Έρωτας Χτισμένος Πάνω Σε Μυστικά Και Ψέματα

Κεφάλαιο 3 α'μέρος

Όταν επιτέλους έφυγαν οι επισκέπτες η Aurora βυθίστηκε στον καναπέ. Ο Gregory είχε φύγει πριν από λίγα λεπτά, αφού της έριξε ένα ακόμα παρατεταμένο, διαπεραστικό βλέμμα. Όσο νωρίτερα έφευγε από το Έθερλεντ, τόσο το καλύτερο, συλλογιστηκε.
"Αυτή η ιστορία θα προκαλέσει κι άλλο σκάνδαλο."
Η Aurora τινάχτηκε στο άκουσμα της φωνής της Ailise.
"Δεν κατάλαβα;"
"Όταν μαθευτεί η ιστορία για το καταπιστευμα, θα προκληθεί κι άλλο σκάνδαλο." αποκρίθηκε η Ailise, κι ήταν σαν να την κατηγορεί. Στεκόταν στην πόρτα και στα πόδια της τρίβονταν, γουργουριζωντας μια από τις τέσσερις περσικές γάτες της.
Η Aurora ίσιωσε την πλάτη της.
"Δεν μπορώ να ελέγξω τα κουτσομπολιά."
"Δεν ενδιαφέρεσαι για τα κουτσομπολιά. Δεν έχω ξαναδεί πιο σκληρό άνθρωπο από εσένα. Από την μέρα που παντρεύτηκες, δεν σε έχω δει να χυνεις ούτε ένα δάκρυ."
"Με αδικείς." είπε νευρικά η Aurora, αλλά δεν θα καθόταν τώρα να μιλήσει στην Ailise για τις αμέτρητες φορές που είχε κλάψει για τον Gregory, και τα χαμένα της όνειρα. Τους πρώτους μήνες ιδίως ήταν ένα ερείπιο.
"Το άδικο είναι ότι παντρεύτηκες τον γιό μου!"
Η Aurora ήξερε ότι η Ailise την αντιπαθουσε, από την μέρα του γάμου της.
"Δεν πλήρωσα και εγώ το τίμημα;"
"Ποιο τίμημα; Για να δούμε.... Που έγινες Μαρκησία; Που έχεις ένα ετήσιο εισόδημα που θα ζήλευαν και πριγκίπισσες; Ή που είσαι η μοναδική νόμιμη ιδιοκτήτρια αυτού του μεγάρου;"
"Πέρασα πέντε χρόνια σε αυτό το σπίτι χωρίς να δεχτώ κανέναν επισκέπτη εκτός από τον δούκα. Κι οπότε εμφανιστώ στο χωριό με κοροϊδεύουν οι πάντες πίσω από την πλάτη μου. Δεν είναι και εύκολη η ζωή μου."
"Σαν τι περίμενες δηλαδή;" είπε η Ailise και η Aurora δαγκωθηκε για να μην απαντήσει. Δεν θα έλεγε ποτέ ότι αυτό που περίμενε ήταν να την αγαπήσει ο Gregory.
"Τρέμω για το καινούργιο σκάνδαλο που θα αντιμετωπίσουμε. Ολόκληρη τη ζωή μου προσπαθούσα να ζω σωστά. Και τι βγήκε; Και για όλα φταις εσύ!" συνέχισε βουρκωμένα η Ailise.
"Υπερβάλλεις. Το καταπίστευμα είναι μια απλή λεπτομέρεια. Ο Gregory κληρονομεί την μεγαλύτερη περιουσία της χώρας. Στον Δούκα ανήκουν είκοσι απέραντα κτήματα. Κάνεις δεν θα ασχοληθεί με το ιδιοκτησιακό καθεστώς αυτού του σπιτιού. Εξάλλου η γη ανήκει στον Gregory."
"Ο Gregory γεννήθηκε σε αυτό το σπίτι. Τριακόσια χρόνια τώρα αυτό το σπίτι ανήκει στους Alan. Εδώ παντρευτηκα με τον William."
Η Aurora δίστασε για μια στιγμή. Ο Δούκας της είχε ανακοινώσει ότι της παραχωρούσε το Έθερλεντ Χολ χθες το βράδυ. Και η ίδια τα είχε χάσει, και ακόμη ήταν έκπληκτη. Το καταπίστευμα της παρείχε επίσης ένα γενναίο ετήσιο εισόδημα. Η γη όμως παρέμενε ιδιοκτησία του Gregory. Δεν μπορούσε να καταλάβει τα κίνητρα του δούκα.
"Τι μπορώ να κάνω; Εγώ δεν ζήτησα τίποτα από αυτά."
"Εγώ θα έλεγα πως τα ζήτησες."
"Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς."
