The game

Hoofdstuk 6

Ik zit in de les met nog 10 minuten te gaan totdat het weekend is. 10 minuten die voelen als uren. Eindelijk gaat de bel. Ik sta op en pak mijn tas in en loop snel het lokaal uit. Achter me wenst de docent ons nog een fijn weekend en ik mompel iets terug wat lijkt op "hetzelfde." Ik loop naar mijn kluisje waar Melissa, Marc, Rixt en Thomas al staan. Ik begroet iedereen met een knuffel en haal daarna wat spullen uit mijn kluisje die naar huis moeten. "Anouk, ga je nog even mee naar de Hema? Ff een bakje halen?" "Ja is goed." We halen onze fietsen en fietsen naar de Hema. Ik haal zoals altijd een karamel cappuccino, die zijn namelijk hemels. Na een uurtje te hebben gelachen en gepraat gaan we weer naar huis want ik heb vanavond nog het personeelsfeestje. Ik heb eigenlijk geen idee wie er allemaal werken, ik ken alleen Justin en Matthijs, de eigenaar. Ik merk het wel. Thuis aangekomen maak ik snel mijn huiswerk want dan heb ik nog een lekker relaxet weekend. De examenstress is gelukkig nog niet aangeslagen. Jaja, ik heb dit jaar mijn examen. Ik ben wel klaar met school, en ben erg blij dat ik nog maar een paar weken hoef. Nadat ik mijn huiswerk af heb, ga ik kleren zoeken voor vanavond. Uiteindelijk, nadat ik mijn hele kast overhoop heb getrokken, kies ik voor een simpel zwart jurkje die tot net het midden van mijn bovenbeen komt. (Foto boven) Ik loop naar de spiegel om te kijken wat ik met mijn haar wil doen, uiteindelijk laat ik danst gewoon los. Ik werk mijn make-up nog wat bij en pak daarna mijn tas in.

Ik kijk op de klok en zie dat ik nog een half uur heb. Fack, ik weet helemaal niet waar ik heen moet. Ik raak in paniek en probeer een manier te vinden om er achter te komen waar ik heen moet. Dan bedenk ik me dat ik Jakes nummer heb. Snel pak ik mijn telefoon en bel Jake. Nadat hij een paar keer is overgegaan wordt hij opgenomen. "Met Jake.' "Hee met Anouk, klein vraagje, waar moet ik straks heen?" "Oo heb ik dat niet verteld? Sorry, ik kan je wel even ophalen zometeen?" "Ja zou fijn zijn!" "Okee, app me je adres, dan kom ik nu naar je toe, ik wilde zelf net weggaan namelijk." "Zal ik doen tot zo." "Joo tot zo." Ik hang op en app mijn adres. Ik krijg een app'je terug waarin staat dat hij er met 5minuten is. Dan woont hij dus best dichtbij. Ik scroll nog wat over insta tot ik plots iemand voor de deur hoor toeteren. Huh? Hij heeft toch nog geen auto? Ik pak mijn tas en schreeuw dat ik weg ben. Mijn moeder wenst me nog veel plezier en dan doe ik de deur open. Buiten staat Jake met een scooter. Wanneer hij me ziet valt zijn mond een beetje open, maar hij herstelt zich snel. "Je ziet er prachtig uit." "Dankje, jij ook hoor! Wacht sinds wanneer heb jij een scooter?" "Hij is niet van mij, van mijn zusje, de band van mijn fiets was leeg en ik had geen zin om hem op te pompen." "Lui" "klopt, kom stap achterop" Ik klim soepel ahum achterop. "Zit je?" Ik knik maar bedenk me dan dat hij me helemaal niet kan zien met zo'n helm op. "Ja" "Hou mij anders maar vast, anders val je." Ik sla mijn armen een beetje onzeker om zijn middel heen en leun met mijn helm tegen zijn rug. Hij start de scooter en we gaan, op naar de bowlingbaan.

