Έρωτας Χτισμένος Πάνω Σε Μυστικά Και Ψέματα

Κεφάλαιο 4

Ο Gregory είχε γίνει έξω φρενών. Δεν μπορεί να ήταν αλήθεια αυτό. Εκείνος ήταν ο μοναδικός εν ζωή κληρονόμος του πατέρα του. Έπρεπε να κληρονομήσει το Έθερλεντ Χολ. Δεν είχε σημασία που είχε τον τίτλο του υποκόκη και τώρα του Μαρκήσιου, ούτε και τα πολλά άλλα κτήματα που κάποια ήταν πιο μεγάλα και πιο προσοδοφόρα από το Έθερλεντ. Το θέμα ήταν το πατρικό του σπίτι όχι ο πλούτος.
Είχε φύγει από το διαμέρισμα του και πήγαινε προς την βιβλιοθήκη. Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Στάθηκε. Αυτό ήταν το αγαπημένο δωμάτιο του πατέρα του. Πάντα το απέφευγε. Όταν ήταν μικρός, εδώ τον έφερναν να παρουσιαστεί στον πατέρα του για την σύντομη ημερήσια συζήτηση τους. Ο πατέρας του τον ρωτούσε για τα μαθήματα του, σπάνια μπορούσε να απαντήσει στις ερωτήσεις όμως, γιατί ήταν αμελής. Ο William δεν έκρυβε την απογοήτευση του, ούτε το γεγονός ότι πίστευε πως ο γιος του θα ήταν μια αποτυχία. Και ο Gregory οργισμένος και πληγωμένος παραμελουσε ακόμα περισσότερο τα μαθήματα του. Ο William όμως δεν τον τιμωρούσε ποτέ.
Έτσι όπως στεκόταν έξω από την βιβλιοθήκη του πατέρα του ένιωθε σαν να ήταν ξανά οχτώ χρονών. Για μια στιγμή ένιωσε ζωντανή την παρουσία του πατέρα του. Ανατρίχιασε ολόκληρος. Κούνησε το κεφάλι του λέγοντας στον εαυτό του πως δεν πίστευε στα φαντάσματα κι έσπρωξε την πόρτα. Κάποιος βρισκόταν μέσα. Σε μια μεγάλη πολυθρόνα πίσω από το μεγάλο γραφείο που ήταν τοποθετημένο στο βάθος απέναντι από την πόρτα καθόταν ο Δούκας του Χάμερσμιθ. Ο Gregory κοίταξε  τον παππού του.. πόσο είχε γεράσει.. Ήταν εβδομήντα τέσσερα χρονών και το έδειχνε. Τα μάτια του ήταν πρησμένα και κόκκινα. Ο δούκας σηκώθηκε κι έκανε το γύρο του γραφείου. Ήταν ψηλός, ένα και ογδόντα, αδύνατος και κάποτε τα μαλλιά του ήταν καταξανθα, όπως όλων των αρσενικών Alan. Ήταν πυκνά ακόμη άλλα κάτασπρα. Το βλέμμα του συνάντησε τον Gregory. "Πάππου..."
Για μια στιγμή ο Δούκας φάνηκε πως ήθελε να τον αγκαλιάσει αλλά αντί γι αυτό του έτεινε το ποτήρι που κρατούσε.
"Έλα, πιες." είπε και ο Gregory πήρε το ποτήρι και το άδειασε μονορούφι.
"Είσαι καλά παππού ;"
"Όχι!!" απάντησε ο Δούκας και βυθίστηκε ξανά στην πολυθρόνα. Έκρυψε το πρόσωπο του στα χέρια του κι ο Gregory αναρωτήθηκε αν έκλαιγε πάλι. Στην οικογένεια τους δεν επιδεικνυαν τα αισθήματα τους αλλά εκείνη την στιγμή ήθελε να παρηγορήσει τον παππού του, που δεν ήταν πια μεγαλοπρεπής δούκας αλλά ένας εύθραυστος γέρος. Ύστερα από έναν στιγμιαίο δισταγμό πήγε και γονάτισε δίπλα του.
"Λυπάμαι τόσο πολύ..." είπε και ο Δούκας έκανε νόημα με το χέρι του σαν να τον έδιωχνε.
"Θα μου περάσει."
Ήταν περήφανοι στην οικογένεια τους. Ο Gregory σηκώθηκε και έβαλε δύο δυνατά ποτά. Όταν γύρισε κοντά του ο Δούκας καθόταν στητός και το μόνο σημάδι που έδειχνε πως ίσως είχε κλάψει ήταν τα κατακόκκινα μάτια του. Ο Gregory του έδωσε ένα ποτήρι γεμάτο κονιάκ.
"Δεν μπορώ να πιστέψω πως πέθανε."
"Μερικές φορές ο θάνατος έρχεται απρόσμενα. Γιατί δεν ήρθες νωρίτερα;"
"Ήμουν στο Παρίσι. Ήρθα όσο πιο γρήγορα μπορούσα."