"Εννοώ ότι ο William έχει πεθάνει, ο Δούκας τα έχει χαμένα, εγώ είμαι πια μια απλή χήρα κι εσύ έχεις αυτό το σπίτι, ένα ωραίο εισόδημα, και ο Gregory δεν θα σε ενοχλεί καθόλου. Πόσο έξυπνη είσαι. Έξυπνη και πονηρή."
" Ailise υπονοείς πως τα σχεδίασα όλα αυτά;"
"Εσύ τα σχεδιασες.Ναι. Τα σχεδιασες από την στιγμή που ξελογιασες τον γιό μου και τον παντρεύτηκες. Όχι μόνο σχεδιάζες να γίνεις Μαρκησία του Έθερλεντ, αλλά και νόμιμη ιδιοκτήτρια αυτού του μεγάρου."
"Όχι... Αυτές οι κατηγορίες είναι τρομερές. Κάνεις μεγάλο λάθος. Δεν σχεδίασα τίποτα. Και ούτε είναι κακό που μου έδωσε ο δούκας αυτό το σπίτι."
"Αρνείσαι ότι τον τυλιξες και τον έκανες να σε βάλει μέσα στην καρδιά του; Ότι εσύ έβαλες να κάνει αυτό το καταπίστευμα;"
"Ειμστε φίλοι με τον δούκα!"
"Φίλοι!" είπε περιφρονητικά η Ailise. "Ήξερες πολύ καλά τι έκανες. Πήρες την θέση του γιου του και του έκανες όλα τα χατίρια. Έβγαινες μαζί του για ιππασία το πρωί, συζητούσες μαζί του τις ειδήσεις από τις εφημερίδες του Λονδίνου, επιθεωρούσες τα κτήματα, αγόρασες εκείνα τα πανάκριβα μηχανήματα και έμαθες και την χρήση τους. Και το αποκορύφωμα ήταν όταν ανακάλυψες εκείνες τις ανακρίβειες στα λογιστικά βιβλία. Ήταν πραγματικά μεγαλοφυες εκ μέρους σου που έπιασες τον διαχειριστή να κάνει καταχρήσεις. Καθώς και που τον απελυσες επιτόπου. Έτσι τώρα δεν υπάρχει αρχιεπιστάτης και διαχειρίζεσαι εσύ μια από τις μεγαλύτερες περιουσίες της Αγγλίας. Τι έξυπνο εκ μέρους σου!"
"Ο William δεν βρισκόταν ποτέ εδώ. Ο διαχειριστής ήταν κλέφτης. Κάποιος έπρεπε να αναλάβει την διαχείριση. Ο Gregory δεν ήθελε να γυρίσει. Έκανα αυτό που έπρεπε."
"Ακριβώς, έκανες αυτό που επρεπε. Όλα αυτά τα σχεδιασες από τη στιγμή που ξελογιασες τον γιό μου."
"Δεν ξελογιασα εγώ τον γιό σου."
"Ναι το έκανες. Είσαι μια αδεκαρη ορφανή Αμερικανίδα. Ένα τίποτα. Αν δεν τον ξελόγιαζες, ο γιος μου δεν θα σκεφτόταν ποτέ να σε παντρευτεί."
"Δεν με συγχώρεσες πότε, ε; Δεν μου συγχώρεσες το σκάνδαλο, δεν μου συγχώρεσες που είμαι μια μισοαμερικανιδα και αδέκαρη, δεν μου συγχώρεσες που παντρευτηκα τον Gregory."
"Όχι! Δεν πρόκειται να σε συγχωρήσω! Ιδίως ότι παντρεύτηκες τον γιό μου!"
"Λυπάμαι που νιώθεις έτσι. Η σημερινή μέρα ήταν δύσκολη για όλους. Είσαι εξαντλημένη. Αύριο θα βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα."
"Αισθάνομαι έτσι από την μέρα που παντρεύτηκες τον γιό μου. Δεν νομίζω να αλλάξω αισθήματα αύριο. Και δεν είμαι η μόνη που έχω αυτή την άποψη."
"Ξέρω τι λένε στο χωριό."
"Το χωριό, η χώρα ολόκληρη, οι πάντες ξέρουν την αλήθεια."
"Η αλήθεια είναι πως ήμουν ερωτευμένη με τον γιό σου όταν παντρευτήκαμε."
"Η αλήθεια είναι πως είσαι μια αδίστακτη Αμερικανίδα τυχοδιώκτρια."
