Ice flowers

Hoofdstuk 24

'Zo zie je maar hahahha.' Zei Kina lachend terug. 'Kina ik heb het gevoel dat we nog een keer terug moeten.' Zei ik. 'Mhh.' Zei Kina twijfelend. 'Waarvoor zouden ze ons nog nodig hebben?' Vroeg ze. Ik hield mijn schouders op. 'Weet ik niet....' Zei ik. We kletsten nog een beetje over de underwereld toen er opeens iemand op het raam klopte en dus niet op de deur. We schrokken ons rot, maar zagen niemand. 'Destinie? Het ijsbloemetje tikt op het raam.' Zei Kina. Ik keek nog is goed en ja het sneeuwde. Ik zag het ijsbloemetje ook, net zoals de eerste keer toen we werden opgehaald. Ik opende het raam en het ijsbloemetjenkwam naar binnen. Het leek op een zonnebloem, maar dan van ijs en sneeuw. Hij had een soort zakje op zijn buik met een papiertje. Hij deed zijn buik vooruit, zodat ik het kon pakken. 'Zal ik het voorlezen?' Vroeg ik. Kina knikte. 'Kina, Destinie we hebben jullie nodig. Het is hier een chaos er zitten 4 kleine kinderen vast in de nepunderwereld jullie moeten helpen -Sop.' Las ik voor. 'Let's go then!' Zei Kina die dapper het infuus uit haar arm hield. Ik deed precies hetzelfde. Ik gaf Kina een dikke jas en laarzen. We deden allebei warme kleren aan en gingen via het raam naar buiten. We hadden nog 1 probleem. 'We zitten op de 2e verdieping.' Zei ik. 'Dan gaan we naar de eerste.' Zei Kina. 'Dan zien ze ons, dat gaat nooit lukken!' Zei ik terug. 'Kom is Kina, kan je dit springen?' Vroeg ik. Ze knikte. 'Ik ga wel eerste oke?' Zei ik terwijl ik het raam uit klom. *poef ik lande op de grond*. Ik zag een oud dametje in de 1e verdieping raar naar me kijken. Ik zwaaide lief en lette toen weer op Kina. Ze sprong ook naar beneden en ik ving haar. 'Gaat het?' Vroeg ik. 'Ja met jou?' Vroeg ze terug. 'Het gaat. Kan je rennen?' Vroeg ik. Ze knikte. We volgde rennend het lichtje achterna. Dit keer was het niet bij het water, maar bij een boom. We hegen door het rennen. 'Er staat een tekenin op de boom.' Zei ik. Het waren twee poppetjes. Ze stonden tegenover elkaar met hun handen. 'Zou dat een teken zijn dat we dat moeten doen?' Vroeg Kina verbaasd. Ik haalde me schouders op. We gingen zoals het plaatje staan, maar er gebeurde niks. 'Ik snap het al. Ga jij aan die kant van de boom staan? Dan sta ik tegenover jou.' Zei Kina. Ik deed wat ze zei. Ik kon haar hoofd en voeten niet zien, alleen haar handen die tegen mij handen stonden. We zakte samen heel langszaam in de grond. We hoorden een stem. 'Rustig, zo komen jullie de nepunderwereld weer in.' Zei een bekende stem die op Sop leek. We waren helemaal weggezakt met ons hoofd en zag zwart. 'Kina?' Vroeg ik angstig. 'Ja Desti.......' ze kon haar zin niet afmaken toen we opeens in de nepunderwereld zaten. Ik zag Sop langs het glas lopen. 'Hallo dames, fijne reis gehad?' Vroeg hij. Kina en ik grinnikte een beetje. Hij maakte een gebaar dat we uit het glazen hok mochten komen. 'Luister we moeten outfits halen, deze keer krijgen jullie wapens.' Zei Sop. Kina en ik sprongen blij op en neer. We kwamen in een grote ruimte waar we nog niet eerder waren geweest. Sop liep een kant op, maar wij bleven verbijsterend staan. 'Dit is groot.' Zei Kina kort af waarop we samen moesten lachen. Sop kwam alweer terug met twee soort van duikpakken. Ze waren knal roze met grappige strepen erop. 'Waar de kinderen vast zitten is onder water. Jullie moeten serieus zijn. Ze zijn pas 7 en jullie zijn ook nog kinderen maar we vertrouwen op jullie.' Zei Sop. We knikte. 'Loop maar met me mee.' Zei Sop terwijl we een aparte ruimte in liepen.