"Μα το Θεό, Gregory μακάρι να γυρίζες σπίτι κάτω από άλλες συνθήκες."
"Μακάρι."
"Έλειψες παρά πολύ."
"Ήμουν πολύ απασχολημένος. Έχω να κουμανταρω τέσσερα κτήματα. Αντίθετα από άλλους εγώ δεν αναθέτω τις ευθύνες μου σε διαχειριστές και δικηγόρους."
"Μπορούσες να έρχεσαι σπίτι σου που και που όπως όλος ο κόσμος. Τίποτα δεν σε δικαιολογεί που έμεινες πέντε ολόκληρα χρόνια μακρυά από το σπίτι σου, τους γονείς σου.... και την Aurora."
"Μην ανακατευεσαι στον γάμο μου. Βέβαια αν δεν λέει ανοησίες η Aurora έχεις ήδη ανακατεύει."
"Ποιο γάμο; Δεν υπάρχει γάμος. Και θα ανακατευτώ, γιατί ήρθε η ώρα να το κάνω, και γιατί κάθε μέρα που περνάει γερνάω και πιο πολύ. Ο τρόπος που φέρθηκες στην Aurora είναι εγκληματικός."
"Όταν την παντρεύτηκα έγινε υποκομισσα και τώρα είναι Μαρκησία. Κάποια μέρα θα γίνει δούκισσα. Δεν νομίζω ότι υπέφερε επειδή έγινε γυναίκα μου."
"Υπέφερε και πολύ μάλιστα. Ήταν ερωτευμένη μαζί σου όταν σε παντρεύτηκε και εσύ το ήξερες πολύ καλά. Από παιδί ήταν ερωτευμένη μαζί σου. Γιατί έλειψες τόσο πολύ." φώναξε εξοργισμένος.
"Ξέρεις ότι πήγα στον πόλεμο."
"Αηδίες. Περίμενες εννιά  μήνες πριν πας να καταταγεις. Κι έχεις γυρίσει στην πατρίδα εδώ και δυο χρόνια. Η αλήθεια είναι πως αν δεν αρρωσταινε τόσο σοβαρά ο William, δεν θα γύριζες καθόλου. Σωστά;"
"Σωστά."
"Ξέρεις μερικές φορές πιστεύω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα, κι ύστερα βλέπω πως δεν σε καταλαβαίνω καθόλου."
"Μερικές φορές δεν καταλαβαίνω ούτε εγώ τον εαυτό μου."
"Ξέρω ότι δεν βιαζόσουν να παντρευτείς, άλλα συμφωνησες ότι ήταν πια καιρός. Διάλεξες την Bridget κι εγώ δεν έφερα αντίρρηση. Ύστερα, εξέθεσες την Aurora. Την παντρεύτηκες, όπως όφειλες. Λοιπόν παντρεύτηκες μια σπουδαία γυναίκα. Γιατί την παρατησες;"
"Υπήρχαν λόγοι."
"Πες μου έναν!"
"Μπορεί να μην ανεχομουν τον εαυτό μου για αυτό που είχα κάνει."
"Είχες πέντε χρόνια για να εξιλεωθείς. Γιατί δεν μένεις τώρα εδώ με την Aurora; Να της φερθείς με τον σεβασμό και την αγάπη που της αρμόζει;"
"Η Aurora θέλει να φύγω. Με απεχθάνεται."
"Είναι ερωτευμένη μαζί σου." είπε και ο Gregory τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια ενώ έτρεμε.
"Κανείς λάθος, παππού... Είναι αλήθεια ότι σκαρωσες ένα καταπίστευμα που αφήνει στην Aurora αυτό το σπίτι;"
"Υπάρχει ένα καταπίστευμα. Όταν πεθάνω η Aurora θα πάρει το σπίτι κι ένα ετήσιο εισόδημα. Η γη θα παραμείνει δική σου."
"Δεν το πιστεύω."
"Όχι; Μα όλα είναι απολύτως νόμιμα. Πριν παντρευτείς με την Aurora οι δικηγόροι μου συνέταξαν ένα χωριστό συμβόλαιο ιδιοκτησίας που το υπογράψαμε ο πατέρας σου και εγώ."
"Τι στο διάολο είναι το χωριστό συμβόλαιο ιδιοκτησίας;"
"Όταν ο πατέρας σου πέθανε η ψιλή κυριότητα του Έθερλεντ Χολ πέρασε στην Aurora καθώς εσύ δεν είχες άλλο κληρονόμο. Δημιουργήθηκε ένα καταπίστευμα που το επιβλέπει το Ανώτατο Δικαστήριο, αλλά η Aurora έχει απόλυτη πρόσβαση στην ιδιοκτησία και στα κεφάλια της αρκεί να υποβάλει σχετικό αίτημα στον καταπιστευματοδόχο που διαχειρίζεται την κληρονομιά. Καταπιστευματοδόχος είμαι εγώ." είπε κοιτάζοντας κατάματα τον Gregory.
