Excess Baggage

Chapter 1

 Guys, forgive me kung medyo dull itong umpisa... I'm just not good in starting stories talaga... But thank you for taking time to read it. I really appreciate it, I've undergone something that inspired me to write this.... I promise to give it my best shot.... Pagtiyagaan niyo sana :)))

******************************************************************************

"You're a disgrace to this family!"

"I'm so disappointed in you Anya! You're a big disappointment"

"How could you do that to us?"

All those words kept on hunting me every night in my dreams, parang nightmare, nag e-echo sa utak ko. Kahit matagal nang nangyari yun, it still cuts through me like a knife... I betrayed my family, lalong lalo na si papa na lubos lubos ang tiwala sa akin.

***********

First day of classes sa bagong university na papasukan ko. 

3rd year college na ako ngayon pero I had to transfer, sa school ni kuya, sobrang kahihiyan ang dinanas ko sa dati kong school, malaki ang expectations sa akin ng mga professors ko pati ng buong university, I used to be everybody's darling. But I made a wrong move that changed everything. I became a big disappoinment.

Bumuntong hininga muna ako bago lumabas ng kwarto

"Okay Anya, things are different now, start fresh.' -sabi ko sa sarili ko.

"Manang Betty, aalis na po ako, si kuya po pumasok na? kayo na po bahala dito,kung magkaproblema itext nyo lang ho ako."- sabi ko sa helper ng bahay.

"cge Anya,oo kanina pa umalis ang kuya mo, wag kang mag-alala, goodluck sa bago mong school. Sana'y gabayan ka ng Diyos"- sabi ni Manang Betty na tinapik pa ako sa ulo na parang bini-bless.

"Sana nga ho. Manag si ano po-" -Ako

"Wag ka mag-alala hija, ako ang bahala sa kanya."- sabi ni Manang Betty

Umalis ako ng bahay na panatag ang loob, alam kong di siya pababayaan ni Manang Betty, matagal nang nagseserbisyo si Manang sa pamilya namin, kahit nung maliliit pa kaming magkakapatid, siya na ang nag-alaga sa amin, kaya nung humiwalay ako ng bahay, siya at si kuya Andrew ang pinili kong isama.

Nandito na ako sa university ngayon, nakakapanibago... sobra. Dati kasi napak confident kong maglakad sa dati kong school, at lahat halos ng makakasalubong ko binabati ako at kino-compliment. "Hi Anya, lalo kang gumaganda ah.", "Anya idol talaga kita, ipagpatuloy mo lang ha." Ganyan yung mga madalas kong marinig sa mga tao sa dati kong pinapasukan. Hay, those were the days when I was famous. Just kiddin'. Pero okay na din dito, at least ako at si kuya lang ang nakakaalam ng pinagdaanan ko.