Aaah yes vrijdagmiddag. Het is zo fijn, we zijn allemaal om 12:20 uit op vrijdag. Marc kwam met het idee om met z'n alle te gaan zwemmen vanmiddag. Vandaar dat we nu, Marc, Thomas, Rixt, Melissa en ik, onderweg zijn naar het zwembad. Aangekomen bij het zwembad zetten we de fietsen neer en lopen we naar binnen. We gaan in de rij staan en wanneer we aan de beurt zijn betalen we een kaartje. We lopen naar de kleedhokjes en kleden ons om. Ik heb net een nieuwe bikini. Ik vind hem zo leuk! Hij is zwart met wit gestreept. (Foto onder)
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Okee wie er als eerste is." Schreeuwt Marc wanneer we allemaal zijn omgekleed. We rennen als een gek naar het water toe en springen. "Jaaa gewonnen!" Zegt Thomas. "Helemaal niet, ik was eerder." Zegt Marc. "Niet liegen Marc, ik was veel sneller." "Liegbeest." "Leugenaar." "KINDERACHTIG" schreeuwen Melissa, Rixt en ik in koor. We zwemmen nog even wat in het 'grote bad' totdat Rixt voorstelt om naar de glijbaan te gaan. "Wie gaat er mee?" Vraagt ze. Iedereen schreeuwt ja, dus op naar de glijbanen. "Hé Anouk, hoe gaat het eigenlijk met die Justin?" Vraagt Thomas. "Ehm ja.. goed wel denk ik." Antwoord ik. "Vind je hem leuk?" Vraagt Marc terwijl hij zijn wenkbrauw optrekt. "Ik denk van wel." "Eehm Anouk, in dat geval wil je niet naar beneden kijken..." zegt Melissa. "Wat dan?" Vraag ik terwijl ik naar beneden kijkt. Hebben jullie dat ook altijd wanneer iemand zegt dat je ergens niet heen mag kijken, dat je er automatisch heen kijkt. Daar staat Justin, zoenend, met een of ander kind. "What the fack." Zeg ik. "Hoe lang weten jullie al dat hij hier is." Vraag ik teneergeslagen terwijl de woede in mij opborrelt en ik tegen tranen vecht. "Hij kwam achter ons aan naar binnen, met dat meisje, hand in hand. We wilde niks zeggen tot het zeker was dat zij iets hadden, waar ik nu wel van uit ga." Antwoord Melissa. "Wie de fack zoent er nou een meisje, terwijl hij met een ander heeft." "Een klootzak" reageert Thomas droog. "Ik ga me niet laten kennen." Zeg ik woedend. "Heb je een idee?" Vraagt Melissa. "Ik altijd, Thomas, ik heb je acteertalent nodig."
'Hee Justin, lang niet gezien, ken je me nog?" Zegt Thomas. "Ken ik jou?" "Hoe kun je me nou niet kennen, ik was één van je beste vrienden vroeger." "Dennis?" "Jaaa topper, je weet het wel." Thomas geeft Justin zo'n mannenknuffel achtige begroeting. "En wie is dit? Je vriendin?" Hij kijkt Thomas twijfelend aan. "Ja, ik ben Denise." Zegt het meisje. "Wat leuk! Hoe lang hebben jullie al?" Vraagt Thomas enthousiast. "Zo'n 3 maanden." Antwoord Justin verward. "Nah wat leuk, leuk je ook nog even gesproken te hebben." Ze zeggen elkaar gedag en Thomas komt weer onze kant op. "Oke, het spijt me Anouk, ze heet Denise en ze hebben al 3maanden, maar Denise weet dus niet dat hij met jou is geweest, wat natuurlijk logisch is." "De klootzak." Reageer ik. "Het goede nieuws is, dat ik zijn kluissleutel heb, dat hij het niet heeft gemerkt is een wonder." "Jij hebt gewoon die skills." Zegt Marc. "Jongens halen jullie zijn kleren eruit? Dan fixen wij de omroeper." Vraagt Rixt. Ze knikken en gaan richting de kluisjes. Wij lopen de andere kant op naar