FENOMEN - anonim

1. Bölüm - 1

Yorganın altından büyük bir ter tabakası olarak kalktığımda derin bir nefes alarak yatakta gerindim. Gece boyu uyuyamamıştım yine. Şarjda duran telefonumu alarak tableti şarja bıraktım. Telefondan gelen bildirimleri kontrol ettikten sonra sarı saçlarımı tepeden toplayarak yataktan çıktım.

Şortumu düzelttikten sonra odamın camını açarak içerideki abur cubur kokusunu gidermeye çalıştım. Yatağı gelişigüzel toplayıp çantamı hazırladım ve çamaşırlarımı alarak banyoya geçtim. Koridorda ilerlerken babamın sesi kulaklarıma ulaştı. 

"Yaren! Kalktın mı bebeğim?" 

Gülümsedim. "Kalktım baba!" 

Annemin ölümünden sonra yerleştiğimiz bu ev bize göre büyüktü. Burayı hiç istememiştim fakat babamı kırmak istemediğim için onaylamıştım. Annemin ölümü bizde bir burukluk bırakmıştı fakat acılarla yüzleşerek beraber atlatmıştık tüm olanları. Babam benim dayanağımdı ve her daim yanımdaydı. O olduğu sürece, umutta her daim vardı.

Banyoda geçirdiğim kısa bir duşun ardından saçlarımı havluya sararak geri odama döndüm. Okul pantolonumu bacaklarımdan geçirdikten sonra çoraplarımı giydim. Üzerime lakosu giyip hırkamı ve çantamı yanıma aldıktan sonra aşağı indim. Babam, elinden geldiğince güzel bir kahvaltı hazırlamayı başarmıştı.

Onun yanağına bir öpücük bırakıp sofraya geçtim. "Bugün nasılız?" diye sordu. 

Başımı iki yana salladım. "Yine uyuyamadım baba." 

Solgun bir sesle konuştuğum için yüzü asıldı. Hemen gülümsedim. "Rahatsız edici bir durum oldu mu?" 

Başımı iki yana sallayarak onu ikna ettikten sonra kısa bir kahvaltı yaptık. Mutfağı toplamasına yardım ettim ve beraber evden çıktık. Beni okula bıraktıktan sonra işe gidiyordu. Bir alış - veriş merkezinde müdürdü. Okulun kapısının önüne geldiğimizde haftalığımı vererek beni gönderdi.

Dış kapının önünde duran kızlara selam verdikten sonra hala yaş olan saçlarımı ellerimle arkaya doğru ittirip sınıfa çıktım. En arka sırada uyuyan arkadaşım Caner'in kafasına vurarak gülümsedim. Kafasını kaldırıp bana baktığında kaşlarını çattı ve beni hızla yanına çekti.

İşaret parmağımı tehtitvari bir şekilde yüzüne doğru salladım. "Seni babama söylerim bak!" 

Kahkaha attı. "Benim babamda süpermen!"

-

Okul bittiğinde yavaş yavaş eve doğru yürümeye başladım. Sarı saçlarımı savura savura ilerlerken aniden telefonuma gelen bildirim sesiyle duraksayarak çantamdan çıkardım. Anonim siteden bildirim vardı. 

Ekran kilidini açtım ve mesaja bir göz gezdirdim.

Darkblue: Bağcıkların.

Darkblue: Açıklar.

Ayaklarıma baktım. Bağcıklarım açılmıştı. Etrafımda kısa bir süre göz gezdirdikten sonra yere eğilerek bağcıklarımı bağladım.

 Blueneck: Teşekkür ederim, her kimsen.

Darkblue: Bu bir kim olduğumu öğrenme çabası mı?

Darkblue: oLmadı yaR. 

Kaşlarımı çatarak ekrana baktıktan sonra parmaklarımı tuşların üzerinde gezdirdim.

Blueneck: Burası anonim bir site neden kim olduğunu öğrenmek isteyeyim?

Blueneck: Yardım ettiğin için belki biraz.

Darkblue: Hmm.

Darkblue: Bende öyle düşünmüştüm zaten.

Blueneck: Düşünmek güzeldir anonim.

Darkblue: Seni düşünmek daha güzel sarım.

Dedim neden anonim hikayesi yazmayayım? Güzel olacak gibi. İsimleri uzun yazmayacağım bu arada. 

Blueneck = Yaren = B

Darkblue = Anonim = D

Bu gece birkaç bölüm daha atarım.

See you.

İnstagram: hanifebkonyar

Facebook: Hanife Rosaleny

Snapchat: haniferose