Έρωτας Χτισμένος Πάνω Σε Μυστικά Και Ψέματα

Κεφάλαιο 8

Το προηγούμενο βράδυ ήταν ερείπιο αλλά δεν είχε κοιμηθεί αμέσως. Το μυαλό της αρνιόταν να σταματήσει να δουλεύει κι όλες τις οι σκέψεις είχαν επίκεντρο τον Gregory. Την έπνιγαν ένα σωρό αντιφατικά συναισθήματα κι όταν τελικά αποκοιμήθηκε τα όνειρα της αφορούσαν πάλι αυτον.
Μέχρι που βυθίστηκε εξαντλημένη σε έναν βαθύ ύπνο χωρίς όνειρα, οταν μια βαριά μυρωδιά καμένου άρχισε να γαργαλαει τα ρουθούνια της. Κουκουλωθηκε με τα σκεπάσματα της μην θέλοντας να ξυπνήσει. Ένιωθε το κορμί της βαρύ. Το μυαλό της αρνιόταν να λειτουργήσει. Η μυρωδιά όμως γινόταν όλο και πιο δυσάρεστη. Άρχισε να ζεσταίνετε. Πέταξε από πάνω της τα λεπτά καλοκαιρινά σκεπάσματα. Την έπιασε βήχας κι άνοιξε απότομα τα μάτια. Η φωτιά δεν ήταν στο όνειρο της. Κάτι καιγόταν στο δωμάτιο της. Ανακαθισε και είδε το πετσετακι του κομοδινου της τυλιγμένο στις φλόγες, που δυναμωσαν απότομα αφού και κάτι άλλο επάνω στο κομοδίνο έπιασε και αυτό φωτιά. Ήταν τα τριαντάφυλλα. Έβαλε τις φωνές, άρπαξε το μαξιλάρι της και πήδηξε στο πάτωμα. Άρχισε να χτυπάει τη φωτιά. Η λάμπα πετρελαίου που είχε στο κομοδίνο της έπεσε κι έσπασε. Έπεσε και το βάζο με τα τριαντάφυλλα. Συνέχισε να χτυπάει τις φλόγες με το μαξιλάρι. Το κομοδίνο έφυγε από την θέση του, χτύπησε στον τοίχο, κάποια βιβλία έπεσαν στο πάτωμα, το φλιτζάνι με το τσάι και το πιατάκι του έγιναν θρύψαλα.
"Aurora;!" ακούστηκε η φωνή του Gregory που όρμησε στο δωμάτιο. Με τα πολλά η φωτιά έσβησε. Η Aurora απέμεινε να κοιτάζει το κατεστραμμένο κομοδίνο και τα σπασμένα αντικείμενα. Ο Gregory την τράβηξε πιο κει.
"Τι στο καλό έγινε;" ρώτησε  ανάβοντας μια άλλη λάμπα πετρελαίου.
"Θα έπεσαν τα αναθεματισμένα τα κεριά." συνέχισε ο Gregory και η Aurora άρχισε να τρέμει. Το τραπεζομαντιλάκι είχε καταστραφεί. Τα βιβλία της ήταν καψαλισμενα. Αν δεν είχε ξυπνήσει θα είχαν πάρει φωτιά και τα σκεπάσματα της και δεν ήθελε να σκεφτεί τι άλλο θα γινόταν. Έσκυψε να μαζέψει μια ωραία έκδοση του Μομπι Ντικ. Το έσφιξε στο στήθος της. Το βλέμμα της έπεσε σε ένα από τα τριαντάφυλλα, καρβουνιασμενο κι αυτό αλλά ολόκληρο ακόμα. Το βιβλίο γλίστρησε από τα χέρια της κι έπεσε με θόρυβο στο πάτωμα.
"Aurora..."
Ο Gregory που είχε βάλει τη λάμπα στη βάση της στο γραφείο ήρθε κοντά της και την πήρε στην αγκαλιά του. Εκείνη δεν μπορούμε να πάρει το βλέμμα της από αυτή την καταστροφή.
