Κεφάλαιο 11 ε'μέρος

51 9 0
                                    

Το δείπνο είχε τελειώσει κι η Aurora δεν λυποταν καθόλου γι'αυτό. Η Bridget είχε περάσει το βράδυ της ρίχνοντας ατελείωτες γεμάτες υπονοούμενα ματιές στον Gregory κι αγνοώντας εντελώς τον Liam που προσπαθούσε συνέχεια να ανοίξει συζήτηση μαζί της. Η Ailise έφυγε νωρίς. Η Aurora βγήκε στο χολ, καληνυχτισε τον Alexander και την Bridget που έφευγαν κι ύστερα τον δούκα, τον Liam και τον Gregory. Άρχισε να ανεβαίνει τη σκάλα για να πάει στο δωμάτιο της, όταν ένα τρίξιμο πίσω της την έκανε να γυρίσει. Αντίκρισε τον Gregory.
"Τι κάνεις εκεί;" ρώτησε.
"Έρχομαι επάνω."
"Μα δεν ήπιατε ακόμα το κονιάκ σας."
"Δεν θέλω να περάσω την ώρα μου πίνοντας κονιάκ με τον παππού μου και τον Liam. Μαζί σου όμως θα πιω ευχαρίστως ένα κονιάκ, αν το θέλεις."
"Όχι, ευχαριστώ." αποκρίθηκε και ξεκίνησε με φορά προς τα πάνω πατώντας στη βιασύνη της την άκρη της φούστας της. Ο Gregory την έπιασε από τον αγκώνα για να την στηρίξει.
"Aurora δεν χρειάζεται να με φοβάσαι." της είπε γλυκά.
"Δεν σε φοβάμαι. Άφησε με." φώναξε και o Gregory χαμογέλασε δείχνοντας να το διασκεδάζει κι η Aurora δεν τον κατηγόρησε γι'αυτό. Είχε τσιριξει σαν να της είχε ριχτεί κάποιος ληστής.
"Παρακάλω." είπε ο Gregory κάνοντας μια ελαφριά υπόκλιση. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι εκείνος ερχόταν πίσω της, ανέβηκε βιαστικά τα σκαλιά. Πέρασε σχεδόν τρέχοντας το διάδρομο με τον Gregory στο κατόπι της. Έξω από την πόρτα της γύρισε απότομα και κόλλησε τη πλάτη της στο ξύλο, σαν να ήθελε να του φράξει το δρόμο. Εκείνος σταμάτησε μπροστά της χαμογελώντας.
"Καληνύχτα." είπε η Aurora.
"Θέλω να τελειώσουμε τη συζήτηση μας."
"Ποια συζήτηση;"
"Εκείνη που κάναμε το απόγευμα; Που την είχαμε αρχίσει τη μέρα που έφυγα;"
"Αυτό που προτείνεις είναι αδιανόητο."
"Αλήθεια; Aurora δεν είσαι πια παρθένα και είμαστε παντρεμένοι. Δεν είναι καθόλου αδιανοητο, για έναν άντρα να ζητάει από την γυναίκα του να φύγουν μαζί για μια εβδομάδα." είπε γελώντας.
"Έβαλες όμως κι άλλους όρους." είπε κοκκινιζοντας.
"Ναι." είπε διασκεδάζοντας το.
"Οι όροι αυτοί δεν ταιριάζουν σε έναν κύριο."
"Μα δεν είμαι κύριος κι ούτε θέλω να γίνω."
"Εγω όμως είμαι κύρια."
"Σωστό. Γιατί λοιπόν συμπεραίνεις ότι θα σε εκμεταλλευτώ;"
"Δεν σε εμπιστεύομαι Gregory."
"Δεν θα σε υποχρεώσω ποτέ να κάνεις κάτι που δεν θα θέλεις και εσύ."
"Δεν με καθησυχάζουν τα λόγια σου. Είσαι αληθινός μάγος με τις γυναίκες. Αυτό το ξέρουμε καλά και πι δύο μας."
"Αγάπη μου αυτό θα το θεωρησω κομπλιμέντο." είπε και η Aurora έξω φρενών στράφηκε κι άρπαξε το πόμολο της πόρτας. Αμέσως όμως το χέρι του Gregory σκέπασε το δικό της.
"Λοιπόν Aurora; Θέλω μια απάντηση." της ψιθύρισε στο αυτί.
Η Aurora αναστέναξε βαθιά καθώς την πλημμύρισαν αμέτρητα συναισθήματα. Την είχε αποδιοργανώσει εντελώς η θερμή του κορμιού του που ακουμπούσε στο δικό της.
