NOT

Panik

Hemen televizyonu kapattım ve kapıya doğru yöneldim. Evde tek başıma kaldığımda fazlasıyla paranoyak davranırdım.İçeriden gelebilecek tüm sesleri yok ederek sadece delikten baktım. Bu bir tür ölü taklidiydi.Delikten baktığımda gördüğüm , beni fazlasıyla dehşete düşürmüştü.Ne gördüğümü soracak olursanız;Hiçlik...

Siyah, hayatım boyunca görmeye bile dayanamadığım tek renkti.Kapının diğer tarafında olan her kimse hiç hoşuma gitmemişti. Deliği anlam veremediğim bir nedenle kapatmıştı ve bu tehlike işaretiydi. Üst kata çıkmak için merdivenlere koştum. Tüm hızımla koşarken en üst basamakta ayağım takıldı ve dizimin üstüne düştüm. "Lanet olsun!" Eşofmanımın kapattığı dizim büyük ihtimalle kanıyordu. Acıya aldırmadan en yakın pencereye koştum. Aşağı baktım. Kimse yoktu. Perdeleri kapattım. Alt kata inerek pencereleri kilitledim. Ev telefonunu alarak annemin iş numarasını tuşladım. "Bip... biip" Ardından sessizlik. Delirmek üzereydim. Bacaklarım şiddetle titriyordu. "TAK TAK TAK" Bu sefer kapının çalınışı çok daha huzursuz ve güçlüydü. Kalbimin ağzımda attışını hissedebiliyordum.Yere oturdum. Bu sefer babamın numarasını tuşladım.Telefon çalışmıyordu. Kendi cep telefonum ise iki gün önce bozulmuştu. Parmak ucunda kapının yanına gittim. Karınca sessizliğiyle delikten baktım,SİYAH...

Artık ayak sesleri gelmeye başlamıştı. Ardından anahtar şıkırtısı. Kapının arkasına geçtim. Yapılabilecek en basit saklanma numarasıydı. Kapıyla duvar arasına geç ve asla sesini çıkarma. Yakınımdaki dolaptan ağır bir saksı aldım ve kapı yavaşça açıldı. Gıcırdayarak üstüme doğru geldi. Duvara pestilimin çıkmasına saniyeler kalmıştı.

Yorumlarınızı bekliyorum en kısa zamanda yeterli sayıda okuma olursa yeni partı yayınlayacağım. Zaman ayırdığınız için teşekkürler :)