¤ Chapter 40 ¤
Home.
The place where you belong. The place of abode of one's affections, peace and rest.
That was something I always wanted.
But sadly, that was also the thing I never had.
"Are you okay?" biglang tanong ni Lulu saakin.
Tumingin ako sa kanya at ngumiti. Pagkatapos ay ibinalik ko ulit ang aking tingin sa bahay namin.
Sa bahay na ito ako lumaki, nangarap at nabuhay. But this house was never been a home for me. It's merely a house.
Minsan sa buhay ko pinangarap ko na ang bahay na ito ay matawag kong tahanan. But looking at it now, na-realize ko na matagal na palang gumuho ang pangarap kong iyon...matagal na pala akong sumuko.
"Let's go." nakangiti kong sabi kay Lulu.
I never thought it would end this way. Hindi ko inakala na iiwan ko ang bahay na ito.
But I am happy, very happy.
I never thought that I will leave everything I fought very hard behind happily.
Marahang pinisil ni Lulu ang kamay ko.
I looked at him and he smiled. "Let's go home?"
Ngumiti ako at masayang tumango. "Let's go home."
With one last look hinila ko na si Lulu papunta sa kotse.
----
"Ate! I want to try that!" excited at masayang sigaw ni Gabriel.
Natawa kami ni Lulu dahil hindi alam ni Gab kung ano ang una niyang susubukan sa mga rides.
Nandito kami ngayon sa Star City.
This is our last day in the Philippines. Bukas aalis na kami patungong Amerika, kaya naman I took this chance to fulfill my promise to Gab.
After a few rides, mukhang napagod na siya kaya naman agad nagyayang kumain. Pagkatapos kumain, nagyaya agad siyang sumakay ng carousel.
Habang naglalakad patungo sa carousel, I saw familiar faces. I stopped walking and looked at them.
I saw my parents standing near the carousel and looking directly at me.
Marahang pinisil ni Lulu ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya. "I told them that we will be here. I hope you're not mad."
Umiling ako at marahang ngumiti sa kanya. "I think you should talk to them, this might be the last time. This is your chance to clear everything with them. Ask them the questions you had always wanted to ask and tell them everything you've always wanted to. I don't want you to regret anything in the future. Get your answers and let go of everything. We'll wait for you outside."
I smiled to Lulu. He's right, I have so many questions to ask and so many things to tell them.
Baka ito narin ang huling pagkakataon na makikita ko sila.
Pinisil ko ang kamay ni Lulu at dahan-dahang bumitaw sa kamay niya. "Thank you." bulong ko sa kanya.
Nilingon ko ang mga magulang ko and I walked slowly towards them.
I stood beside them, pare-pareho kaming nakatingin sa umiikot na carousel at sa mga batang masayang nakasakay dito. We stood in silence, lost in thoughts.
Si papa ang bumasag ng katahimikan. "I heard you're leaving tomorrow papuntang United States."
Tumango ako hindi inaalis ang tingin sa mga batang naglalaro. "Yes, we are going to settle there for good."
BINABASA MO ANG
The Mafia Prince is my Stalker? anong gagawin ko?!
Teen FictionWhat if malaman mo na ang stalker mo ay isang anak ng mafia? And worst anak siya nang leader ng mga ito? Anong gagawin mo? Ugh!! I hate my stupid life! Sa dinami-dami ng mga babae bakit ako pa?! Ugh!! I'm so doomed!