Fallen

~Κεφαλαιο 19~

Αποστολης POV

Είχε περάσει 1 εβδομάδα απο την τελευταία φορά που ειδα την Ερις.
Πλέον καταζητουνταν στο βασίλειο μας. Βέβαια αργότερα όταν επέστρεψε ο Χάρρυ εμαθα οτι είχε παει μαζι του να φέρουν την αδελφη του.

Και εμένα δεν μου είχε πει τίποτα..

Κολλητη σου λεει μετα.

Ο ήχος του κουδουνιού με εβγαλε απο τις σκεψεις μου. Πήγα να ανοίξω. Δεν ειδα κανένα. Έξω εντωμεταξύ ηταν θεοσκοτεινα καθως ηταν 9 το βραδυ και έβρεχε. Πολυ.
Ξαφνικα η ατμόσφαιρα άστραψε και μια σκοτεινή φιγούρα εμφανίστηκε στο κατώφλι μου.

"Εμ μπορω να σας βοηθήσω;" είπα αμήχανα. Καλα ποιος σκατα κυκλοφορεί με τέτοια κακοκαιρία;

"Αποστολη θα σε πείραζε να περάσω μέσα;" στο άκουσμα της φωνής του έπεσα στα γόνατα και υποκλίθηκα.
"Φυσικά μεγαλειότατε" είπα αφού
σηκώθηκα

Πέρασε μέσα στο σπιτι μας και κάθισε στο πολυτελές σαλόνι.

Μια υπηρέτρια πέρασε μέσα απο την πλαϊνή πόρτα και αφού υποκλίθηκε και στους δυο μας μας ρώτησε τι θέλαμε.

"Ενα ουίσκι με πάγο για τον κύριο και ενα Bailey's για μένα" της είπα και έφυγε.

"Το θυμάσαι βλέπω!"
"Δεν ήμουν τοσο μικρός.."

Ήξερα τι έπινε επειδη 5 χρονια πριν είχε σχέση με τη μητέρα μου. Δηλαδή κοιμόταν μαζι της.

Βασικά ήξερα πολλές απο τις συνήθειες του.

"Γιατι εισαι εδώ;" ακούστηκε η αγενής και ελαφρώς μεθυσμένη φωνή του αδελφού μου. Τα ρούχα του ηταν τσαλακωμένα και στο χέρι του κρατούσε ενα μπουκάλι ρούμι.

Τωρα πως την έπινε αυτη την αηδία δεν ξερω...

"Βασικά ηρθα να ρωτήσω τον αδελφό σου αν ξέρει κατι για την κόρη μου"

"Την Ελισσαβετ;" είπαμε ταυτόχρονα με τον αδελφό μου.

"Οχι την Ερις λεει" ακούστηκε απο πίσω μας η ψυχρή φωνή της μητέρας μου.

ΤΗΝ ΠΟΙΑ?

Τέλος Αποστολης POV

·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·

Έπρεπε να τρέξω. Γρήγορα. Για τη ζωή μου. Τους ένιωθα. Ηταν πίσω μου.