Ice flowers

Hoofdstuk 26

Na 5 minuten waren we klaar en gingen via de ladder het water uit. 'Ging goed hoor.' Zei Sop met een tevreden gezicht. 'Dankje.' Zeiden Kina en ik samen. 'Jullie kunnen even 5 minuutjes iets anders doen, we maken de kamer klaar om naar de underwereld te gaan.' zei Sop terwijl hij een knop indrukte zodat het water leegstroomde. 'Underwereld?' Vroeg Kina. 'Ja.' Zei Sop gewoontjes. 'Niet de nepunderwereld?' Vroeg ze verbaasd. Kijk alleen Kina luisterd goed, want ik wist niet dat we nu naar de underwereld gaan. 'Ohh sorry, ja ze zitten vast in de underwereld.' Zei Sop. 'Sop, we hebben niet eens training gehad.' Zei ze verbaasd. 'Hoeft ook niet, jullie hebben genoeg laten zien. Jullie kunnen het.' Zei Sop die een knipoog gaf aan Kina. Kina begon sneller te ademen. 'Kina kom hier.' Ik sloeg me armen open en gaf haar een knuffel. Ze was waarschijnlijk heel erg geschrokken. 'Kina, alleen wij kunnen die kinderen vrij krijgen. We moeten dit samen doen.' Zei ik terwijl ik haar traan wegveegd. Ze knikte en pakte haar hand vast. We liepen Sop achterna. 'Gaan jullie maar zitten en klem de beugel boven jullie hoofden vast.' Zei Sop. Sop deed de deur dicht. 'Veel succes meiden.' Sprak hij in de microfoon. We knikte en keek naar Kina en zette een glimlach op me gezicht. Daar gingen we. We draaiden super snel zonder duizelig te worden. *bam* we vielen op de grond in een wereld met zee om je heen, alleen wij waren op het droge. 'Kina? Alles oke?' Vroeg ik. 'Ja helemaal klaar.' Zei ze terug. Nu kon Sop geen dingen vertellen waar we heen moesten. 'Destinie, hier zijn voetsporen en het zijn geen volwassene voeten.' Zei Kina die het aanwees. Ik ging ernaast zitten. 'Laten we dit spoor volgen.' Zei ik beslist. We stonden voor het water. We keken elkaar aan en we liepen het water in. 'Kina hoe vinden we nu ooit sporen?' Vroeg ik. 'We moeten het water uit.' Zei Kina. Ik maakte het gebaar van waarom. Kina maakte het gebaar terug van ja. Zo wist ik dat ze het niet zou uitleggen. Dus liepen we weer het water uit. 'Destinie, je moet je krachten gebruiken, Sop zei een keer dat je hiermee iemand kan vinden. Leg je hand op de voet.' Zei ze terwijl kk dat deed. Een krachtige ril ging door me heen. Ik werd een kant opgesleurd en er kwam een kompas in mijn hand te recht. 'Vet! Ik hoop dat die weet wat hij doet.' Zei Kina. Ik vond het ook verbaasdwekkend, maar we gingen het water weer in. Volg mij, gaf ik het gebaar. Zei stak haar duim op. We volgden het kompas. Het water was heel licht, maar er lag niks op de bodem alleen een paar mooie zeesterren. We hoorden opeens een heel hard geluid en het kwam op ons af. 'WALVISSEN!!!' Riep Kina. Ze waren in groepen. Ze kwamen steeds dichterbij, dichterbij, dichterbij toen ze mij en Kina naar de grond drukte. Shit, ik liet het kompas vallen. Kina gebruikte haar krachten en maakte een soort cilinder waar de walvissen niet doorheen konden. Ze schoof langszaam naar mij toe en nu zat ik ook in de cilinder. 'DE KOMPAS!' Riep ik naar Kina toe terwijl ik wees. Ze maakte een vuist, dat betekend blijf bij mij. Dus dat deed ik. Ik probeerde voorzichtig het kompas te pakken en het lukte. Kina stak haar duim op en dat deed ik ook.