"Aurora;"
Γύρισε. Λάθος της. Το πρόσωπο του απείχε ελάχιστα από το δικό της.
"Θέλω να φύγεις πόσο πιο καθαρά πρέπει να στο πω;"
Θυμός σκοτείνιασε το βλέμμα του. Τύλιξε το χέρι του γύρω της και την τράβηξε πάνω του.
"Όμως εγώ δεν θέλω να φύγεις. Πόσο πιο καθαρά να στο πω;"
Η Aurora δεν μπορούσε να του απαντήσει. Την έσφιγγε πάνω του σαν να ήθελε να τη λιώσει. Τα μάτια του έβγαζαν φωτιές. Κατάλαβε την πρόθεση του και πριν το συνηδειτοποιηση εκείνος είχε κολλήσει τα χείλη του στα δικα της. Το σφίξιμο του έγινε ακόμα πιο δυνατό και της άνοιξε με την γλώσσα του τα χείλη της. Το δυνατό κορμί του πίεζε το δικό της πάνω στην πόρτα. Το φιλί του την είχε συνεπάρει. Αδηφαγος και άπληστος, ευγενικός και τρυφερός, όλα μαζί, τη ρουφούσε και την πιπιλουσε, μέχρι που οι γλώσσες τους έγιναν ένα. Η Aurora ένιωσε να λιώνει, κρεμάστηκε πάνω του για μάτην πέσει κάτω. Ανακάλυψε ότι τον φιλούσε και αυτή. Λαχανιαμσενος ο Gregory ξεκόλλησε το στόμα του από το δικό της.
"Σε έχει φιλήσει ποτέ έτσι ο Alexander;" είπε. Παραζαλισμενη, ξεπνοη η Aurora ένιωθε το κορμί της να έχει πάρει φωτιά.
"Ο Alexander;"
"Μάλιστα. Ο Alexander. Που φλερτάρες μαζί του όλο το βραδυ, για να με κάνεις να ζηλεψω. Ε, λοιπόν, ζηλεύω. Νιώθω δυστυχισμένος και πολύ ερεθισμενος. Στο λέω μήπως και δεν το πρόσεξες δηλαδή." φώναξε. Η Aurora δεν τολμούσε να πάρει τα μάτια της από το πρόσωπο του.
"Aurora;"
"Τι;"
"Μην παίξεις άλλη φορά μαζί μου. Εκτός μι αν είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες."
"Α!"
Ο Gregory την άφησε, ενώ στο πρόσωπο του διαγραφοταν ένα σωρό αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα: οργή, αποφασιστικότητα, δίψα. Με μια βίαιη κίνηση άνοιξε την πόρτα της έκανε στην άκρη για να την αφήσει να περάσει. Εκείνη δεν κινήθηκε κι ο Gregory στράφηκε κι έφυγε. Εκείνη ένιωθε τα γόνατα της να τρέμουν. Αναστέναξε βαθιά. Το κορμί της πρόδιδε εντελώς το μυαλό της. Μπήκε στο δωμάτιο, έκλεισε την πόρτα κι ακούμπησε πάνω της. Ο σφυγμός της βροντοχτυπουσε. Δεν ακουγόταν τίποτα. Το μόνο που κουνιόταν ήταν οι λευκές κουρτίνες στο ανοιχτό παράθυρο. Πως θα συνέχιζε έτσι μαζί του, να την κυνηγάει κάθε βράδυ. Προαωρησε προς το κρεβάτι της ενώ η σκέψη της ξεκαθαριζε. Δεν θα τον έπειθε να φύγει. Θα έπρεπε να δεχτεί την πρόταση του. Και τότε θα έπρεπε να τον ανεχτεί για μια ολόκληρη εβδομάδα. Από την μια ή ιδέα την τρομοκρατούσε κι από την άλλη τη συνέρπαζε. Στο βάθος του μυαλού της εμφανιζόταν μια εικόνα: εκείνη και ο Gregory. Πλησίασε το κρεβάτι της σφίγγοντας και ξεσφιγγοντας τα χέρια. Το νυχτικο της ήταν απλωμένο στα πόδια του κρεβατιού. Κάθισε να βγάλει τα παπούτσια της και το βλέμμα της έπεσε στα μαξιλάρια της. Πάγωσε. Πάνω ατό κατάλευκο προσκέφαλο ήταν ακουμπισμένο ένα καρβουνιασμενο τριαντάφυλλο.

Έρωτας Χτισμένος Πάνω Σε Μυστικά Και Ψέματα Donde viven las historias. Descúbrelo ahora