The game

Hoofdstuk 22

Katerzondag, feest! Ik voel een pijnscheut door mijn kuit gaan wanneer ik opsta. Nee, niet weer. Ik heb twee jaar geleden een kuitblessure gehad die bijna jaar lang duurde waardoor ik bar weinig kon voetballen. Het was echt een hel, niet sporten. Ik zucht en loop oftewel strompel naar de vriezer om een icepack te pakken en ga vervolgens op de bank liggen om mijn kuit te koelen. "Is het weer zover?" Vraagt mijn vader die de kamer in komt lopen. Ik knik en hij kijkt me bedenkelijk aan. "Misschien hebben ze bij Ajax wel een fysio waar je bij terecht kan." Zegt hij dan. "Waarschijnlijk wel, ik zal het vragen." "Anders bel je zometeen even." Ik kijk op de klok om te kijken hoe laat het is, 13:00, mijn trainer moet dan al wel wakker zijn. "Ja is goed." Ik pak mijn telefoon en bel mijn trainer. Hij neemt op en we begroeten elkaar.

"Vanwaar bel je Anouk?"
"Ik heb twee jaar geleden een blessure gehad aan mijn kuit en ben bang dat hij weer terug komt."
"Aha, heb je fysio begeleiding?"
"Nee, dat is ook de reden dat ik bel. Is er toevallig een fysio waar ik heen kan van de club?"
"We hebben er wel een maar die is vooral bezig met het eerste."
"Aah jammer, dan zoek ik wel een andere."
"Wacht even, volgens mij krijgt die fysio een stagiair, misschien kun je bij hem terecht, zal ik het voor je vragen?"
"Dat zou erg fijn zijn, bedankt."
"Geen probleem, ik bel je nog wel terug."
"Top."

We zeggen gedag en ik zet lekker een film op en ga er als een zoutzak bijzitten. Na een tijdje krijg ik zin in cupcakes. Ik loop naar de voorraadkast en ga op zoek naar cupcakemix. Ik zie dat we er nog eentje hebben staan en pak hem uit de kast. Ik pak de overige ingrediënten en spullen en begin met bakken. Ik zet de muziek aan en begin mee te neuriën met Weak. Uiteindelijk is het geen neuriën meer en sta ik tamelijk hard mee te blèren en te 'dansen'. "I should stay strong.. but i'm" zing ik mee. "WEAK" hoor ik iemand achter me schreeuwen. Verbaasd kijk ik om wie daar staat. "Hoelang sta je daar al?" Vraag ik beschaamd aan Jake. "Een tijdje." Zegt hij simpel. "Wat doe jij hier?" Zeg ik lichtelijk geïrriteerd. "Wat drinken pakken, ik sliep bij je broer." Zegt hij. Ik zucht, draai me om en ga weer verder met mijn cupcakes. Ik mag Jake nog steeds niet, alles aan hem irriteert me momenteel gewoon. Hij mompelt iets en pakt wat te drinken. "Wat maak je" vraagt hij nieuwsgierig. "Cupcakes" antwoord ik kortaf. "Iemand chagrijnig?" Vraagt hij op zo'n rot toontje. "Sinds jij hier bent wel" zegt ik en doe de  cupcakes in de oven en loop de kamer uit. "Waarom mag je me niet?" Vraagt hij. "Omdat je me niet geloofde terwijl we 'vrienden' waren, beetje vertrouwen wordt dan wel gewaardeerd." "Ik heb toch mijn excuses aangeboden." "Ja, en ik heb ze niet geaccepteerd." "Wat moet ik doen om je vergiffenis te winnen?" Zegt hij terwijl hij mijn hand pakt. "Weet ik veel, verzin wat leuks." Zeg ik nog steeds een beetje boos. "Mag ik dinsdagmiddag bewijzen dat ik je vergiffenis waard ben?" "Go your gang" zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. Ik loop van hem vandaan richting mijn kamer en ga daar lekker netflixen zonder gestoord te worden. Ik snap niet waar ik zo moeilijk over doe, ik heb mensen vergeven die ergere dingen hebben gedaan. Maar bij hem, het gaat om de een of andere reden gewoon niet.

