Hij stopte zijn handen in de lucht en kreeg operatie handschoenen aan. ''Zo nu zijn we er klaar voor.'' zei Sop. ''Waarvoor?'' vroeg ik. Hij zegt niks tegen me. Hij hielt zijn handen bij mijn hart. Ik schrok ervan maar ik kon niet bewegen. Opeens was het stukje bij mijn hart open. Hij pakte een glaasje waarin en stukje plastic of zoiets inzat. Hij opende het en er kwamen allemaal lettertjes. Hij stopte het in me hart. Hij deed zijn handen boven mijn hart en maakte een vuist. Het wondje ging dicht en ik werd losgemaakt. ''Goed gedaan zeg! Wat ik net heb gedaan is een chipje in je hart geplaatst. Nu kan ik je overal volgen.'' zei Sop. ''Overal?'' vroeg ik. ''Overal, maar dat doen we niet in het mensenleven alleen in de underwereld. Kom je mee?'' vroeg Sop. Ik stond op en volgte Sop. We gingen weer naar een ander kamertje waar alleen een stoel stond. Net zoals bij die ene Kina. ''Ga maar zitten.'' zei Sop. ''We gaan je nu trainen in je hoofd voordat je naar de underwereld gaat.'' zei Sop. Moet ik nog iets doen? ''Alleen je ogen dicht doen en rechtop zitten, zo word het voor ons makkelijker. We gaan nu beginnen dus doe je ogen maar dicht.'' zei Sop. Ik sloot me ogen, ik kon ze nu niet meer open doen. Dit vond ik best wel eng. Ik hoorde een muziekje en verder niks. Ik luisterde naar. Volgensmij deden ze dit zodat ik ontspande. Ik voelde me duizelig. Het kwam vast door dat chipje. Het was irritant maar ik kon gewoon rechtop blijven zitten. Eindelijk was het klaar. Ik kon me ogen weer openen en ik viel op de grond. Sop kwam binnen. ''Gaat het? Je hebt heel veel informatie binnengekregen.'' zei hij. Ik stond op en ik voelde me weer gewoon. ''Je voelt je nu vast heel moe he?'' vroeg hij. Ja ik voelde me moe, ik wilde slapen. ''Kom maar mee. Je hebt 13 uur informatie gekregen. Dat is alle informatie voordat je de underwereld ingaat. ''Wat is de underwereld?'' vroeg ik. ''Dat mag ik je niet vertellen, je moet het zelf zien. Je komt het eigenlijk nooit te weten maar toch ga je erin. En je zal het leuk vinden.'' zei hij. Hij gaf me een kamer waar meerdere kinderen van mijn leeftijd zaten te slapen. ''Zij gaan allemaal met jou mee.'' en hij gaf me een knipoog. Ik viel gelijk in slaap.
JE LEEST
Ice flowers
FantasyDistenie is anders dan de andere kinderen in de klas. Ze ziet er niet anders uit, maar ze is anders. Zoals op die ene dag bij het riviertje.....