"Aurora..." είπε βραχνά ο Gregory πιάνοντας το κεφάλι της. Εκείνη μόλις συνειδητοποίησε ότι την κρατούσε στην αγκαλιά του και την έσφιγγε καθησυχαστικά. Κοίταξε τα γαλανά του μάτια κι είδε μέσα τους μια βαθιά ανησυχία.
"Δόξα το Θεό που δεν έπαθες τίποτα." είπε και την έσφιξε πάνω του. Εκείνη κρατήθηκε για να μην βάλει τα κλάματα. Ακούμπησε το μάγουλο της στο στήθος του. Ήταν γυμνό.
"Σσσς..." έκανε εκείνος, χαϊδεύοντας την πλεξούδα της που είχε αρχίσει να ξεπλεκεται. Ταραχτηκες μα δεν έπαθες τίποτα. Πάει πέρασε." συνέχισε και τα ευγενικά του χάδια κι ο παρηγορητικος του τόνος την έκαναν να γεμίσει ευγνωμοσύνη. Ευγνωμοσύνη και κάτι παραπάνω. Πίεσε το πρόσωπο της στο γυμνό του στήθος. Το δέρμα του ήταν απαλό σαν βελούδο. Δεν είχε συνηδειτοποιηση ότι ήταν σχεδόν γυμνός. Φορούσε μόνο μια μαύρη ρόμπα που του έφτανε ως τα γόνατα, αφήνοντας τις γάμπες του γυμνές. Η Aurora έκλεισε τα μάτια και ξαφνικά αναρωτήθηκε πως είχε βρεθεί έξω από την πόρτα της τη στιγμή εκείνη. Τον κοίταξε κι εκείνος  πρέπει να είδε την ερώτηση στα μάτια της.
"Ήμουν κάτω και διαβάζα. Η βιβλιοθήκη βρίσκεται ακριβώς κάτω από το δωμάτιο σου. Έκανες μεγάλη φασαρία. Μα το Θεό νόμιζα πως είχε μπει κάποιος στο δωμάτιο σου. Δεν ξέρεις πόσο με τρομαξες."
"Όχι." αποκρίθηκε ξεψυχισμενα. Χαιρόταν που τον είχε κοντά της. Ο Gregory κάθισε στο κρεβάτι της παρασερνοντας τη μαζί του.
"Σσσς... πέρασαν όλα καρδιά μου." είπε ξανά. Καρδιά μου. Η λέξη έκανε την καρδιά της να χτυπήσει πιο δυνατά.
"Gregory νομίζω ότι πρέπει να φύγεις." ψιθύρισε αλλά την ίδια στιγμή η χούφτα της που ακουμπούσε στην κοιλιά του άνοιγε από μόνη της θαρρείς. Τον ένιωσε να σφίγγεται στο άγγιγμα της. Το βλέμμα της ταξίδεψε πάνω του. Η μισάνοιχτη ρόμπα του, αποκάλυπτε το μυώδες στήθος του κι ένα μέρος από το επίπεδο στομάχι του. Έκλεισε τα μάτια της.
"Θέλεις στ'αλήθεια να φύγω;" ψιθύρισε ο Gregory γυρίζοντας το πρόσωπο της προς τα πάνω με το δυνατό του χέρι. Η Aurora άνοιξε τα μάτια. Η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή. Το μόνο που ήθελε τώρα ήταν να μείνει για πάντα στην αγκαλιά του. Αυτό ήταν το σωστό. Ο Gregory ήταν ο σωστός άντρας για αυτήν. Το παρελθόν είχε σβήστει, σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ. Το χέρι του χάιδεψε τα μαλλιά της, στάθηκε για λίγο στο δέσιμο της κοτσιδας της και την έλυσε.
"Aurora;!"
Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν. Πως μπορούσε να του ζητήσει να φύγει αφού τον ήθελε σαν τρελή. Ο Gregory συνέχισε να ξεπλεκει αργά τα μαλλιά της.
"Aurora.." ψιθύρισε όταν τα μαλλιά της έπεσαν στη μέση της. Τα χάιδεψε με χέρι που έτρεμε. "Έχεις πολύ ωραία μαλλιά."
