The game

Hoofdstuk 33

Ik word wakker voordat mijn wekker gaat, ik kijk op de klok en zie dat het pas 5uur is. Zuchtend laat ik mezelf weer achterover vallen en probeer weer verder te slapen. Wat niet erg lukt, want mijn gedachte blijven maar afdwalen naar van alles en nog wat. De dagen zijn echt voorbij gevlogen. Vanmiddag speel ik mijn eerste wedstrijd met Ajax. Na ongeveer een uur te hebben rondgedraait en van slaappositie te hebben gewisseld val ik eindelijk weer in slaap.

Deze keer word ik wel wakker van de wekker. Vrolijk sta ik op en kleed me om in het ajax tenue. Ik doe een klein beetje make-up op en doe een staart in. Vervolgens loop ik naar beneden waar Jens en Floris al aan tafel zitten. Ze brengen me straks naar het voetbalveld toe, hadden ze zin in. Scheelt mij weer een stuk fietsen, want ons nieuwe huis ligt er wel een stukje verder vandaan. We wonen er nu 3 dagen en het is nog steeds best wennen. De deurbel gaat en ik loop erheen om de deur open te doen. Ik word begroet door een overenthousiaste Melissa die me knuffelt. Wanneer ik mijn evenwicht weer heb knuffel ik haar terug. Achter haar staan ook Rixt, Thomas en Marc.

"Al een beetje zin in?" vraagt Thomas. "Ik ben zo nerveus, het is echt vreselijk" zeg ik uitgelaten. "Het komt wel goed joh" "Ik hoop het" "Ik weet het" zegt hij geruststellend. Ik glimlach wat flauwtjes naar hem en kijk naar Melissa en Marc. Ze zijn echt couple goals. Melissa ligt met haar hoofd op Marc zijn schoot en hij speelt wat met haar haar. Het is echt te cute. Rixt ziet me staren en begint te grinniken. "Hoe is t met Jakie?" vraagt ze. "Ik heb hem niet meer gezien of gesproken nadat hij is vertrokken uit het ziekenhuis" zeg ik sip, terugdenkend aan afgelopen week. De crematie was prachtig en ik kwam dingen over mijn oma te weten die ik nog niet wist. "Wat een zak, met iemand gaan en dan niks meer laten horen" zegt Melissa. "Dat deed jij vroeger ook" zegt Thomas. "Ja maar dat was op feestjes waar ik niet heel erg helder was, hij was gewoon nuchter en wist precies wat hij deed" werpt ze hem tegen. "Daar heb je wel een punt" zegt Thomas.

"ANOUK WE MOETEN WEG" schreeuwt Floris door het huis. Ik pak mijn tas en loop naar de auto. De rest is al onderweg want zij waren sportief bezig en gingen fietsend. Ik stap in en zet 538 op. Even lekker meeblèren met de muziek.

Ik loop het veld op, met een klein meisje aan mijn hand. We maken een foto en wensen de tegenstanders een prettige wedstrijd. Ik kijk naar de tribune waar ik mijn vrienden zie zitten. Ze maken foto's en wanneer ze zien dat ik kijk steken ze allemaal hun duimen omhoog. Ik glimlach en ga op mijn positie staan. De scheids fluit als signaal dat de wedstrijd begint.

Uitgeput laat ik me op de bank zakken. Het is rust en we staan met 0-1 achter. "Oké de wissels: Merel komt erin voor Daphne en Chantal gaat eruit voor Vita, waardoor Anouk  linksbuiten wordt en Vita op de voorstopper." Zegt de coach. Wacht wat? In de aanval? Verward kijk ik mijn coach aan en hij geeft me geruststellend knikje. Wat niet erg werkt. Ik heb sinds de e'tjes niet meer voorin gestaan. Hij geeft nog wat tips en daarna gaan we allemaal weer het veld op. Ik haal diep adem en loop naar mijn positie. De tegenstander stelt zich ook op en de wedstrijd hervat zich.

