Fallen

~Κεφαλαιο 25~

18 χρονια πριν...

Yveins POV

Χτένισα για άλλη μια φορά τα λευκοξανθα μαλλια μου στον καθρέφτη. Ήμουν έτοιμη. Κοίταξα τον ευατο μου στον καθρέπτη και εστίασα στα ματια μου. Ηταν ενα κρυστάλλινο γαλάζιο χρωμα.

«Όπως ακριβως τα κρυσταλλινα νερά των θαλασσών» είπε η μητέρα μου.

«Ναι..λες να της φανούν ασυνήθιστα..; Λες να μη της αρέσω..;»

«Αγαπη μου γλυκια, εισαι πανέμορφη... και ειναι ακομα ενα αγέννητο βρέφος... αποκλείεται να μπορει να σχηματίσει άποψη για σενα απο τωρα» είπε η μητέρα μου και γέλασε

«Γιατι να μην μπορω να την αναλάβω εγω!» Είπε η μεγαλυτερη αδελφη μου η Saya. «Ενα τοσο δυνατό υβρίδιο... έπρεπε να το αναλάβω εγω! Η πιο δυνατη Yang»

«Αγαπημένη μου αδελφούλα... ξέρεις πολυ καλα οτι εγω ειμαι ο πιο δυνατος Yang» είπε ο Amaethon, o μεγαλυτερος απ ολα τα αδέλφια Yang.

«Αρκετά! Την αποστολη αυτη την ανέθεσα στην Yvein. Και ως μητέρα σας και δημιουργός σας εγω παιρνω απόφασεις!»

«Μάλιστα μητέρα» είπαμε και οι τρεις μαζι.

«Και το βραδυ θα έρθουν οι Yin να δειπνήσουν μαζι μας. Θα ηθελα να μην υπάρξουν τσακωμοί μεταξύ εσάς και των αδελφιων σας!» Και με αυτα τα λόγια αποχώρησε απο το δωμάτιο.

«Να δουμε τι θα κανεις εσυ με τον πατέρα μητέρα...»είπε ο αδερφός μου προς το μέρος που έφυγε και έπειτα εξαφανίστηκε απο το δωμάτιο...

·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•·•

Ηταν η ώρα του δείπνου. Φορούσα ενα λευκό φόρεμα με ασημενια σχέδια και είχα ενα πιάτο φρέσκο φαγητο μπροστά μου. Αλλα δε το άγγιζα.

«Αγαπη μου γιατι δεν τρως λίγο;» Είπε η μητέρα μου.

«Μαλλον φοβάται μήπως λερώσει το φόρεμα της» είπε ειρωνικά ο Kain.

Δεν το σχολίασα. Και φυσικά δεν φοβόμουν γι αυτο... απλά τους απομνημόνευα... θα έκανα πολυ καιρο να τους δω...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Τωρα

Ερις POV

Και έτσι η ζωή μου συνεχίστηκε κανονικά... βέβαια τωρα η Υβειν ηταν μέρος της. Και έπρεπε να μάθω να ζω μαζι της. Παρακολουθούσε τα ιδια μαθήματα με μένα και ηταν πραγματικά πολυ καλη. Σχεδόν σαν να τα ηξερε ολα ηδη...

Όμως υπήρχαν και πραγματα που υπερτερούσα. Όπως στη μάχη. Ήμουν πλέον στους τρεις κορυφαίους μαθητές της σχολής με κορυφαίο τον Ιβάνοφ. Ούτε το όνομα του δεν έλεγα πλέον...