"We zijn er." Zegt Jake. Ik stap weer heel soepel af. Proef de sarcasme. Als ik eenmaal sta is Jake ook al afgestapt. Hij haakt zijn arm in de mijne en we lopen samen naar binnen. "Moeten we niet wachten op de rest?" Vraag ik. 'Ehm ja, daarover, Matthijs moest plots op kraamvisite samen met Merijn, Anna en Rick zijn ziek en Lise en Roos hebben beide een volleybal wedstrijd." "Dus...?" "Wij zijn alleen met zijn tweetjes." Zegt hij terwijl hij over zijn achterhoofd krabt. Verward kijk ik hem aan. "Aah kom op, kijk niet zo verward, zo erg ben ik niet." Zegt hij beledigt. "Nou..." "Stil jij." "Oké oké, rustig." "Kan ik jullie helpen?" Vraagt een ober. "Wij hebben gereserveerd op de naam van Fischer." Zegt Justin beleefd. "Aah een tafel voor twee, volg mij." Huh? Een tafel voor twee? Wist hij het al ofzo? Waarom is het dan doorgegaan? Ik schud de gedachte van me weg en volg de ober. We zitten bij een tafel in een hoekje. Het restaurant ziet er hartstikke knus en gezellig uit en er heerst wel een romantisch sfeertje. We gaan zitten en kijken een beetje om ons heen. "Kan ik u alvast wat te drinken inschenken?" "Voor mij graag een ice tea alstublieft" Zeg ik. "En doe mij maar een cola." De ober knikt en loopt bij onze tafel vandaan. "Dus..." zeg ik een beetje awkward. "Dus..." imiteert Justin me. "Moest dat?" "Ja." Ik pak de menu kaart en begin met kijken wat ik wil hebben. Yes, ze hebben carpaccio, mijn lievelings voorgerecht, het is zo overheerlijk. "Weet jij al wat je neemt?" Vraag ik. "Carpaccio for sure." "Oeeh Same, het is mijn lievelings voorgerecht." "Hee mijne ook." Hij wil me een highfive geven, maar ik laat zijn arm lekker hangen. "Ik dacht dat ik geen highfives meer mocht doen van jou." "Oja dat was ook zo, komt niet goed." Zegt hij lachend. "Maar ik denk dat we het erop moeten wagen, je moet het ooit leren." "Ha ha leuk." Ik geef hem een highfive. "Goedzo! Je hebt niks omgegooid." Ik geef mezelf een schouderklopje en Justin begint te lachen.

"Ik heb echt heerlijk gegeten." Zeg ik. "Ja ik ook." "Mooizo." "Zal ik gaan afrekenen?" "Laat mij maar." "Nee nee ik ben een gentleman, ik betaal." "Mag ik dan mijn eigen eten betalen?" "Nee." Ik zucht en accepteer het, scheelt weer geld, maar toch, ik betaal graag voor mezelf en anderen. Het begint wel heel erg op een date te lijken....

Eenmaal buiten lopen we naar de bioscoop wat 50 meter lopen is ofzo. "Naar welke film gaan we?" Vraag ik. "Naar welke wil je?" "Eehm.. zullen we naar fast en furious 8?" Vraag ik. "Ja is goed, goeie films zijn dat." "Helemaal mee eens." Zeg ik enthousiast. We lopen naar de kassa en ik betaal snel de kaartjes. "Wat doe jij nou?" "Jij hebt het restaurant betaalt, ik betaal de film." "Maar..." "Geen gemaar, accepteer het." "Oké dan." Vrolijk loop ik verder, toch soort van gewonnen. We nemen plaats en kijken naar de onnozele reclame. "Anouk, lach is." Ik kijk naar hem en lach soort van. Ooh hij maakt een selfie. Hij begint te lachen. "Wat?" "Niks, je hebt alleen een prachtig hoofd." Ik pak zijn telefoon af en bekijk de foto. "Vreselijk." Ik verwijder de foto en maak een nieuwe, eentje waarop ik wel normaal lach. Justin pakt zijn telefoon weer. "Ahw deze is kjoet." Zegt hij en hij plaatst hem in zijn verhaal. "Wait ik heb je helemaal niet op snap." "Voeg me toe dan." "Ja nou hoe heet je?" "Scan de code maar, is net zo makkelijk." "Okee" ik scan de code en voeg hem toe. Dan gaan de lichten uit en begint de film. Ik ga er lekker relaxet bij zitten. Na een tijdje voel ik zijn hand mijn hand opzoeken. Hij legt zijn hand op de mijne en kijkt rustig verder. Ik daarentegen begin het warmer te krijgen en voel mijn hand tintelen.

