The game

Hoofdstuk 24

Heerlijke avond gehad gisteren. We kwamen daar binnen en iedereen feliciteert iedereen ook al kende je ze niet. Ik kon er wel om lachen. Zometeen is mijn eerste rijles en ik ben een beetje nerveus maar heb tegelijkertijd het gevoel dat ik alles aankan, wat een geweldig fijn gevoel is. Mijn telefoon begint te trillen en ik zie een app'je van Jake verschijnen.

Jake: ik kom je vanmiddag om 12 uur ophalen hé☺️
Ik: ik weet het nog, tot straks!
Jake: tot straks!

Ik sluit mijn telefoon en pak mijn handtas met wat spulletjes die ik altijd bij me heb. Ik pak mijn fiets en ga naar de rijschool.

"Hartstikke bedankt, tot volgende keer" zeg ik tegen mijn rijinstructeur. "Tot volgende keer" zegt ze terug. Mijn rijinstructeur is echt hartstikke aardig. Het rijden zelf ging ook best goed voor een eerste keer. Ik kijk op mijn telefoon en het is inmiddels 11:15 dus ik ga snel naar huis. Thuis aangekomen loop ik snel naar mijn kamer om me klaar te maken. Omdat het best warm is trek ik een zwart kort broekje met een donkerblauw en wit gestreept shirtje. Ik doe mijn witte Adidasjes aan en doe daarna nog wat mascara op. Ik laat mijn haar los en ben net klaar wanneer de deurbel gaat. Ik loop naar beneden en doe de deur open.

"Heey Anouk" "Heey Jake" "Klaar voor?" "Altijd" zeg ik en ik loop met hem mee naar zijn auto. "Voordat je instapt, ik heb nog wat voor je" zegt hij. Hij komt aan met een ingepakt iets. Ik haal het cadeaupapier eraf en zie dat het een doosje met donuts is van Dunkin Donuts. Ik weet nu al dat het een geslaagd uitje gaat worden, ik wil geen 'ruzie' met iemand die donuts geeft. "Je bent geweldig, echt!" Schreeuw ik. Voor als jullie het nog niet wisten: ik hou van donuts. Hij grinnikt en loopt naar de rijderskant van de auto. "Hoe wist je dat ik van donuts hield?" Vraag ik terwijl ik een stroopwafel / caramel donut eet. "Ik heb zo mijn bronnen" "Floris?" "Nee Jens" Ik glimlach hoofdschuddend. "Waar gaan we eigenlijk heen?" Vraag ik nadat we al een tijdje hebben gereden. "Kom je zo wel achter." "Neee vertel" zeg ik op een zeurderige toon. "Nee" zegt hij droog. "Alsjeblieeeeft" smeek ik. "Je klinkt net als een kind dat geen snoepje krijgt." Zegt hij lachend. Ik moet ook lachen en we praten wat over het leven.

"We zijn er" zegt Jake na een tijdje. Hij rijdt een parkeerplaats op en we stappen uit. We staan voor de ingang van Walibi. "Dit heb je geweldig goed bedacht, we gingen hier vroeger altijd heen maar ben de laatste jaren niet geweest" zeg ik vrolijk. "Fijn dat je het leuk vindt" "enof ik het leuk vindt!" Ik pak zijn arm en sleur hem naar binnen. Na te hebben geprotesteerd dat hij ook mijn kaartje heeft gekocht, zijn we binnen. Hij is nog koppiger dan mij af en toe, wat erg knap is. "Waar wil je als eerste heen?" Vraag ik hem. "De Goliath?" Stelt hij voor. Ik knik en we lopen naar de Goliath. Wanneer we in een paar attracties zijn geweest is het tijd voor churros. Met onze puntzak churros lopen we naar het kermisgebied. "Ik ga een minion voor jou winnen" zegt Jake vol zelfvertrouwen. "Eerst zien, dan geloven" zeg ik. "Een beetje vertrouwen in me mag wel, word ik alleen maar beter van" zegt hij quasi boos. Ik glimlach en zeg "sorry, je kunt het!" Hij kiest voor blikgooien en ik moedig hem aan. Net voordat hij wil gaan gooien schreeuw ik keihard "JE KUNT HET JAKIE." Wat me een paar rare en boze blikken oplevert. Jake schrikt en gooit finaal mis. Hij kijkt me aan met een 'meen je deze' blik en ik glimlach liefjes. Hij gooit nog een keer en gooit alles om. Hij kiest voor een grote minion met een banaan in zijn hand en overhandigt die aan mij. "Zie je, je kunt het wel" zeg ik.  Hij rolt met zijn ogen en loopt verder.

