Fallen

~Κεφαλαιο 12~

Μα φυσικά δεν θα μπορούσα να αρνηθώ τέτοια πρόταση. Απο τον Μαλακα που (πλέον το παραδέχομαι) κατάφερε να με επηρεάσει συναισθηματικά, και μετα ΣΑΝ ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ έπαιξε με τα συναισθήματα μου.
"Ω για δες! Με φωνάζουν!" Είπα και πήγα να φύγω αλλα με κράτησε απο το μπράτσο.
"Α δεν κατάλαβες. Εγω σε ρώτησα για να φανώ ευγενικός. Δεν έχεις πραγματικά επιλογή"
"Και γιατι παρακαλω;"
"Γιατι η τάξη μου ειναι ανώτερη απο την δικη σου, και οφείλεις να με σέβεσαι" μωρε θα σου έλεγα ποια ειναι η τάξη μου αλλα εχε χάρη που...

Απο τις σκεψεις μου με εβγαλε η αλλαγή υψομέτρου.

Χορευαμε ηδη με τον Δημήτρη και για μια φιγούρα με σήκωσε στην αγκαλια του. Αυτο βέβαια έκαναν και τα περισσότερα ζευγάρια. Και τότε τα χείλη μας πλησίασαν. Πάρα πολυ. Κοιταχτηκαμε στα ματια. Και αυτο ηταν.

Αυτη τη φορά ενώσαμε ταυτόχρονα τα χείλη μας και ηταν σαν να έγινε μια έκρηξη τριγύρω μας που άφηνε στο κέντρο της αλωβητους μονο εμας. Μετα απο λίγο απομακρυνθήκαμε για να βρούμε την ανάσα μας. Και ακουμπωντας τα μέτωπα μας χαθήκαμε ο ενας στα ματια του αλλου και ηταν σαν ο χρόνος να σταμάτησε.

Ηταν μια τοσο τέλεια στιγμή.

"Κανε πίσω σκυλα, ειναι δικός μου!" Είπε η Μονικα και με έσπρωξε.

Η Μονικα ηταν κόρη Δούκισσας και βρισκόταν στην ασημένια βαθμίδα. Ειλικρινα δεν εχω ιδέα γιατι ειχε επιλέξει την ακαδημία Μπλακ. Και ήμουν σίγουρη οτι οι γονεις της πλήρωναν για να βρίσκεται εκει που βρισκόταν. Και φυσικά επειδη ηταν άχρηστη στις πολεμικές τέχνες, είχε παντα δυο μπράβους μαζι της. Ή σχεδόν παντα. Τωρα είχαν έρθει δίπλα της.

Τέλεια.
Όμως εγω πλέον είχα όρεξη για καυγά.

Δημήτρης POV

Την είχα ακριβως εκει που ηθελα. Στην αγκαλια μου. Είχαμε χαθεί ο ενας στο βλέμμα του αλλου. Και φυσικά έπρεπε κάποιος να το χαλάσει.

"Κανε πίσω σκυλα, ειναι δικός μου!" Είπε η Μονικα και την έσπρωξε. Απο την αγκαλια μου. Ένιωθα ενα κενό.

"Εχω κανένα καθρέπτη μπροστά μου;" ρωτησε η Ερις.
"Που κολαει αυτο!;"
"Γιατι δεν βλέπω καμία άλλη σκυλα στον χώρο εκτός απο εσένα!" Είπε η Ερις και ενα οοοο ακούστηκε απο την αίθουσα.