Έρωτας Χτισμένος Πάνω Σε Μυστικά Και Ψέματα

Κεφάλαιο 12

Ο Gregory δεν είχε καμία όρεξη να πάει για ύπνο. Με ενα κερί στο χέρι κατέβηκε στο ισόγειο. Ο παππούς του και ο Liam είχαν αποσυρθεί στα δωμάτια τους. Το σπίτι ήταν μισοσκότεινο κι απόλυτα σιωπηλό. Μπήκε στην βιβλιοθήκη κι άναψε μια λάμπα. Έβαλε ένα δυνατό ποτό και κάθισε στον καναπέ κοιτάζοντας το τζάκι που ακόμα έκαιγε μια μικρή φωτιά. Προσπάθησε να διώξει τη γυναίκα του από τη σκέψη του για να μπορέσει να ηρεμήσει από τον ερεθισμό του, όταν άκουσε μια φωνή.
"Gregory..."
Αμέσως σηκώθηκε.
"Με τρόμαξες, μητέρα. Δεν σε άκουσα να μπαίνεις."
"Ναι βρισκόσουν αλλού." του είπε και άπλωσε το χέρι της. Κρατούσε το ημερολόγιο. "Ελπίζω να μην σε πειράζει που δανείστηκα το ημερολόγιο και το διάβασα."
"Το έψαχνα. Νόμιζα πως το έχασα. Δεν φαντάστηκα πώς το είχες πάρει εσύ."
"Υποθέτω πως έπρεπε να στο πω."
"Δεν πειράζει. Έχεις κάθε δικαίωμα να το διαβάσεις." είπε και πήρε το ημερολόγιο από το χέρι της.
"Όπως κι εσύ." αποκρίθηκε η Ailise.
"Αξίζει τον κόπο;"
"Όχι ιδιαίτερα. Καληνύχτα Gregory." του απάντησε, τον καληνύχτισε κι έφυγε.
Ο Gregory κατέβασε μονορούφι το ουίσκι του. Κοίταξε το ημερολόγιο. Ανάθεμα. Τώρα δεν θα τον έπαιρνε με τίποτα ο ύπνος. Πρώτα η Aurora, ύστερα το ημερολόγιο, θα τον έβρισκε το πρωί. Άνοιξε κάπου στη μέση το ημερολόγιο. Το βλέμμα του έπεσε στη φράση "ο γιος μου". Δεν υπήρχε ημερομηνία. Άρχισε να διαβάζει.

"Ο γιος μου γύρισε σπίτι κι όπως πάντα δεν μπήκε στον κόπο να μας ενημερώσει για τα σχέδια του. Η Ailise κι εγώ φερόμαστε άψογα. Για άλλη μια φορά καταριέμαι τον Gabriel. Πόσο θα ήθελα να πάψουν όλες αυτές οι προσποιήσεις."
Απότομα έκλεισε το ημερολόγιο. Δεν ήξερε τι θα έβρισκε σε αυτές τις σελίδες αλλά δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Τον μισούσε ο πατέρας του; Μισούσε και τον Gabriel; Γιατί ο William και η Ailise φέρονταν άψογα μπροστά του; Σε ποιες προσποιήσεις αναφερόταν; Σηκώθηκε κι έβαλε άλλο ένα ουίσκι. Ήπιε μια μεγάλη γουλιά, κοίταξε το ρολόι στον τοίχο, κόντευαν μεσάνυχτα. Γύρισε αποφασιστικά στον καναπέ πήρε το ημερολόγιο και το άνοιξε στην πρώτη σελίδα. Υπήρχε ημερομηνία. Ήταν η μέρα της γέννησης του.

01 Αυγούστου 1828
Φοβάμαι. Η Ailise προσπαθεί να γεννήσει το παιδί μας μια ολόκληρη μέρα. Δεν ξέρω τι να κάνω. Νιώθω τόσο αδύναμος. Ας είναι καλά ο πατέρας. Όπως πάντα είναι δυνατός σαν βράχος, μπορώ να στηριχτώ επάνω του. Βλέπω όμως ότι ανησυχεί κι αυτός.
Απέκτησα γιο. Είμαι κατάενθουσιασμενος. Κλαίω από χαρά και ανακούφιση.

Ο Gregory σηκώθηκε από τον καναπέ. Κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά εδώ πέρα. Ο William νοιαζόταν για την Ailise τον πρώτο χρόνο του γάμου τους. Κι αγαπούσε το γιο του. Τι είχε συμβεί μέσα σε 28 χρόνια που πέρασαν, τι τον έκανε να μισήσει τόσο πολύ την γυναίκα του ώστε να μην της αφήσει τίποτα και να την γελοιοποίηση με την διαθήκη του; Τι είχε συμβεί που τον μετέτρεψε από γεμάτο αγάπη πατέρα σε σχεδόν ξένο; Μια φωνή μέσα του του έλεγε να μην το ψάξει. Η αλήθεια δεν μπορούσε να αλλάξει το παρελθόν και να διορθώσει τα λάθη του. Έπρεπε όμως να μάθει. Κάθισε λοιπόν ξανά κι άρχισε να διαβάζει.