Fallen

~Κεφαλαιο 6~

Σημερα ηταν Σάββατο. Ο Άαρον στην οικογένεια του. Οι δίδυμες είχαν παει να επισκεφτούν τους γονεις τους. Ο Αποστολης (και λογικά και ο άλλος ο άχρηστος) είχαν παει να επισκεφτούν την μητέρα τους. Και γενικά μιας και ηταν κοινή μερα άδειας απο την σχολή οι περισσότεροι έλειπαν για το τριήμερο που θα ακολουθούσε για να δουν τους γονεις τους. Έτσι και η σχολή ηταν κλειστή.Τι τριήμερο;

Απο σημερα μέχρι και τα μεσάνυχτα της Δευτέρας, ηταν το τριήμερο των αγγέλων και των δαιμόνων. Δηλαδή οι τρεις μέρες όπου όλες οι ανώτερες παρουσίες είχα το δικαίωμα να επισκεφτούν δημόσια την διάσταση μας. Βέβαια κυρίως επισκέπτονταν τους ευλογημένους τους και τις γνωστές οικογένειες. Όμως υπήρχαν και κάποιοι που ανήκαν σε χαμηλές τάξεις όπου κυκλοφορούσαν δημόσια. Αυτο συναιβεναι μια φορά σε κάθε εποχή.

Εγω δεν είχα πετύχει ποτε κανένα.
Και ούτε πρόκειται.
Είχα αλλα σχέδια για αυτο το τριήμερο.

Ηταν ακόμη 7 το πρωι. Έκλεισα και τον δεύτερο σάκο μου και ρίχνοντας μια τελευταία ματια στο δωμάτιο μου οτι ηταν τέλειο, κατευθύνθηκα προς το πάρκινγκ.

*******************************

Ήμουν στον δρόμο όταν μια φιγούρα βρέθηκε μπροστά μου.

Χα! Νομίζετε οτι θα σταματούσα μες στο κρύο για να δω ποιος μαλακας βρίσκεται στην μέση του δρόμου; αν ήθελε οτοστόπ θα καθόταν στην άκρη και δεν θα κοιτούσε το αυτοκίνητο μου να έρθετε καταπάνω του. Οποτε και εγω θα εκπλήρωνα την επιθυμία στου για θάνατο και θα τον πάταγα. Όμως η πρόσκρουση δεν ήρθε ποτε.

Δεν γαμιεται! Σκέφτηκα και συνέχισα την διαδρομή μου. Κανεις δεν θα με εμπόδιζε απο το να πάω στον προορισμό μου. Και η ίδια φιγούρα που ηταν πριν στον δρόμο, καθόταν στο διπλανό κάθισμα με εμένα.
"Ξέρεις δεν ειναι σωστό να πατάς με το αυτοκίνητο σου τους άλλους. Θα νιώθεις τύψεις μετα, αφού θα έχεις πάρει μια καημένη ζωή στον λαιμό σου" Αστο καλο κατι μου θύμιζε αυτη η φωνή.
"Αν δεν ήθελες να σε πατήσω ας καθοσουν στην άκρη του δρόμου. Για να κάθεσαι στην μέση μαλλον θες να πεθάνεις οποτε χάρη σου έκανα!"
"Να γιατι σε συμπαθώ τοσο πολυ εσένα!" είπε και βολεύτηκε καλυτερα στο κάθισμα μου. Και τότε ξεκίνησε να χιονίζει. Τέλεια! Σταμάτησα το αυτοκίνητο και βγηκα έξω. Άρχισα να ψέλνω κατι ξόρκια για την ασφάλεια του αυτοκινήτου μου.

"Πάντως δεν έχεις αναρωτηθεί ακόμη ποιος ειμαι, ούτε έχεις φρικάρει που βρέθηκα μέσα στο αυτοκινητο σου. Εχω αρχισει να πιστεύω οτι χάνω την γοητεία μου!" Είπε ματαιοδοξα