JAMILA, The Teenage Bride( The author's Uncut Version)

CHAPTER 24: Close to ending

-Due to the month of Ramadhan kaya babagal po ang update ko. Very busy lang po ako at isa pa bawal naman magsulat ng mga ganitong kuwento kapag umaga. Kaya sa gabi lang ako nakakapag sulat or edit. Happy reading po. More power!

.
.
.

Puting kisame ang sumalubong sa paningin ni Levy Martin nang magmulat ito ng mga mata. Hindi ito umiimik para bagang tinatantiya kung tama ba ang lugar na kinaroruonan nito. Pero ang pagkakatanda nito ay nasa yacht ito kasama ang kasama ang asawa ng biglang may usok siyang nalanghap kung saan nawalan na ito ng malay tao.

" Na saan ako?." mahinang sambit niya.

" Anak gising kana pala?" si Donya Regina at nilapitan ang anak. Habang nakaratay ito sa hospital bed. Bigla siyang may naalala.

" Ang asawa ko, na saan siya? Na saan si Jamila? Mom!" Pagsisigaw pa nito. Mabilis namang tumawag ng Doctor ang pamilya bago pa mabinat si Levy.

" Anak calm down," ang mommy niya. Hinawakan at hinahaplos ang anak sa buhok kahit patuloy ito sa pagwawala.

" Just tell me mom where is she?"

" Anak, she's fine... basta uminahon ka lang. Makakasama sayo na magalit at mag isip ng subra. Magpagaling ka muna okay? Sasabihin ko din kung saaan siya." At niyakap ng tuloyan ang anak. Kailangan niyang magsinungaling sa ngayon. Alam niyang mali pero ito ang tamang sulosyon sa ngayon lalo na at hindi pa gumagaling ang anak ng tuloyan.

Medyo kumalma na ito ng kaunti.
Makaraan ang ilang minuto muling nakatulog ang lalaki dahil narin sa itinurok na gamot ng mga doctor. Labis naman ang pag-aalala ng pamilya lalo na ang lolo at Mommy nito. Hindi nila alam Kung papa'ano ipagtapat ang katotohanan na wala na ang asawa nito.

Lumipas ang mga araw at buwan hanggat nalaman din ni Levy Martin na wala na si Jamila. Napilitan ang mommy at lolo niya na sabihin na ang totoo sa kanya.

" Patawad anak," his mom.

" Alam namin na hindi ka gagaling kaagad kung alam mong wala na siya." His grand dad.

" Hindi ninyo kailangan humingi ng tawad, ang may kasalanan ang siyang dapat na managot!" Tiim bagang nitong saad.

" Maiwan ka muna namin anak,"

Tumango lang siya sa mga ito. Tinapik nan ng lolo niya ang balikat niya bagu siya iniwan sa may library room.

The balcone, drinking alcohol with Graham.

" Alam mo tol, alam kung mahal muna si Jamila sa simula palang. Kaya lang hindi ka lang kaagad nauntog," sabay tawa to make them atmosphere ease. And he drink his cold beer.

" I know you well, I'm your best buddy." He added in cold tone.

" Gago!"

" Ang sabihin mo may pagkatanga kalang to realized you love her so much."

" Siguro nga...but then atleast bago siya nawala sa akin...naparamdam ko din na mahal ko siya."

" Yup,"

" Iyun ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko. She complete me," saka nagpunas ng luha.

" OA muna,"

" OA na, but hindi ko kayang isipin man lang na wala na siya. She all of me. And thank you for being a best buddy to me." Saka niyaka ang kababata.

" Hey! Huwag mo nga akong hawakan. Baka may paparazzi dyan sa labas ng gate ninyo at ikalat pa ang pictures natin sa social media." Biru nito.

" Gago!" Sabay sapak sa baraso ng kaibigan. Nagwanan sila.

Mga madaing araw na bago nagpasiyang mag paalam ang kababata. Tinawagan na ito ng asawa.