de receptie of hoe je dat ook noemt waar een omroeper zit. We houden één of ander lul verhaal op en die man rent als een gek weg. Hij was zo snel weg dat hij vergat dat wij nu de omroeper kunnen gebruiken. Ondertussen zijn Thomas en Marc ook bij ons gekomen. "We hebben zijn kleren en schoenen. Hij heeft best een dure smaak, pech voor hem." Zegt Marc. "Nou boys, gooi het maar in het water." "Met plezier." Grijnst Marc. Melissa geeft de omroeper aan mij "aan jou de eer meid." Ik zet de omroeper aan en zeg: "Zou Justin Fischer zijn kleren op willen halen? Ze liggen in het water. Met vriendelijke groet, zijn vriendin die nu zijn ex is." "WHATTHEFACK" hoor je in het zwembad, ja dat is Justin. We lopen naar hem en Denise toe. "Hoi Denise, aangenaam kennis te maken, we waren beide tegelijkertijd zijn vriendin, als je wil mag je hem hebben." Zeg ik met een neppe glimlach. "BEN JE VREEMD GEGAAN?" Schreeuwt ze naar Justin. "Dat is mijn vriendin helemaal niet, echt niet, schatje kom op, ik hou van je." Probeert Justin. "Ik ben inderdaad zijn vriendin niet meer nee." Zeg ik droog en daarna loop ik weg. Ik schreeuw nog even achterom "vergeet niet je kleren op te vissen" en steek mijn middelvinger op. Aangekomen bij de rest geven we elkaar een high-five. Voor mij goed genoeg wraak genomen.
We lopen het water uit en gaan naar de kleedhokjes. Voor de verandering ben ik als eerste klaar. Is ook wel eens een keertje leuk. "Anouk, wat was dat nou net?" Vraagt een stem lachend. Ik draai me om en zie Jake staan. Is iedereen vandaag naar het zwembad gegaan ofzo? "Ja... dat was dus mijn ex, ookal hadden we nooit wat. Hij had iets met dat meisje drie maanden lang en is ondertussen met mij gegaan. We hebben een soort van wraak genomen." "Hahahah netjes gedaan, is wel verdiend." "Vond ik nou ook." Damn, hij heeft een sixpack, Omg. Waarom is hij nou zo knap. Anouk stop, het is je trainer. "Niet zo staren jij." Ik wend mijn blik van hem af en zeg "Deed ik niet" "yeah sure, maar ik moet gaan, mijn vrienden wachten op me, tot morgen." "Tot morgen" zeg ik terug. Hij lacht nog even naar me en loopt daarna weg. Die lach, zo aanstekelijk dat ik er zelf van moet lachen. "Joo Anouk waar ben je?" Schreeuwt Marc. "Jaa hierzo." Marc en de rest komen mijn kant oplopen en samen lopen we al pratend en lachend het gebouw uit. We staan nog even bij de fietsen en dan komt Justin, zonder vriendin, in zeiknatte kleren het gebouw uit lopen. We beginnen keihard te lachen en hij kijkt ons moordend aan. Als blikken konden doden waren we dood geweest. We praten nog even door en dan komt ook Denise naar buiten. "Hé Denise, gaat het?" Vraag ik haar. Ze kijkt om en loopt naar ons toe. "Wat is die Justin een klootzak." "Helemaal mee eens." "Bedankt voor het vertellen, anders was het waarschijnlijk nog heel lang zo door gegaan." "Geen enkel probleem." Ze omhelst me even kort en loopt daarna weg. "Zullen we zo maar naar huis gaan." Stelt Melissa voor. We knikken en fietsen allemaal naar huis. Thuis aangekomen ren ik mijn bed in. Ik wil niets liever dan alleen zijn. Doen alsof iets je niet boeit is soms iets te zwaar. Ik barst in huilen uit en val na een tijdje uitgeput van het huilen in slaap.