POV Jake

Ik moet en zal aan haar bewijzen dat ik aardig kan zijn, dat ik haar vriend kan zijn. Challenge accepted. Mijn telefoon gaat af en ik neem hem op.

"Met Jake"
"Jake, met Erik, ik heb goed nieuws voor je"
"Je maakt me nieuwsgierig, vertel"
"Ik heb een stageopdracht voor je"
"Nu al? Dat is best snel, ik ben pas een week bezig met deze opleiding"
"Klopt, maar in de praktijk leer je het snelst"
"Zou je er wat meer over kunnen vertellen"
"Natuurlijk, het gaat om iemand uit het damesteam, ze heeft vermoedelijk een terugkomende kuitblessure, aan jou de taak te zorgen dat ze daar geen last meer van heeft"
"Aha okee, bedankt. Vanaf wanneer?"
"Morgenavond om 21:00. Direct na het trainen van het damensteam"
"Oke, dan zal ik me maar snel gaan voorbereiden"

Ik zeg Erik, mijn stagebegeleider, gedag en hang op. Een kuitblessure, oké, moet lukken. Ik heb alleen nog geen flauw benul hoe maar komt goed. Het wordt dus even leren vandaag. Lekker kort dag ook weer. Ik loop naar de keuken om mijn glas in de vaatwasser te zetten, even beleefd zijn. Ik kijk naar de oven en zie dat de cupcakes al klaar zijn. Ik haal ze eruit voordat ze aanbranden. Ik pak één cupcake en schrijf er met glazuur 'sorry' op. Wat ben ik toch weer origineel denk ik bij mezelf. Ik ga snel naar boven en pak mijn spullen uit de slaapkamer van Jens. Hij slaapt nog dus ik leg een briefje neer dat ik weg moest. Ik loop het huis uit en stap op mijn fiets om vervolgens lekker de komende twee dagen te leren, feest!

POV Anouk

Net op het spannendste stukje van de film gaat mijn alarm af. Tijd om de cupcakes uit de oven te halen. Ik loop op mijn gemakje van de trap af naar de keuken. Daar aangekomen zie ik dat de cupcakes al uit de oven zijn. Wie heeft dat nou weer gedaan? Ik haal mijn schouders op en pak het glazuur. Mijn oog valt op de cupcake die naast het glazuur staat. Ik pak hem op en lees dat er 'sorry' op staat. Wauw. Leuk bedacht, dat wel. Glimlachend eet de cupcake op. Wanneer hij op is begin ik met het versieren van de andere. Nadat ze allemaal klaar zijn leg ik ze op een schaal en zet ze op tafel. Ik loop naar mijn kamer en pak mijn telefoon. Ik ontgrendel hem en zie dat ik een gemiste oproep heb van mijn trainer. Ik bel hem terug en hij neemt na één keer overgaan op. We begroeten elkaar en hij begint met vertellen.

"Ik heb net de fysio aan de telefoon gehad en hij zij dat je bij zijn stagiair terecht kan"
"Super, wanneer?"
"Morgenavond om 21:00, na het trainen"
"Oké, hartstikke bedankt"
"Geen dank, tot morgen"
"Tot morgen"

Ik hang op en besluit nog even langs Rixt te gaan. Ik app haar en ze zegt dat ik wel langs kan komen. Oja, en ze heeft kittens. Ze zijn zoo lief, omygosh. Ik wil ook een kitten, maar helaas, het mag niet van mijn ouders. En wanneer ik op kamers ga, wanneer ik ben geslaagd, mag je ook geen dieren. Morgen krijg ik te horen of ik ben geslaagd. Lekker nog even stressen dus.