Τα μάτια του αστραφταν σαν γαλάζιες φωτιές. Δεν μπορούσε να κοιτάξει αλλού. Ο Gregory μετακινήθηκε και πήρε το πρόσωπο της μέσα στις χούφτες του. Η Aurora δεν κουνήθηκε. Κοιτάζονταν και τα μάτια τους πετούσαν σπίθες. Έσκυψε πάνω της. Όταν τα χείλη του άγγιξαν τα δικά της, η Aurora άφησε έναν αναστεναγμό. Βαθύ και βαρύ. Την επόμενη στιγμή βρισκόταν πεσμένη ανάσκελα με τον Gregory ξαπλωμένο πάνω της, το βάρος του να την πιέζει απαλά, το στόμα του να την καταβροχθίζει καυτό. Τα νύχια της εγδαραν την ντυμένη από τη ρόμπα πλάτη του. Ο Gregory βογκηξε και η γλώσσα του χώθηκε βαθιά στο στόμα της, μπλεκοντας με τη δική της. Τα χέρια του χουφτωσαν τα στήθη της και τα πίεσαν προς τα πάνω. Όταν άρχισε να τα χαϊδεύει η Aurora έβγαλε μια φωνή. Το στόμα του σύρθηκε προς τα στήθη της, πάνω από το νυχτικό της ενώ ταυτόχρονα το τραβούσε προς τα κάτω γυμνωνοντας τον κορμό της. Η Aurora έχωσε τα δάχτυλα της μέσα στα μαλλιά του και του πίεζε το κεφάλι πάνω στο στήθος της, εκείνος βογκουσε δυνατά ενώ αυτή έβγαζε μικρούς, κοφτους, πνιγμενους ήχους. Ο Gregory γλίστρησε το χέρι του προς τα κατω και έφτασε στο μηρό της. Η Aurora τινάχτηκε μα εκείνος την αγνόησε και πιπιλώντας τη θηλή της άρχισε να χαϊδεύει εκεί όπου ενώνονταν οι μηροι της. Η ανάσα της έβγαινε λαχανιασμένη. Η παλάμη του περνούσε ξανά και ξανά πάνω από το βαμβακερό εσώρουχο της. Και ξαφνικά το χέρι του βρέθηκε κάτω από τα ρούχα της. Χάιδευε απαλά το στομάχι και την λεκάνη της. Τα μάτια του ήταν σαν δύο δίδυμες φωτιες, το στόμα του ήταν σφιγμένο, το ίδιο και το κορμί του. Η ρόμπα του είχε ανοίξει μέχρι κάτω, αποκαλύπτοντας το πέος του και τους μυς της κοιλίας του. Το βλέμμα της συναντήθηκε με το δικό του κι αμέσως κινήθηκε και το στόμα του σκέπασε το δικό της.
"Aurora..." προφερε βραχνά. Παίρνοντας το πρόσωπο της ανάμεσα στις χούφτες του ανέβηκε πάνω της. Τα μάτια του καρφώθηκαν αποφασιστικά στα δικά της. Δεν υπήρχε αμφιβολία πως την ήθελε τρέλα. Το πέος του πίεζε σκληρά την κοιλιά της. Όπου την άγγιζε άναβαν φωτιές. Την φίλησε ξανά παθιασμένα. Η Aurora ένιωθε ότι ο Gregory συγκρατουσε με δυσκολία την εκρηκτική του δύναμη. Το δυνατό του σώμα έτρεμε πάνω της. Η άκρη του πέους του τρίβονταν πάνω στο αιδοίο της. Το φιλί του ήταν ατέλειωτο. Τα χέρια του ταξίδευαν στο κορμί της. Της χάιδευε το λαιμό, τα μπράτσα, τα στήθη, τη λεκάνη, την κοιλιά της, τα πρησμένα από τις δαγκωματιες του χείλη της.
"Aurora." μίλησε προστακτικα. Εκείνη κατάφερε να ανοίξει τα μάτια της  και να τον κοιτάξει. "Σε θέλω." συνέχισε και εκείνη άφησε έναν λυγμό. "Θέλω να σε κάνω δική μου." είπε βραχνά και η Aurora δεν μπορούσε να μιλήσει. Της άνοιξε τα πόδια με το γόνατο του. Με έμπειρες απαλές κινήσεις μπήκε λίγο μέσα της. Τα μάτια της άνοιξαν περισσότερο.
