Ice flowers

Hoofdstuk 6

Ik viel in slaap en ik voelde dat ik in een droom terecht kwam. ''Lieverd wakker worden!'' zei mijn moeder. Ik rende naar beneden en daar zat mijn broertje ook al te eten. Ik pakte een boterham en smeerde er boter op en ik deed hagelslag erop. ''Hebben jullie je spullen al ingepakt?'' vroeg me moeder. ''Ja mam.'' antwoorde ik en mijn broertje tegelijk. Daarna werd ik weer wakker. Iedereen was bij elkaars op het bed gaan zitten. Ik mis me moeder en me broertje. Zouden ze mij missen? Sop kwam naar me toe. Je moeder mist je niet en je broertje ook niet. ''Missen ze me niet?!'' vroeg ik nu huilend. ''Nee nee nee ik bedoel het niet zo. Sorry ik moet het anders zeggen. De mensenwereld staat nu stil, niemand merkt er wat van en ik zou er maar ook niet zoveel over nadenken. Je moeder en je broertje merken niet dat je weg bent. Gaan jullie met me mee?'' zei Sop. Iedereen sprong zijn bed af en ik ook. Er kwamen nu andere poppetjes aan. ''Heei Slim.'' zei ik. Hoe wist ik dat? Door het chipje? ''Maken jullie even een rij achterelkaar van klein naar groot?'' vroeg Sop. We maakte het rijtje in 30 seconden, het ging vanzelf. De andere poppetjes liepen om ons heen. Er stond een poppetje naast me, ze was een soort engeltje. Ze vloog tenminste en ze liep niet. Ze was heel mooi en ik keek de hele tijd naar haar. ''Volg je mij?'' zei het soort van engeltje. Ik knikte en we liepen een grote ruimte in. ''Ik ben Four.'' zei ze. ''Distinie.'' en ik had een glimlach op mijn gezicht. ''Ik zal je voor altijd leiden. Ieder kind die hier komt krijgt een leider die bij hun karakter passen. We hebben gezien in jou hoofd dat je magische krachten hebt en die bijzonder zijn. Ik heb ze ook.'' zei Four en ze wees naar haar vleugeltjes. Ze bewogen op en neer. Het zag er zo mooi uit. ''Zou je je misschien willen omdraaien?'' vroeg ze. Ik draaide me om. Ze hielt haar handen op me schouderbladen. ''AAAH!! Dat kietelt AAAH! ophouden alsjeblieft AAAAH!'' gilde ik. ''Het is al voorbij.'' zei Four met een glimlach. Ze pakte een spiegel uit het niks en ze hielt die voor me. ''Wil je die even vast houden?'' vroeg ze. Ik pakte het aan en ze pakte nog een spiegel en die hielt ze achter me schouderbladeren. ''Vleugels?'' vroeg ik. Ik probeerde ze aan te raken maar dan vloog ik een stukje omhoog zodat ik ze niet te pakken kreeg. ''Kom volg me.'' zei Four. Ze pakte me hand en we gingen een grote kamer in. ''Mijn taak is om jou de beste te maken zodat je niet faalt als je de underwereld ingaat.'' zei Four. Ze tikte op de muur en alles begon te bewegen.