Fallen

~Κεφαλαιο 3~

Φτάσαμε στο πάρκινγκ της σχολής.

Ο Δημητρης τόση ώρα δεν είχε μιλήσει.

Οποτε δεν βρήκα τον λόγο να σπάσω εγω τη σιωπή. Έσβησα την μηχανή έβαλα το σταντ και κατέβηκα. Του έτεινα το χέρι μου για να πάρει τα κλειδιά. Δεν τα πήρε. Απλά με κοίταγε. Απο την ώρα που τον πλησίασα στην πόρτα της αποθήκης, μέχρι τωρα, απλά με κοίταγε. Του έχωσα τα κλειδιά της μηχανής στην τσέπη και έστριψα να φύγω. Αι σιχτιρ πια!

Στα πέντε βήματα βρισκόταν μπροστά μου. Και παλι απλά με κοίταγε. Ε ρε γαμωτο.
"Ρε γαμωτο τι θες; Άμα ειναι απλά να με κοιτας σαν μαλακας, Ασε με να φύγω!"
"Γιατι;" είπε απλά
"Κάτσε να μυρισω τα νύχια μου να σου πω. Τι γιατι μωρε;"άρχισα να εκνευριζομαι άσχημα
"Γιατι με βοήθησες; γιατι απλά δεν με αφήσες να ξεμπλεξω μόνος μου"
"Γιατι δεν ηθελα ο κολλητός μου να προσπαθεί να σε βγάλει απο την φυλακή!"
"Γιατι να με βγάλει απο την φυλακή;" ρώτησε καχύποπτα.

"Την κοπέλα. Εκείνη την μελαχρινή που κοιτάξεις όταν ήμασταν στη μπάρα. Της μπλοκαρες τις δυνάμεις με εκείνο το χάπι που της έριξες στο ποτό και όταν κατεβήκατε κάτω την σκοτωσες. Πως θα το εξηγουσες αυτο στον φύλακα;" είπα και είχε μείνει άναυδος
"Που το κατάλαβες αυτο; πως ξέρεις οτι απλά δεν την νάρκωσα για να την βιάσω;"
"Πρώτον περνάμε απο την ίδια εκπαίδευση πλέον και ξερω απο φάρμακα και δηλητήρια. Δεύτερον μπορουσες αν όντως ήθελες να την βιάσεις να την γοητευτείς. Εισαι αρκετά εμφανίσιμος εξάλλου και δεν ειναι οτι οι γυναίκες δεν σου κάθονται με ευχαρίστηση-" και μετα κατάλαβα τι είπα.
"Δηλαδή όλες μου κάθονται, ε;" είπε τωρα πονηρά.
"Εγω ειμαι μια ψεύτρα πουτανα και τέρας. Εξαιρούμαι"

Του είπα και οι λέξεις τον χτύπησαν σαν μαστίγιο. Το ευχαριστήθηκα.
"Πάντως πολυ παρατηρητική εισαι. Με όλους ή μονο με εμένα;" πέταξε εκείνος. Ερώτηση παγίδα.
"Απλά δεν θελω να στεναχωρηθεί ο κολλητός μου" είπα κάνοντας ενα βήμα πίσω.
"Αυτο ή πολυ απλά εισαι πολυ εγωίστρια για να παραδεχτείς οτι σου αρέσω!" Είπε θριαμβευτικά και έκανε ενα βήμα μπροστά.

"Εσυ; μην ξεράσω" είπα και έκανα ενα βήμα πίσω. Καλα Οχι οτι μου έπεφτε και λίγος...
"Αστο δεν το σώζεις, το φιλι σου τα είπε ολα" είπε εκείνος υπεροπτικά και έκανε αλλο ενα βήμα μπροστά. Καλα το φιλι τι το ηθελα;

"Δεν σε ειδα να με διώχνεις απο πάνω σου πάντως." Παρατήρησα, και ηταν η σειρά του να οπισθοχωρήσει.
"Δεν ηθελα να χαλασω την παράσταση σου. Βέβαια την χάλασες μονη σου επειδη δεν είχες αρκετή υπόμονη"