The game

Hoofdstuk 15

POV Anouk

Oké het is zover, de examenstress slaat toe. Ik heb nog precies  10 dagen en dan beginnen de examens. 10 dagen blokken als ik wil slagen en opletten in de lessen. Dat laatste is nog wel het lastigste. Vooral bij die docenten waarbij je eigenlijk gewoon in slaap wil vallen omdat ze zo saai zijn. Zo'n docent heb ik nu. Ik zit met mijn frisse ochtendhoofd in de les met een bakje koffie. Die heb ik gekregen van mijn docent. Het is een slaapverwekkende lieverd. Ik neem een slokje van mijn koffie en probeer me te concentreren op haar uitleg over de zeestromingen maar mijn gedachten blijven afdwalen naar een bepaald persoon. Ik blijf me focussen op de woorden die mijn docent uitspreekt maar het gaat het ene oor in, en het andere gelijk weer uit. Ik zucht diep en geef het maar op. Ik ga wat onderuit gezakt zitten en kijk om mij heen. Mijn gedachte dwalen nog steeds af naar Jake en Jennifer. De tranen wellen weer in mijn ogen op, waarom weet ik ook niet. Het is allemaal mijn eigen schuld en toch heb ik het er moeilijk mee. Ik denk dat het tijd is om volledig los te laten. Het doet alleen maar pijn. Als Jake met Jennifer wil zijn, moet hij dat lekker doen, ik ben er klaar mee. Die gedachte brengt een kleine lach op mijn gezicht. Geen gedoe meer, alleen volledige focus op mijn examens.

Na twee uur te hebben geleerd, wat echt een wonder is dat ik het zo lang heb volgehouden, gooi ik mijn boek dicht. Ik plof op mijn bank en heb de drang om te gaan bewegen. Dat heb ik soms, de onbedwingbare drang om te gaan rennen ofzo. Ik sta op en doe mijn hardloopkleren aan. Ik pak mijn oortjes en zet Together van Martin Garrix op. Ik besluit om mijn vaste rondje weer te gaan rennen van 5km.

Uitgeput land ik op bed. Nadat ik weer op adem ben loop in naar de badkamer voor een lekkere warme douche voor het slapen. Ik kleed me uit en stap onder de douche. Na 10 minuten zet ik hem uit en droog me af. Ik trek mijn pyjama aan en ga in bed liggen. Ik haal mijn iPad tevoorschijn uit mijn nachtkastje en zet Netflix op. Ik kijk één aflevering van 13 reasons why en scroll daarna wat over insta totdat ik een app'je van Timo krijg.

Timoootje: Haaa Noukie, raad eens wie er naar de finale van ajax gaan in Stockholm?
Ik: Heee Tiem, ehm jij?
Timoootje: wij*
Wacht wat? Naar ajax serieus, nee, Omg.
Ik: ??
Timootje: ja als je mee wil kan je met me mee, ik heb een extra kaartje gekocht, zie het maar als een vervroegd examenscadeautje.
Ik: OMG TIMO JE BENT DE BESTE
Ik begin te gillen en hoor iemand keihard de trap op rennen. "Is er brand?" Vraagt mijn moeder die inmiddels in mijn kamer staat. Ik begin te lachen en zeg dat er geen brand is. "Mam, zou ik met Timo naar Stockholm mogen naar de finale van ajax?" Vraag ik zo lief mogelijk. Ik hoop zo dat het mag. "Ik zal het er even met je vader over hebben, je hoort het morgen wel." Ik knik en wens haar welterusten. Ik app nog even met Timo verder en ga daarna slapen.

Zuchtend sta ik op. Ik pak een setje kleren uit mijn kast en loop naar de badkamer. Ik neem een korte douche en kleed me daarna aan. Ik doe wat make-up op, pak mijn tas en loop naar beneden. "Heee Nouk, lekker geslapen?" Vraagt Jens die al aan het ontbijt zit. "Goed genoeg, jij?" "Jaa wel best." Ik knik en ga beginnen met ontbijten. Mijn vader loopt de kamer binnen en wij begroeten hem. "Anouk, ik heb overlegd met je moeder en je kan naar Stockholm met Timo." Zegt mijn vader. "Echt? YEAAAH." Schreeuw ik vrolijk. "Mits je wel geregeld iets van je laat horen." "Ja ja komt goed." Zeg ik en omhels mijn vader. "Hoezo ga jij naar Stockholm?" Vraagt Jens. "Ik ga met Timo naar de finale van Ajax." Zeg ik droog. "En ik mag niet mee?" Vraagt hij beledigend. 'Nee" zeg ik droog. Hij zucht en gaat verder eten. Na een tijdje moeten we alweer naar school.

Aangekomen op school loop ik naar mijn kluisje. Melissa staat er al te wachten. We omhelzen elkaar en praten wat over het leven. "NEE, SERIEUS?" Schreeuwt ze wanneer ik zeg dat ik naar Stockholm ga. "Jaaa serieus, Timo vroeg me mee." "Omygod ik ben jaloers op je, dat dat ooit nog zo gebeuren." Ik geef haar lachend een duwtje. We lopen het klaslokaal binnen en gaan op onze vaste plekken zitten. Ik zit vooraan met Marc omdat we de eerste dag al te laat waren en toen perse vooraan moesten zitten van die man. Ze mocht ons al gelijk niet, wat ik niet begrijp want we zijn hartstikke leuk. De bel gaat alleen Mark is er nog niet. Ik mime naar Melissa om te vragen of ze weet waar hij is. Ze haalt haar schouders op en gaat verder met haar gesprek. Ik pak mijn telefoon en zie dat ik een snap van Marc heb ontvangen. Als ie nou maar niet zegt dat hij ziek is, dan doe ik hem echt wat aan. Alleen zitten bij sommige vakken is gewoon een hel. Ik open zijn snap en krijg een selfie van hem met een bezorgd hoofd en de tekst: Ik ben te laat, if she kills me, ik wil een crematie. Ik begin te lachen en krijg gelijk een dodende blik van Mevrouw Jansen naar me. "Lever maar in." Zegt ze, wijzend naar mijn telefoon. Ik zucht en overhandig haar mijn telefoon. 10 minuten nadat haar les is begonnen klopt iemand op de deur. De deur gaat langzaam open en Marc staat in de deuropening. "En waar kom jij zo laat vandaan?" Vraagt Jansen boos. "Wilt u daadwerkelijk een reden horen of stuurt u me er sowieso uit?" Vraagt Marc terwijl hij één wenkbrauw omhoog trekt. "Je hebt gelijk, ga je maar gewoon melden en kom daarna maar terug." Zegt Jansen weer. Marc knikt en loopt weer weg.