"Πως μπόρεσες να το κάνεις αυτό; Αυτό το σπίτι πρέπει να ανήκει σε εμένα. Αν θέλεις να ανακατευτείς στον γάμο μου και να κάνεις την Aurora ανεξάρτητη -αν κι ένας Θεός ξέρει πόσο ανεξάρτητη είναι ηδη- δώσε της μια άλλη ιδιοκτησία. Όχι όμως το σπίτι στο οποίο γεννήθηκα.  Όχι το σπίτι του πατέρα μου.!"
Ο Δούκας δεν είπε τίποτα. Απέμεινε μόνο να τον κοιτάζει με ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο.
"Το βρίσκεις διασκεδαστικό; Μα τι στην ευχή σκαρώνει;"
"Gregory δεν βρίσκω καθόλου διασκεδαστική τη συμπεριφορά σου απέναντι στην Aurora. Αλλά τι σε κάνει να πιστεύεις ότι κάτι σκαρωνω;"
"Σε ξέρω παππού. Ή μήπως αγαπάς την Aurora τόσο που έχασες τα λογικά σου;"
"Την αγαπάω όντως την Aurora. Πες πως είναι η κόρη που δεν απέκτησα ποτε. Είναι η πιο καλή γυναίκα που γνώρισα εδώ και χρόνια. Ζεστή, έξυπνη, σπιρτοζα, αποφασίστικη. Έλειψες πέντε χρόνια και δεν ξέρεις τι έχεις χάσει. Κάποιος λοιπόν πρέπει να στο πει."
"Νομίζω πως είμαι ικανός να κρίνω μια γυναίκα χωρίς την δική σου παρέμβαση." Νευριασμένος ο Gregory πήγε στο μπαρ και έβαλε άλλο ένα κονιάκ.
"Παππού, τι θέλεις από εμένα;"
"Θέλω να φερθείς στην Aurora οπως πρέπει, όπως της αξίζει."
"Και νομίζεις πως αν την κάνεις πιο ανεξάρτητη, αν της δώσεις την κληρονομιά του πατέρα μου εγώ θα της φέρθω όπως πρέπει να φέρεται ένας σύζυγος; Για σκέψου το καλά!"
"Νομίζω πως η Aurora υπεφερε πολύ περισσότερο από όσο της άξιζε, εξαιτίας του αισχρου τρόπου που της φέρθηκες. Νομίζω πως τις αξίζει μια ιδιοκτησία κι ένα δικό της εισόδημα αφου δεν έχει κανονικό σύζυγο. Δεν είναι δίκαιο;"
"Μου φαίνεται πως αρχίζω να να καταλαβαίνω."
"Αλήθεια; Αγόρι μου, η ζωή δεν είναι μόνο λογαριασμοί, οικονομικά πάρε δώσε και ιπποδρομιες. Κι εκείνες οι όμορφες γυναίκες που βάζεις στο κρεβάτι σου δεν αποκαθιστούν μια σύζυγο. Gregory μερικές φορές μου φαίνεται πως επιδιώκεις επίτηδες την μοναξιά."
"Δεν νιώθω μοναξιά."
"Αν πιστεύεις πως η συντροφιά εκείνης της Γαλλίδας ηθοποιού μπορεί να ζεστάνει την ψυχή σου, τότε  είσαι βλάκας με περικεφαλαία."
"Δεν θα καθίσω να ακούω τέτοια πράγματα."
"Ναι θα καθίσεις. Είσαι υποχρεωμένος να με ακούσεις αν θέλεις να ξανά κερδίσεις το Έθερλεντ Χολ."
"Τώρα μάλιστα. Ασφαλώς και το θέλω αυτό το σπίτι. Θα δώσω στην Aurora ένα άλλο, θα της δώσω μια ιδιοκτησία δέκα φορές μεγαλύτερη αν αυτό είναι που επιθυμεί." είπε και ο Δούκας γέλασε. "Λοιπόν τι πρέπει να κάνω για να ξανά κερδίσω αυτό το σπίτι." πρόσθεσε ενώ ο Δούκας συνέχισε να χαμογελάει κι ο Gregory ένιωσε το μέτωπο του να ιδρώνει.
"Ένας άνδρας σαν εσένα μπορεί να κερδίσει πολύ εύκολα το Έθερλεντ Χολ." είπε ο Δούκας. Ο Gregory δεν του απάντησε περίμενε γεμάτος αγωνία.
"Θέλω ένα δισέγγονο πριν πεθάνω. Και δεν έχω πολύ χρόνο για να το χαρώ." είπε χωρίς να γελάει πια και ο Gregory δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά του.
"Και δεν εννοώ κάποιο μπάσταρδο. Άφησε έγκυο την γυναίκα σου, κάνε μας έναν κληρονόμο. Και το καταπίστευμα θα γυρίσει σε εσένα!!"