AŞKIN MAVİ RENGİ

"Geçmişin Izleri"

multimedya Rojda Demir

"Sana bir şiirler olmuş sevgilim. Yüzün gözün söz içinde. Hangi imla kitabına baksam, benden ayrı yazılıyorsun."

Özdemir Asaf

   Bundan 3 yıl önce Ömer'in 1 yıllık evli olduğu eşi Zeynep vefat etti. Hemde hastalıktan.
Zeyneple evlenmek için neredeyse tüm Mardin'i karşısına aldı. Hem Zeynep'lerin aşireti hemde Ömer'in aşireti ikiside karşı çıktı. Ömer ne kadar ağada olsa aşiretin kurallarına uyması gerekirdi. O tüm hepsine karşı çıktı.
Zeynep, daha yeni mevzun olmuş bir öğretmendi. Atanmayı bekliyordu.
Ömer'le birbirlerini çocukluktan beri seviyorlardı. Ama iki aşiret birbirine küs olduğu için evlenemiyorlardı. En sonunda Ömer iki aşiretinde ileri gelenlerini bir araya getirip onlarla konuştu. Aşiretler Ömer'le Zeynep'in evlenmelerini kabul ettiler. Ve sonunda barıştılar.
Düğünden 1 ay sonra Zeynep hamile kaldı. Ama ne yazık ki kanser de olmuştu. Hastalandığını 3 aylıķ hamile olduğunda öğrendi. Bebeği aldırması gerekirken o aldırmadı ve hastalığındanda kimseye bahsetmedi. Doktoru ne yaptıysada onu ikna edemedi. Çünkü eğer çocuğunu aldırırsa bir daha asla çocuğu olmayacakmış.
Bebek 5 buçuk aylık olduğunda Ömer hastalığı öğrendi. Ama Zeynep hamile olduğu ıçin ilaç kullanmamış ve hastalığıda çok ilerlemiş. Bebek de zayıf bedende daha fazla tutunamadı ve o da düştü.
Zeynep bu olaydan sonra bir daha kendine gelemedi bir kaç ay sonra da o vefat etti.
O zamandan sonra kimseyi de sevmedi.

Rojda'dan

Hayat çok garip şu Istanbul gibi kocaman bir şehirde karşılaşmamız ve o kişinin abimin çocukluk arkadaşı Ömer olması tuhaf.
Kaya;
"Siz tanışıyor musunuz?"
Rojda;
"Evet teyzemlere gittiğim ilk gün çantam çalınmıştı. Çantamı da o kurtarmıştı."
Kaya;
"Ömer hiç bahsetmedi."
Rojda;
"Ömer mi?"
Kaya;
"Evet. Abinin yakın arkadaşı Ömer."
Rojda;
"Hiç tanıyamadım. Çok değişmişsin."
Ömer;
"Bende seni tanımadım Rojda, kaç yıl oldu sende çok değişmişsin. Büyümüşsün."
Nazlı;
"Bu ilginç tesadüften sonra artık masaya geçelim mi? Çok acıktım."hepimiz gülümsedik.
Kaya;
"Olur geçelim." Hala çok şaşkınım Ömer mi? Nasıl olur.

Yemekten sonra bir ara bahçede yalnız kalınca:
"Bu arada geçen gün için teşekkür ederim çantamı kurtardığın için."
"Önemli değil kim olsa aynı şeyi yapardı."
"Yine de sağol" ve Nazlı:
"Rojda gel sana neler neler anlatacağım sen yokken neler oldu."
"Tamam "Ömer'e doğru dönüp
"Neyse ben gideyim."başını olumlu anlamda salladı. Pek umursamıyor galiba.

Nazlı'nın yanına gidiyorum.
"Ne oldu Nazlı?"
"Seni isteyen birisi varmış."
"Beni mi? Kimmiş ki isteyen?" Yoksa yok canım daha neler olabilir? Ya oysa Ömer mi yani? Ne çabuk? Ama yok ya o niye istesin ki? Ay iyicene saçmaladım.
"Hey nereye daldın."
"Ben mi? Yok ne dalması sana öyle geliyor. Hadi söyle kim istemiş."
"Söylüyorum teyzenin oğlu istemiş."Ömer değil miymiş.
"Annende şimdi olmaz önce büyük kız bir evlensinde sonra bakarız demiş. Senin niye suratın düştü. Hayırdır başkasını mı bekliyordun?"
"Hiçte bile o da nerden çıktı. Ben sadece şaşırdım. Beklemiyordum."
"Sen teyzene nasıl ıyi bakmışsan O da seni oğluna öve öve bitirememiş. Çocukta dün seni görmeye gelmiş çokta beğenmiş."
"Tarık dün geldi de o izinli olduğu için annesini görmeye geldiğini söylemişti. Teyzemde bir şey söylemedi."
"Teyzen ne desin oğlum seni görmeye mi gelmiş desin."
"Neyse boşver." Deyip arkamı bir döndüm ki öyle kaldım. Nazlı;
"Ömer sen ne zaman geldin seni fark etmemişiz."
"Şimdi geldim. Su isteyecektim."
"Olur ben vereyim."
"Ben de bir ablama bakayım. Ne yapıyor."deyip hemen yukarı kaçtım. Niye kaçtım bilmiyorum ama kaçtım işte.
Ve ablamın yanındayım.
"Rojda niye böyle kızarmışsın. Hasta mısın yoksa?"
"Ben mi? Yok koştum ondandır."
"Hadi gel otur da dinlen biraz. Yarım saate çıkıyoruz zaten."
"Nereye gidiyoruz?
"Gelinlik bakmaya."
"Kimin için bakıyoruz erken değil mi abla?"
"Benim için tabiki ve düğüne 10 gün kaldı. Sence erken mi?"
"Yok ben şey yani... Ben gideyim de hazırlanayım o zaman."