Ik ontvang de bal van Merel en sprint naar voren. Met een schaar passeer ik mijn vrouwtje en ren door. "ANOUK HIER" schreeuwt Marloes, de spits. Ik geef een hoge voorzet en Marloes kopt de bal in het goal. Ik juich en ren naar haar toe om haar te omhelzen, net zoals de rest van het team. Na de omhelzing gaan we weer klaar staan om verder te spelen. De wedstrijd zet zich voort en de kansen vliegen over en weer, maar de goals vallen niet. En zo eindigt de wedstrijd met 1-1.

Ik bedank de tegenstanders en de scheids en loop vervolgens het veld af. "Hey, goed gespeeld" zegt een stem achter me. Ik draai me om en Jake staat daar met een bos bloemen in zijn hand. "Dankje" zeg ik simpel. "Hoe gaat het?" Vraagt jij terwijl hij me de bloemen overhandigt. Wat echt een prachtige bos is, hij heeft wel echt een goede smaak, of hij is geholpen door iemand die daar werkt, wat ik persoonlijk denk. Ik weet dat hij doelt op de crematie en alles. "Goed genoeg" zeg ik. "Waarom heb je niks van je laten horen?" Vraag ik. Het is de vraag die al deze dagen al rondspookt in mijn hoofd. "Ik dacht dat je tijd nodig had om alles even op een rijtje te zetten dus ik wilde je niet tot last zijn" zegt hij. "Lief van je, dat is gelukt, gelukkig" zeg ik. "Mooizo, ik heb nog een verrassing voor je" zegt hij. Ik kijk hem vreemd aan maar dan wordt het zwart voor mijn ogen. Twee handen zorgen ervoor dat ik niks zie. "Rara wie ben ik" zegt een vrolijke stem. Ik haal de handen voor mijn ogen weg en draai me om. "SIMONEEE" schreeuw ik en ik omhels haar. "Ik heb je echt gemist meid, lekker gespeeld" "aah dankje, ik jou ook, hoe is het nu met je leven" "ik vertel je alles, maar eerst koffie" "Ik zal even snel douchen, zie ik je in de kantine?" "Ja is goed, tot zo" "tot zo"

"Dus hoe is het allemaal" vraag ik haar wanneer we in de kantine zitten. "Best goed eigenlijk, ik zit nu in het tweede jaar van mijn opleiding commerciële economie en heb een vriendje" "Oeeh ken ik hem?" Ze wordt een beetje rood en begint te vertellen. "Kun je je die klootzak nog herinneren die vroeger bij ons in de klas zat, Sietse?" Zegt ze. "NEE SERIEUS?" Zeg ik lachend. Ze wordt nog iets roder. "Hij is best goed opgedroogd en is inmiddels erg aardig." Ik grinnik nog een beetje na bij de gedachte van hoe erg we hem vroeger haatte. "Weet je nog toen hij met een schaar Sara's staart had afgeknipt" zeg ik. Ze begint te lachen. "Hoelang hebben jullie al wat?" "5 maanden" "Dat is best lang" "ja klopt" zegt ze met een glimlach. "En hoe is het met jou liefdesleven?" Vraagt ze. "Nah niet zo veel" zeg ik. "Waarom regelt mijn neefje dan een reisje voor mij naar jou" vraagt ze met wiebelende wenkbrauwen. "Hoelang blijf je?" Vraag ik. "Onderwerp veranderen, ik weet genoeg, een weekje trouwens" "Oeeh wat leuk, waar slaap je?" "Of bij jou of bij Jake, daar liggen mijn spullen momenteel wel" zegt ze. "Vanavond uit?" Vraagt ze. "Of course" "Ik moet nog wel even een leuk jurkje hebben dan" zegt ze. "Dan moeten we maar gaan shoppen" "Dat moet dan zeker" "Laten we dan maar gauw gaan"