TEN
Parang kahapon lang nung una kaming nagkakilala. Kahapon lang nung pinagbabato niya ako ng kung ano-ano kasi akala niya magnanakaw ako na pumasok sa bahay niya. Kahapon lang nung ginagawa kong rason na susunduin si Lake sa kanila para araw-araw makita ko siya. Nung iyak siya ng iyak dahil proud na proud daw siya sa mga pinagpapantasyahan niyang koreano. Parang kahapon lang nung naaalala niya pa ako.
Ang lungkot isipin na huli na nung sinabi ko sa kanya ang lahat. Huli na nang malaman naming dalawa ang nararamdaman namin sa isa't-isa. Kung napaaga sana edi naparamdam ko sa kanya kung gaano siya kahalaga na hindi ko magawa noon kaya dinadaaan ko nalang sa pambiwisit sa kanya. Hindi niya sana iisipin na mag-isa siya.
I'm always ending up on a wrong timing. Kung kelan ko dapat sasabihin sa kanya saka naman nagloloko ang tadhana. Hindi na ako nakakasakay sa mga trip niya. Hinahayaan ko nalang siyang paglaruan ako at konrolin ang buhay ko. Nagpapatangay nalang ako sa agos nito. Minsan kasi nakakapagod nang harangin at labanan ang agos ng tadhana. Laban ka ng laban pero mas malakas siya kaya useless.
Sumilip ako sa bintana ng kwartong kinalalagyan niya. Mahimbing siyang natutulog at nakahiga sa puting kama. Hindi katulad noon na panatag ang loob ko---namin habang pinagmamasdan siyang nakapikit. Iba na ngayon. May mga nakakabit na sa kanyang tubo at aparato---the doctor suddenly declared she's in coma.
"We don't know kung kelan siya magigising---or magigising pa ba siya---"
"Magigising siya."-putol ko sa sinasabi ng doktor. Naniniwala akong magigising siya. Naniniwala ako sa kanya.
"Magdasal nalang ulit tayo."
-----
"Bansot no moreee~"-dahan-dahan akong pumasok sa kwarto niya dala-dala ang mga prutas na pinahatid ng nanay niya. As usual natutulog na naman siya. Akala ko pa naman gising na siya pagbalik ko.
"Hey..."-hinila ko yung upuan papunta sa tabi niya. Hinawakan ko ang kamay niya at kinausap siya. "Napapasarap ata ang tulog mo ah. Three weeks na uy. Kelan mo balak gumising ha?" Graduation na next week."
Ngumiti nalang ako habang tinitingnan ang mukha niya. Three weeks. Three weeks na siyang tulog. Graduation na next week sayang naman kung di siya makakaakyat sa stage. Sayang yung ilan buwan ng pagtitiyaga niya sa mga teachers at classmates niya. Magpipicture pa sana kaming dalaawa sa stage at idi-dp ko. Sayang wala siyang picture sa diploma niya. Yun pa naman yung ginagawang dp ng mga graduates ngayon. Magpo-post sila sa facebook tapos sabay thanksgiving. Kaya lang wala na pala 'tong facebook isang 'to.
"Huwag mo namang tunawin yan." -napatingin ako sa pinto nang marinig ko ang boses ni Peet. Nakita ko sila nina Kori na may bitbit na iba't-ibang pagkain. "Gigising pa yan eh tinutunaw mo na. Tabi nga diyan...Bev.." -lumapit siya kay Bev as in malapit na malapit kaya kaya inilayo ko yung mukha niya gamit ang palad kong nilagyan ko muna ng sauce ng pizza na dala nila.
"Oh my fvcking sheeet! You don't do this to me, nigga!" -sabi niya at akmang lalapit sa akin pero itinutok ko sa kanya ang sauce na kinuhanan ko.
BINABASA MO ANG
Ijje Marayo
RandomIf we could just stop the time and be stuck in this moment with you forever, that we will never forget anything anymore. "...that no matter what happens, I'm always here for you. You can always call for me. I will always come to you." -Ten *********