Na een paar uur in het park te hebben rondgelopen gaan we weer richting de auto. "Het was echt geweldig vandaag" zeg ik wanneer we weer in de auto zitten. "Het is nog niet voorbij hoor" zegt hij. "Wat gaan we nog doen dan?" Vraag ik nieuwsgierig. "Het is etenstijd" zegt hij. Na 10 minuutjes te hebben gereden komen we aan bij La Cubanita, een tapasrestaurant. Tapas is mijn favoriete avondeten, zonder twijfel. "Goedenavond, wij hebben gereserveerd op naam van 'van Straaten" zegt hij beleefd tegen een medewerkster. "Tafel voor twee, loop maar mee" zegt ze met een knipoog naar hem en even later een dodelijke blik naar mij. Wanneer we zitten en loopt zij al heupwiegend weg. Ik schud mijn hoofd en Jake kijkt me raar aan. "Ze flirt met je" zeg ik dan. "Wie?" "Die serveerster" "oja?" "Ja, ze knipoogde naar je, gaf mij een dodelijke blik en liep net heupwiegend weg" zeg ik half lachend. Hij schud zijn hoofd en begint ook een beetje te lachen. "Ik wed dat je strak op een onderzetter haar nummer krijgt." "Vast niet, ik hoop het vooral niet" "ik weet het bijna zeker." Ze loopt onze kant weer op en vraagt of we iets te drinken willen hebben, mij negerend. Ik geef Jake een 'Ik zei het toch' blik. Hij grijnst en bestelt wat te drinken. Wanneer ze terugkomt met ons drinken legt Jake zijn hand op die van mij en kijkt me intens aan. Even raak ik in de war maar later snap ik zijn plannetje. Ik doe even verliefd terug en het meisje ziet ons en keert om. We kijken haar na en ze pakt een nieuwe onderzetter. "Ik zei het toch" zeg ik. Hij lacht en begroet vriendelijk het meisje wanneer ze ons drinken geeft.

Na heerlijk te hebben gegeten is het nu toch wel echt tijd om naar huis te gaan. Wanneer we het restaurant uitlopen houdt Jake me tegen op de parkeerplaats. Hij gaat voor me staan, pakt mijn hand en gaat op één knie zitten. "Lieve Anouk, zou jij alsjeblieft vrienden met mij willen zijn" zegt hij serieus. Ik lach en zeg "ja ik wil" Hij staat op en geeft me een snelle knuffel. "Je spoort echt niet" zeg ik. "Noh" zegt hij beledigd. We rijden naar huis en thuis aangekomen stap ik uit. "Het was echt heel gezellig" zeg ik. "Vond ik ook" zegt hij. Hij loopt met me mee naar de deur en we gaan naar binnen. Het hele huis is donker, wat best raar is want het is pas half 10. "GEFELICITEERD" hoor ik vele mensen schreeuwen en ik schrik me kapot. Het licht is inmiddels aangedaan en voor me staat mijn familie en een paar vrienden. Jens en Floris houden een spandoek met "gefeliciteerd" omhoog. Overal liggen ballonnen en hangen slingers. Mijn ooms en tantes feliciteren mij met het behalen van mijn diploma en ik glimlach van oor tot oor. Jake wenkt me en ik loop zijn kant op. "Nogmaals gefeliciteerd" zegt hij en hij overhandigt me een klein doosje. Ik open het en er zit een klein armbandje in met een vogeltje. "Hij is erg mooi" zeg ik bewonderend. "Kun je hem omdoen?" Vraag ik hem. "Natuurlijk" zegt hij blij opgelucht. "Was dit jouw plan, dit feest?" vraag ik. "Ja, verrassing drie" zegt hij. "Hoe heb je dit geregeld?" "Ik heb misschien een beetje hulp gekregen van je broers." Ik bedank hem en ga daarna weer terug naar mijn familie. Mijn nichtje Eva komt naar me toe rennen met een papier in haar hand. "Sjeblieft" zegt ze overenthousiast. "Dankjewel" zeg ik even blij terug. Het is een tekening van mij en een papier waar 'dieploma' opstaat. Ik buk en geef haar een knuffeltje. Ik krijg nog een paar cadeautjes, voornamelijk van die flauwe geslaagd cadeautjes die gewoon leuk zijn, maar het leukste is toch wel van Jake.