The Mafia Prince is my Stalker? anong gagawin ko?!

¤ Chapter 27 ¤ Lucky

¤ Chapter 27 ¤ Lucky

Nagising ako sa matinding sikat ng araw.

Pero hindi ko maigalaw ang katawan ko at hindi ko maibuka ang mga mata ko. Pero pinilit ko, kahit masakit.

At hindi nagtagal naramdaman ko na nagagalaw ko na ang mga daliri ko at nagigising na ako mula sa pagkakatulog.

Nang maibukas ko ang mga mata ko, nakita ko si Lulu na masayang-masaya.

Tumayo siya at kaagad na tinawag yung Doctor.

Lumapit siya saakin at namumula ang mga mata.

"I thought you're going to leave me." sabi niya habang may tumutulo paring luha mula sa mga mata niya. Itinaas ko ang kamay ko at pinunasan yung luha niya.

"Don't cry, ayokong umiiyak ka dahil saakin." bulong ko.

"Thank you." bulong niya saakin. "Thank you for coming back to me. I love you so much." bulong pa niya at pagkatapos noon yinakap niya ako.

Nang bigla naramdaman kong nabasa yung hospital gown ko kung saan nakasubsob yung mukha ni Lulu. Umiiyak na naman siya.

"I don't know what I'll do if you didn't came back. I can't live without you. I'm sorry because I left you there with the twin." sabi niya habang umiiyak.

"Shhh, it's okay. Buhay pa naman ako diba. I won't leave you." sabi ko sa kanya habang hinihimas yung likod niya.

"They are lucky that I came in the right time. Kung nahuli ako at may nangyari sa'yo, I swear I will kill them all." sabi pa niya.

"Shh, don't stoop down to their level. They're not worth it." sabi ko sa kanya. "Hindi ko inakala na magagawa nila saakin ito. I thought the bullying thing was the worse, I guess I'm wrong." sabi ko pa.

"I'll make them pay... I'll make them pay baby Princess. Just leave them to me, okay? You don't have to worry about them." sabi niya saakin.

"What are you planning?" tanong ko sa kanya.

"Don't worry I won't try to kill them like they've done to you. Sisiguraduhin ko na pagsisihan nila ang ginawa nilang ito sa'yo. I know you already have too much on your plate, so let me take care of the two." kalmado niyang sabi.

"Okay." sabi ko nalang.

Alam ko na wala na akong magagawa. Buo na ang desisyon niya, at isa pa alam ko naman na hindi magagawang pumatay ni Lulu.

"Thank you." nakangiting sabi ko pa.

--------------------------------------------

"Baby dahan-dahan lang, nanghihina pa ang katawan mo." sabi ni Lulu habang pinipilit kong umupo. "Here, let me help you baby." sabi pa niya habang tinutulungan niya akong makaupo.

"Wala ka bang pasok ngayon?" tanong ko naman sa kanya.

"Meron." sabi naman niya sabay subo saakin nang pagkain.

"Hindi ka na naman ba pumasok?" nakasimangot kong sabi sa kanya.

"One week ka nang hindi pumapasok, a? Baka naman bumaba na ang grade mo niyan Lulu ha?" nag-aalala ko pang sabi.

"It's okay." nakangiti naman niyang sabi sabay subo ulit saakin nang pagkain.

Nag-aalala ako para kay Lulu, one week na siyang hindi pumapasok para bantayan ako dito sa bahay.

Oo nakauwi na ako sa bahay. Ayoko kasing mag-stay sa ospital dahil nababagot ako doon.

Gusto ni mommy at daddy na sa kanila nalang muna ako tumira pero hindi pumayag sina mama at papa.

"Lulu, it's not okay. Pumasok ka na, ayos lang naman ako dito. Nandito naman si yaya Ising para alagaan ako." sabi ko naman sa kanya.

"Baby, mas importante ka kaysa sa school." nakangiti niya namang sabi na ikinasimangot ko. "Hindi rin naman ako makakapag-aral nang mabuti lalo na at alam ko na hindi ka pa okay." sabi pa niya.

"Pero paano na ang mga grades mo?" tanong ko naman.

He chuckled sabay hawak sa pisngi ko.

"Baby, dati nga hindi man ako pumapasok. Nagsimula lang ako pumasok nang lumipat ka sa Hyun University. I want to see you everyday." natatawa niyang sabi na ikinasimangot ko.

"It's really okay baby, at isa pa nag-eenjoy kaya akong alagaan ka." sabi pa niya.

"Baka magsawa ka na niyan saakin, ha?" nagbibiro ko namang sabi.

"Baka ikaw ang magsawa saakin niyan, baby. Kasi ako kahit kailan hinding-hindi magsasawa sa'yo. You're my one and only love." sabi naman niya.

Tignan mo ang lalaking 'to. Just how sweet can he be?

"Ubusin mo na ito baby, para kaagad kang gumaling. Dahil hanggat hindi ka pa gumagaling, pagtitiisan mong makita ang mukha ko araw-araw." sabi niya pa sabay subo ulit saakin.

Natawa naman ako sa sinabi niya.

"Hindi na kita iiwang mag-isa baby, hindi ko hahayaang mangyari ulit sa'yo 'to. Mamamatay muna ako bago ka ulit nila masaktan." seryoso naman niyang sabi at ako napangiti nalang.

Hay, ang swerte ko talaga sa lalaking ito.