"Μια στιγμή μονάχα θα πονέσεις." είπε με ένα καθησυχαστικό χαμόγελο και ξαφνικά όρμησε μέσα της. Η Aurora φώναξε αρπάζοντας τον από τους ώμους αλλά η σύντομη μαχαιριά του πόνου πέρασε αμέσως. Ο Gregory στεκόταν ακίνητος με τις φλέβες και τα νεύρα του και τους μυς του κορμιού του έτοιμα να σπάσουν. Κι ύστερα άρχισε να κουνιέται ρυθμικά. Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπο του στα στήθη της. Στάθηκε μια στιγμή να βρει με το στόμα του τα χείλη της, το λαιμό της. Το κορμί του έτρεμε ολόκληρο. Από το λαρύγγι του βγήκε ένας σκληρός ήχος που φανέρωνε πόσο την ήθελε. Η Aurora τον έσφιγγε πάνω της με όλη της τη δύναμη. Ο πόθος της ανέβαινε καυτός ψηλά, όλο και πιο ψηλά. Άφησε μια δυνατή κραυγή, εκεί στην άκρη του γκρεμού όπου την είχε φέρει εκείνος. Ο Gregory κράτησε την ανάσα του κι έμεινε ακίνητος μέσα της. Η Aurora άνοιξε τα μάτια της. Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν. Τα νεύρα και οι μύες του σβερκου και των ώμων του διαγραφονταν ανάγλυφα. Το αχνό χαμόγελο του προσπαθούσε να την καθησυχάσει. Αργά τραβήχτηκε από μέσα της εκατοστό εκατοστό. Η Aurora βογκηξε κι εκείνος γλίστρησε ξανά μέσα της εξίσου αργά. Κι άρχισε πάλι. Τότε εκείνος ψιθύρισε το όνομα της. Για μια στιγμή η Aurora είδε κάτι που αψηφουσε το παρελθόν, κάτι κτηνώδες και ευγενικό μαζί, στωικό και απελπισμένο. Μια γυμνή ανάγκη.
Ο Gregory βογκηξε τρεμουλιαζοντας ολόκληρος παλλομενος μέσα της, καταρρεοντας πάνω της. Σφίγγοντας τον λαχανιασμενο μουσκεμενο στον ιδρώτα Gregory στην αγκαλιά της η Aurora ξεροκαταπιε. Τελικά γύρισε και  ξάπλωσε αναστεναζοντας δίπλα της. Εκείνη δεν κουνήθηκε από την θέση της. Φοβόταν και να ανασάνει. Ο Gregory κρατούσε τα μάτια του κλειστά. Η ανάσα του χαλάρωσε, βάρυνε κι αποκοιμήθηκε. Πριν όμως τον πάρει ο ύπνος άπλωσε το χέρι του κι έπιασε το δικό της τραβώντας την στην αγκαλιά του. Η Aurora δεν τραβήχτηκε. Εκείνο που χρειαζόταν περισσότερο από καθετί άλλο ήταν παρηγοριά. Από εκείνον. Όταν ο Gregory βυθίστηκε για τα καλά στον ύπνο γύρισε και τον κοίταξε. Το φεγγαρόφωτο έμπαινε από τα ανοιχτά παράθυρα και έπεφτε πάνω στο πρόσωπο του και στο κορμί του. Σφιχτηκε η καρδιά της, ήταν υπέροχος άντρας. Το πρόσωπο του ήταν τόσο όμορφο που της έκοβε την ανάσα ακόμα και τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια. Το ίδιο και το αγαλματενιο κορμί του.
Η ένωση τους μάλλον ήταν αναπόφευκτη. Τώρα όμως τι θα γινόταν; Κι αν το μόνο που ήθελε ήταν αυτό; Κι αν την εγκατέλειπε πάλι; Κι αν δεν είχε αλλάξει τίποτα; Δεν μπορούσε να του εμπιστευτεί την καρδια της, τουλάχιστον όχι ακόμη...