Ice flowers

Hoofdstuk 20

Ik opende mijn ogen en zag... en zag mijn moeder. 'Mam!' Riep ik. 'Ze is wakker!!!'gilde ze blij. 'O lieverd ik heb je zo gemist.' zei mijn moeder. 'Waar ben ik geweest?' vroeg ik. 'Je werd gevonden bij een riviertje. Ze hebben je meegebracht naar het ziekenhuis. Je sliep 12 dagen lang, maar van de dokter moest jezelf wakker worden en ik weet niet waarom, maar je bent hier, gelukkig en kijk wie er is geboren, je kleine broertje Jason.' Zei ze blij. 12 dagen geslapen? Vroeg ik me af. Dat betekend 12 dagen in de nepunderwereld. Ik heb dus gewoon geslapen de hele tijd, kon ik maar kijken waar Kina was. Ik ga haar opzoeken, maar eerst wil ik genieten van mijn kleine nieuwe broertje. 'Mag ik uit bed?' Vroeg ik eerst aan de dokter. Hij kniktte en ik liep naar zijn kleinere bedje toe waar hij lag. Hij had al een paar haartjes, dezelfde kleur als mij. Ik was met zijn handjes aan het spelen en hij lachtte naar me. 'Destinie weet je eigenlijk wat er was gebeurd?' Vraaft mijn moeder. Ik wist dat ik niet kon zeggen, ja ik ben in nepunderwereld geweest en alles vertellen. Ik weet zeker dat dat niet mocht. 'Nee, ik liep naar het riviertje toe en keek een beetje naar de ijs bloemetjes die op het water lagen, verder weet ik niet wat er gebeurde.' Zei ik. De dokter schreef alles op, maar alles was eigenlijk een leugen. Ik heb wel gekeken naar ijs bloemetjes, maar toen zag ik de nepunderwereld in het water hij kan hier toch niks mee. Ik bleef nog even met mijn broertje spelen. De dokter pakte een kistje. 'Deze medicijnen moet je innemen.' Zei de dokter. 'Medicijnen? U weet toch niet wat er is gebeurd?' Vroeg ik. 'Het is gewoon extra medicijnen die je moet nemen zodat het minder snel nog een keer gebeurd.' Zei de dokter terug. Ik nam ze in maar toch wist ik dat ze niet hielpen. Of kon ik nu niet meer naar de nepunderwereld toe? Het werd gewoon echt druk in mijn hoofd en ik wilde het loslaten. Ik ga nog wel een keer naar de nepunderwereld toe, als ze me nodig hebben, maar eerst wil ik Kina zoeken. Ik liet het handje los van Jason en ging weer zitten op het bed. 'Mag ik misschien heel even op de laptop?' Vroeg ik. 'Dat mag wel, maar niet te lang.' Zei de dokter die de laptop aangaf. Ik tikte razend snel op het knopje aan. Later tikte ik mijn wachtwoord in en klikte op internet. *Nepunderwereld* typte ik in. Daar ging ik eerst opzoek. Er waren geen sites die mijn informatie gaven, alleen boeken van de hunger games ofzo iets. Ik delete nepunderwereld weg en schreef op *Kina* misschien vind ik niks, want ik weet haar achternaam niet, maar dat maakt niet uit. Er kwamen iets van 34 sites tervoorschijn. Er was een adopteer site bij en daar klikte ik op. 'Kina, Kina, Kina' zei ik terwijl ik naar beneden scrolde. 'Destinie? Alles oke?' Vroeg mijn moeder bezorgd. Ik knikte. Ik moest uitkijken wat ik hardop sprak, straks zeg ik nog iets over de nepunderwereld. Kina dehad. Ze leek niet op Kina dus zocht ik verder. Moeilijk was het niet ik zag haar gelijk. Kina Ophlaan. Ze is al geadopteerd, maar ik wist niet dat een adopteer kind was. Ik had medelijde met haar zelfs een traan rolde over mijn wang. 'Ik denk dat je de laptop moet wegleggen.' Zei mijn moeder. 'Nee... nee het gaat wel.' Zei ik terug terwijl ik mijn traan weghaalde. Ik klikte op haar naam. Bij de andere stond wel veel informatie, maar bij Kina niet. Er stond niet eens wie haar ouders waren, alleen haar leeftijd ze is 12, daar heb ik niet zoveel aan, maar ze is al geadopteerd en ik wil weten door wie. Ik klikte op *Mail hier.* Ik moest even bedenken wat ik zou schrijven. Ik kon niet aanzetten met Hallo ik ben die en die en ik zoek uw kind, nee dat is onbeleefd. Zou Kina mij nog wel herkennen? Ik schreef maar gewoon de mail en zo zag die eruit:

Beste meneer/mevrouw,

Ik ben een klasgenootje van Kina en ik hoorde dat ze geadopteerd was. Ik wilde graag weten door wie en kwam op u uit. Graag zou ik Kina weer eens willen zien. U weet natuurlijk niet wie ik ben, maar zij weet dat waarschijnlijk wel, Destinie. Wilt u u dit doorgeven aan haar?

Alvast bedankt,

Destinie.

-----------------------------------------------------------------

Ik was helemaal geen klasgenootje, maar dat maakte niet uit. Ik hoop dat ze heel snel terugreageren.