"Dat was echt een hele vette film." "Helemaal mee eens!" Antwoord ik. We lopen de bioscoop uit richting zijn scooter. Ik ga weer achterop zitten met de modieuze helm op. Na zo'n 5 minuten te hebben gereden stopt hij ineens. "Stap maar af." "Waar zijn we." "Wacht maar af." ik stap af en doe de helm af. Justin houdt zijn handen voor mijn ogen. "Je mag niks zien, het moet een verrassing zijn." we lopen een eindje in stilte. "Oke, ik tel tot 3 en dan mag je je ogen opendoen. 1, 2, 3" ik open mijn ogen en we staan voor een prachtig meertje. De maan schijnt op het water, waardoor het een magisch effect heeft op het water en de bomen. Het is een meertje in het bos merk ik. Het is echt prachtig. "Kom" zegt Justin en hij leidt me naar een bankje. We gaan zitten en kijk mijn ogen uit. Het is hier zo mooi! "Hoe heb je dit gevonden?" "Ik was een keer aan het fietsen en toen zag ik het ineens, en ik vond het zo mooi, en ik wilde het met jou delen." "Ik vind je geweldig. Het is echt prachtig hier." Ik kijk hem aan en hij mij. We staren elkaar een tijdje aan. Zijn ogen zijn zo mooi ijsblauw. Mijn hart klopt in mijn keel. Hij buigt zich voorover en ik doe hetzelfde. Onze lippen zijn nog maar millimeters van elkaar verwijderd. Ik sluit mijn ogen en wacht tot hij de laatste millimeters overbru.. "JEWORDTGEBELDNEEMOP" ik schrik me kapot en ga naar achter. Ik zie dat Justin zich ook kapot schrok "JEWORDTGEBELDNEEMOP" Meen je deze. Ik word nooit gebeld, behalve nu. Ik zucht en pak mijn telefoon en neem hem op. "Met Anouk." "Hee Anouk met Melissa." "Whatsup?" "Ik vroeg me af hoelaat we aanwezig moeten zijn morgen." "Het staat gewoon op de app, dat weet je hè." "Ja maar dan moet ik weer terug scrollen, en dat duurt zo lang." Ik zucht hoorbaar. "Om half elf, ik ben 10 over 10 bij jou." "Okee top Dankjee, tot morgen." "Tot morgen." En met dat gezegd te hebben hang ik op. "Leuke ringtone." Zegt Justin lachend. "Jaa dankje." Zeg ik terwijl ik een beetje rood wordt. "Mijn broer had dit ingesteld omdat ik mijn telefoon nooit opnam, hij vond het wel grappig." "Ik wil die broer van jou persoonlijk een schouderklopje geven." "Je gaat je gang maar." "Fack, t is al 11uur, ik moet naar huis." "Dan gaan we, kom." We lopen in stilte terug naar de scooter.

"Anouk, ik had het toch erg gezellig met je." Zegt hij een beetje zenuwachtig. "Het was inderdaad erg leuk." Ik geef hem een knuffel, loop richting de voordeur. Wanneer ik mijn hand op de knop heb hoor ik hem schreeuwen "Anouk wacht!" Ik draai me om en Justin rent naar mij toe. Wanneer hij voor me staat drukt hij zijn lippen op de mijne. Een bom ontploft in mijn maag. Zijn lippen zijn gewoon perfect. Hij is perfect. Na een tijdje trekt hij zich terug. "Dat moest ik nog doen." Zegt hij glimlachend. Ik glimlach naar hem. Hij geeft me nog een kusje op mijn wang en loopt naar de scooter van zijn zusje. Dat had ik dus niet verwacht van een "personeelsfeestje". Ik kijk hem na en loop daarna naar binnen. Damn, volgens mij ben ik verliefd aan het worden op die jongen.