Fallen

~Κεφαλαιο 13~

Δεν είχα ιδέα που με πηγαινε.

Ήμασταν εδώ και 1 ώρα στο αυτοκίνητο του. Σιωπηλοί και βυθισμένοι στις σκεψεις μας. Αλλα δεν με πείραζε. Μου έδινε χρόνο να σκεφτώ την συμπεριφορά μου. Και δεν μετανιωνα τίποτα.

"Ακόμη δεν το ελέγχεις εντελώς έτσι;" έσπασε τελικα τη σιωπή ο Λοκι.
"Οχι. Τουλάχιστον οχι εντελώς"
Και πραγματικά εκνευριζομουν γι αυτο. Αλλα ειδικά η λέξη τέρας, το επίθετο που με στοιχειώνει απο τα παιδικά μου χρονια, ηταν το κόκκινο κουμπί για εμένα.
"Ξέρεις παντα αναρωτιόμουν πως το έσκασες. Εννοώ απο το παλάτι. Και μάλιστα σε ηλικία 11 ετών"
"Δεν ξερω"
"Δεν ξέρεις πως το έσκασες;"
"Δεν ξερω αν μπορω να σε εμπιστευτώ"

Δεν απάντησε. Αλλα τον ειδα να σφίγγεται. Ενοχλήθηκε που δεν τον εμπιστευόμουν.
"Πιστεύεις οτι αν ηθελα δεν θα σε είχα παραδώσει ήδη;" ήξερα πλέον οτι μπορούσα να τον εμπιστευτώ. Αλλα θα τον παιδεία λίγο ακόμη.
"Μπορω να εμπιστευτώ πράγματι εναν μπλε;"
"Εννοείται. Εξάλλου εμείς είμαστε φιλήσυχος λαός. Η πραγματική ερώτηση ειναι αν εγω μπορω να εμπιστευτώ μια μαύρη, έπειτα απ' οτι την ειδα να κανει. Ή μήπως το εξόριστη λευκή ακούγεται καλυτερα. Αλήθεια τι θεωρείσαι;"
"Κοιτά θα έλεγα γκρι αλλα τότε θα πήγαινα σε τελείως διαφορετική κατηγορία" είπα και γελάσαμε

Flashback

Θα με σκότωνε. Η βασιλισσα είχε σκοπό να με σκοτώσει. Έπρεπε να φύγω απο εδώ μέσα.

Θα πέρναγα απο την κρύπτη κάτω απο τα μαγειρεία, στην αποθήκη για τα τρόφιμα και απο εκει θα εξουδετέρωνα τους 3 φρουρούς της περιμέτρου και θα έτρεχα μέσα στο δάσος με προορισμό το βουνό Γκρελα. Απο εκει θα έβγαινα στο Βασίλειο των Σοφιστών  και θα παρακαλούσα τον δάσκαλο για αμνηστία.

Ηταν το τέλειο σχέδιο.

End of flashback

"Ή τουλάχιστον έτσι πιστευα. Δυστυχώς όμως οι κρύπτες ειναι πιο μπερδεύτηκες απ' οτι θα περιμενε ενα 11χρονο παιδί. Πήρα εντελώς αντίθετη κατεύθυνση και έφτασα στους στρατώνες. Πρεπει να έχεις ακούσει ιστορίες για τότε" είπα και ενευσε "αυτο που ίσως δεν ξέρεις ειναι οτι αναμετρήθηκα και με την Ελισαβετ"
"Ορίστε;!"

Flashback

Είχε γίνει χαμός. Δεν το ελενχα. Αλλα είχα καταφέρει να τους βάλω για ύπνο. Χωρίς πολλές συμπλοκές. Τότε μια φιγούρα έκανε την εμφάνιση της μπροστά μου. Είχε βγει απο ενα δωμάτιο των στρατιωτών. Αλλα φόραγε κουκούλα και δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του.