer zo charmant mogelijk de kurk eraf te halen, wat mislukt. Op een debiele manier krijg ik uiteindelijk de kurk eraf en beginnen we te juichen. "Anouk, ik wil nou wel zo'n foto he" zegt mijn moeder. "Ik heb een beter idee, heb je een vlag?" Vraag ik haar grijnzend. ze knikt en haalt een vlag op en geeft hem daarna aan mij. Ik pak de uiteinden vast en ga op de straat staan. Ik ren als een malloot door de straat al schreeuwend dat ik ben geslaagd. Na 5 minuten te hebben gerent kom ik weer binnen en zie ik iedereen mij lachend aankijken en mijn moeder schud al lachend haar hoofd. Ik grijns en loop naar binnen. "Anouk, je broer en ik hebben nog iets voor je" zegt Floris en hij overhandigt mij het pakje. Ik maak hem open en zie een prachtige halsketting met een hartje eraan en de letter 'A' erop gegraveerd. "Ahw hij is prachtig!" Zeg ik en ik omhels ze beide. Verliefd kijk ik naar het kettinkje en doe hem om. "Wij hebben ook nog wat voor je" zegt mijn moeder en ze geeft me een kaartje. Ik lees het en kan mijn ogen niet geloven. 'Van harte Anouk met je diploma! Op naar het volgende, je rijbewijs, je krijgt van ons een snelcursus en je eerste les is morgen om 10:00. In de koelkast staat ook nog taart." Ik moet lachen om het laatste en geef ook mijn ouders een knuffel. "Taart eten?" Stel ik voor. Jens en Floris rennen naar de keuken en ik schreeuw naar ze toe dat de taart in de koelkast staat.

Ik post het filmpje op insta waarin ik als een malloot over straat ren en loop dan ook naar de keuken. Met zijn allen gaan we nog even taart eten. De rest van mijn vrienden is ook geslaagd en we gaan het vanavond met z'n allen vieren. Er is zo'n club waar iedereen vanavond heen gaat die is geslaagd, of niet, gewoon allemaal eindejaars. Na het taart moet ik eigenlijk al mijn spullen pakken om te gaan trainen. Ik pak alles wat ik nodig heb en smeer nog even een paar broodjes als avond eten. Ik wil met mijn fiets weggaan, maar merk dat mijn band leeg is en ik heb geen zin om hem op te pompen. "Pap, zou je me kunnen brengen? Mijn band is leeg" vraag ik mijn vader. "Jahoor" zegt hij en we rijden naar het veld. Aangekomen kom ik gelijk een overmaten blije Melissa tegenkom.

Na een zware, gezellig training ben ik toch wel gesloopt. Ik wil naast huis gaan maar bedenk met dat ik nog even langs de fysio moet. Ik zucht en loop erheen. Na even de weg te hebben gezocht ben ik er. Ik open de deur en leg mijn tas neer bij de kapstok. "Goedenavond" zegt een maar al te bekende stem. Ik draai mijn hoofd in de richting van de stem en daar staat Jake. Verward begroet ik hem terug. "Sinds wanneer ben jij geen trainer meer?" Vraag ik hem. "Sinds ik van profiel ben veranderd en fysiotherapie studeer." Antwoord hij. Ik knik en ga op de EHBO bank/tafel zitten. "Dus.. kuitblessure" zegt hij dan. "Ja" antwoord ik kort. "Kun je je broekspijp oprollen?" Vraagt hij me. Ik knik, gelukkig heb ik trainingsbroek aan met ritsen aan de zijkant dus het gaat best easy. Hij begint met het masseren van mijn kuit en vraagt af en toe of het pijn doet. Na ik denk iets van 5 minuten begint het toch best pijn te doen en ik meld hem dat. Hij knikt en gaat wat langzamer aan. "Gefeliciteerd met je diploma" zegt hij uit het niks. "Dankje" zeg ik vrolijk. Ik ben nog steeds hartstikke blij, niet normaal. Na een halfuur is hij klaar met zijn behandeling. Ik heb niet echt met hem gepraat, ik heb ook niks te zeggen tegen hem. "Hoe ben je hier gekomen?" Vraagt hij me. "Met de auto" zeg ik. "En hoe wil je terug" "lopend" zeg ik droog. "Je kan meerijden, ik rijd praktisch langs je huis. Ik twijfel maar heb eigenlijk helemaal geen zin om te gaan lopen. Uiteindelijk ga ik toch maar op zijn aanbod in. Na de autorit bedank ik hem voor de lift. "Tot morgen he, ik ben hier om 12:00" zegt hij. Ik kijk hem vragend aan en bedenk me dan dat ik morgen met hem had afgesproken. "Ik ga bewijzen dat ik aardig kan zijn he" zegt hij. "Ja ik weet het al weer, tot morgen" zeg ik. "Tot morgen" en met dat gezegd te hebben rijd hij weg.

Ik loop het huis in en kleed me om om uit te gaan. Ik trek een simpel zwart jurkje aan. Melissa haalt me zo op en we gaan daarna door naar de rest. Wegens het feit dat ik nu wel echt een fiets nodig heb ga ik de band toch maar oppompen. Wanneer ik daarmee klaar ben is Melissa er net. Ik schreeuw nog even dat ik weg ben en ga met haar richting Marc, waar we zouden verzamelen, dit wordt een mooie avond!