Ice flowers

Hoofdstuk 4

Ik viel in het water. Ik kon gewoon ademen. Het is zo vreemd maar het is hier onderwater zo mooi.... Het sneeuwflokje veranderde in een soort zeester en hij lag op een rots onderwater naast mij. Nu gaf hij ook licht, rood, blauw, geel en rood. Wauw dacht ik bijmezelf. Ik raakte de zeester aan. Ik bleef kijken. De rots brook in tweeën. Daar was veel licht. De zeester kwam in mijn hand, ik hoefde niks te doen maar ik werd gewoon meegenomen. We kwamen in een soort buis het was er spierwit. Aan het eind zag ik een soort gebouwtje. We waren er nu bijna. Ik zag allemaal grappige poppetjes, ze hadden een soort broekpak aan. Hun hoofd was niet van een mens maar van een sneeuwflok, ze zijn wit. Het was heel grappig om te zien. ''Hallo Distenie'' zei 1 van de poppetjes, hij bood mij een hand aan zodat ik uit de buis kon komen. ''Dankuwel'' zei ik. ''Je weet zeker niet waar je bent, maar ik zal je het allemaal uitleggen.'' zei hij en we liepen verder naar een gang waar allemaal kamertjes waren. Ik liep met hem mee. ''Ik ben trouwens Sop'' zei hij. ''Sop? hahaha'' vroeg ik. ''We zijn hier bij het kamertje dat Menselogie heet, hier kiezen we mensen uit die we kunnen gebruiken zoals jij Distenie. We weten alle namen van de wereld.'' zei Sop. ''Waarom ben ik dan speciaal uitgekozen?'' vroeg ik aan Sop. ''Jij bent anders dan de andere mensen en er zijn nog een paar mensen. Zoals je vriendin Kina.'' vertelde Sop mij. ''Kina? Ik ken geen Kina.'' vroeg ik. ''Diep van binnenwel, maar je gaat haar nog ontmoeten, loop maar met me mee.'' zei Sop. We liepen naar een andere kamer waar inderdaad een meisje zat. Het was een glazen kamer waardoor je kon kijken. Ze had haar ogen dicht maar ze zat wel helemaal rechtop. Op het raam stond een briefje. Er stond op wie ze was en er stonden vinkjes achter rare letters. ''Je kan het vast niet lezen, maar hier staat Kina en hier welke operaties ze nog moet krijgen.'' vertelde Sop me. ''Welke operaties? En waarvoor?'' vroeg ik. We liepen weer verder. We stopte bij een kamertje waar een bed zat en papier. ''Ik open de deur wel even voor je.'' zei Sop vriendelijk. ''Moet ik op het bed liggen?'' vroeg ik. ''Ja, en onspan je maar. Ik bind je even vast want anders ga je automatisch bewegen.'' zei hij gerustgesteld. ''Wat gaat er gebeuren?'' vroeg ik maar hij antwoorde niet. Hij tikte in de lucht en er kwam opeens een heel schrijfbord te voorschijn. Je kon er doorheen kijken. ''Wauw.'' zei ik. ''Hahaha vind je dit mooi? Dan moet je pas wachten wat je later moet doen.'' zei Sop. Hij klikte op het bord waarop dit stond: ~++_++"}. Er kwam een kastje uit het beeld met een paar operatie spullen en een glas water. ''Zou je dit even willen opdrinken?'' vroeg Sop. Ik pakte het glas en dronk het op. Hij stopte zijn handen in de lucht.