Χρόνια τώρα όλοι έτσι την χαρακτηρίζουν. Όλος ο κόσμος ήξερε ότι ο Αμερικανός πατέρας της δεν της είχε αφήσει δεκάρα κι ότι είχε φτάσει σαν ένα φτωχό ορφανό στο κατώφλι της θείας της. Τη μητέρα της βέβαια που είχε πεθάνει στη γέννα δεν την θυμόταν κανείς. Κι ας ήταν η μικρότερη αδερφή της Εντνα, κι ας ήταν μια Vi. Ανήκε σε μια από τις πιο ένδοξες και γαλαζοαίματες οικογένειες της χώρας. Η Aurora όμως, ήταν η φτωχή συγγενής από την Αμερική. Η δολοπλόκα τσούλα που έκλεψε τον αρραβωνιαστικο της ξαδέλφης της. Η Aurora πίστευε πως η Έντνα και η Bridget είχαν φροντίσει να διαδώσουν παντού αυτό το φρικτό ψέμα. Ούτε η θεία της ούτε η ξαδέρφη της της είχαν ξαναμιλήσει αλλά ούτε και κανένα άλλο μέλος της υψηλής κοινωνίας.
"Μάγεψες τον Δούκα και όλο το προσωπικό. Όπως μάγεψες και τον Gregory εκείνο το βράδυ..."
"Όχι..."
"Εμένα δεν με ξεγελάς. Όσο θέατρο και αν παίξεις."
"Δηλαδή ότι και αν σου πω θα πάει χαμένο;"
"Ναι!!"
"Τότε δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω." είπε και προσπαθούσε να κρατήσει την αξιοπρέπεια της αλλά αυτό που είπε στην συνέχεια η Ailise την έκανε κουρέλι.
"Αναρωτιέμαι αν το ξέρει ο Gregory;"
"Ποιο πράγμα;"
"Πόσο τολμηρή και έξυπνη είσαι."
"Με... με απειλείς;"
"Ναι. Αυτό νομίζω πως κάνω."
Είχαν συμβεί τόσα πολλά ανάμεσα στην Aurora και τον Gregory που δεν έδινε σημασία πια. Αν όμως εκείνος πίστευε την μητέρα του; Αν είχε ακούσει όλα αυτά τα κουτσομπολιά; Αν αυτός ήταν ο λόγος που κρατιόταν μακρυά της τόσο καιρό;
"Γιατί το κάνεις αυτό Ailise; Προσπαθείς να κάνεις ακόμα πιο βαθύ το χάσμα ανάμεσα σε εμένα και τον Gregory;"
"Αυτό που θέλω είναι να δω τον γιό μου να έχει τον έλεγχο αυτού του σπιτιού, όπως του αρμόζει, κι εσένα έξω από εδώ."
"Ακόμα και ο Gregory δεν θα με πετούσε στον δρόμο σαν καμία ζητιανιά."
"Ναι γιατί δεν του έχει δοθεί η αφορμή ακόμα."
Η Aurora τρόμαξε. Εδώ ήταν το σπίτι της. Δεν είχε πουθενά αλλού να πάει. Παρόλο που νόμικα ήταν η κληρονόμος αυτού του σπιτιού, δεν αμφεβαλε καθόλου ότι ο Gregory αν ήθελε στα αλήθεια θα μπορούσε να την διώξει. Ήταν πολύ ισχυρός.
"Δεν θέλησα εγώ να ονομαστώ κληρονόμος του Έθερλεντ Χολ. Όταν το ανακοίνωσε ο Δούκας ένιωσα την ίδια έκπληξη. Ήμουν ερωτευμένη με τον Gregory όταν παντρευτηκαμε. Πρέπει να με πιστέψεις."
"Ήθελες να γίνεις δούκισσα. Και τώρα κάποια μέρα θα το πετύχεις."
"Όχι!!"
"Εσύ τα σχεδιασες ολα. Στο τέλος θα μου πεις ότι δεν έστειλες εσύ στον Gregory εκείνο το σημείωμα που τον έφερε στον κήπο να σε βρει."
"Εγώ δεν του έστειλα κανένα σημείωμα."
"Ο Gregory σχεδιάζει να φύγει αύριο." είπε αγνοώντας την. Η Aurora ένιωσε την καρδιά της να σταματά.
"Αύριο;"
"Ναι, αύριο. Τον εδιωξες πριν από πέντε χρόνια και κάνεις το ίδιο και τώρα. Την στιγμή που θα έπρεπε να φύγεις εσύ."
"Μακάρι να φύγει. Η κατάσταση θα ήταν ανυπόφορη αν σκεφτόταν να μείνει εδώ... μαζί μου."
"Εδώ είναι το σπίτι του, ότι και αν γράφει αυτό το γελοίο καταπίστευμα. Ίσως μπορώ να τον πείσω να μείνει."
"Όχι! Δεν θα το επιτρέψω! "
"Πιστεύεις στα αλήθεια ότι είσαι σε θέση να πεις του γιου μου τι να κάνει;" είπε και η Aurora δεν ήξερε τι να απαντήσει.