Ice flowers

Hoofdstuk 28

Laatste deel!!!!

Maar toen hij neer viel werden het meer kwallen. 'GO GO GO KINA!!!' Riep ik. We zwommen gelijk door. De kwallen kwamen dichter bij. 'DESTINIE!!!' Riep Kina. Zwe werd gestoken en een stuk van haar pak werd gescheurd. 'JONGETJE VOOROP PAK HET ZWAARD EN BESCHERM!' Riep ik. Ik schoot een paar kwallen weg bij Kina, want ze was naar de bodem gezonken. Ik tilde haar op, ze had haar ogen gesloten. 'Kom op Kina ik heb je nodig open je ogen lieverd.' Zei ik terwijl ik aan haar keel voelde. Haar hartslag was normaal. Ik tilde haar over me rug, maar pakte eerst het kompas en zwom weer omhoog. Het jongetje deed goed zijn werk en we zwommen door. Opeens lichtte mijn pijl en boog op. Ik schoot een kwal neer en toen vielen alle kwalen. Eerst schrok ik. 'ZWEMMEN!!!' Riep ik vooraan. We zwommen nog sneller dan eerst. We volgten het kompas goed, maar ik maakte me zorgen over Kina, want ze was nog steeds niet wakker. Na een hele lange tijd zagen we zon opkomen. Iedereen watertrappelde en keek naar de zon. Eerst ik ook maar daarna riep ik: 'We moeten doorzwemmen tot we op het droge staan!' We zwommen weer goed door en kwamen uiteindelijk op het drogen aan. Dit hele avontuur duurden 3 dagen, het was tijd om weer in de nepunderwereld te komen. We wachtte en wachtte totdat er eindelijk iets gebeurden. Er kwam een ijsbloemetje naar beneden vallen. Ik stond op en pakte het briefje. 'Goed gedaan, iedereen moet zijn hand in de lucht steken tegen elkaar aan alleen zo kan ik jullie terughalen.' Las ik voor. Iedereen stond op en deed wat er op het briefje stond. Kina was nog niet wakker en we mistten dus een hand. 'Help me even.' Zei ik. Ik probeerde Kina op me nek te krijgen en dat lukte. Met een hand hield ik haar hand omhoog en de andere hand deed ik zelf omhoog.

We waren terug in de nepunderwereld. 'Welkom terug kinders.' Zei Sop. De kinderen stonden op en knuffelde Sop, behalve het jongetje die in het begin van het avontuur gilde. Hij bleef naast Kina en mij zitten. 'Sop?' Vroeg hij. Sop baande zich door de kinderen heen en knielde naast ons neer. 'Haal twee brancards!' Riep Sop. Er kwamen er gelijk twee en ze lagen ons erop. Alle anderen kinderen werden helijk in hun kamer gebracht en precies hetzelfde gebeurden bij hun, ze braken hun botten en waren weg, maar zij hoeften niet eerst dood te gaan dat waren Kina en ik wel. Wij hadden nog steeds ons ogen dicht. 'Broden, kom je mee?' Vroeg Four. Zo heette hij dus. Hij gaf een kusje op zijn hand en legde die op ons handen. Dat was zo schattig. *poef* we waren terug in de normale wereld, bij de boom. Samen werden we naar het ziekenhuis gebracht. Het proces begon alweer, met vele vragen. Ook de andere 34 lagen hier in dit ziekenhuis. Zij werden gevonden bij het riviertje. De volgende dag stond er dit in de krant: 36 kinderen gevonden op magische weize

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Er stonden allemaal rare verzinsels in de krant, maar alleen deze 36 kinderen wisten wat er gebeurd was en niemand zal dit vertellen, nooit en op geen moment.

Destinie en Kina maakte hun studie af en werden samen kinderarts en werden niet meer gevraagd voor de underwereld.

Sop kwam de underwereld uit en werd een gewone met de naam Jason.

Dit gebeurde ook met Four, haar naam is Ricky. Daarna was er niemand meer in de underwereld en niemand kon er meer in, het gewone leven ging weer door.

-----------------------------------------------------------------

Het boek is voltooid. En dat betekend dat er een nieuw boek komt op 30 oktober en het boek heet Turn your face.

Heel erg bedankt voor het stemmen en het commanden!