Ece'nin ağzından ( alp 'in eceyi kağan ların yanından götürmesinden sonra)
Abimin beni onların yanından aldıktan sonra beni direk odaya çıkardı abim onlara haksızlık etti ben onların yüzünden ağlamıyordumki boşboşuna onlara kızdı, şuan yatağımda oturmuş sesizce ağlıyorum
" abim bak ben onlara kızdım artık seni rahatsız edemeyecekler...senin yanına yaklaşmalarını izin vermem ben hem sen onlar her ne dediyseler unut güzelim seni üzmelerine izin verme"
dedi sonra gelip beni güçlü kollarının arasına aldı
" abi onlar bana bişey yapmadı ben onlar yüzünden ağlamıyorum ağlama sebebim kendi aptalığım yüzünden"
dedim ve abimden ayrıldım ayrılır ayrılmaz abim konuşmaya başladı
"nasıl yani sen onlar yüzünden ağlamadınmı... Hem sen ne yaptında böyle ağlayıp duruyorsun"
dedi haklı olarak şaşırdığı ses tonunda belliydi bende hemen cevap verdim
"hayır abi beni onlar ağlatmadı onlar benim ağlama sesimi duymuş ve merak edip gelmişler"
dedim
"peki sen ne yaptın"
dedi şüpheli bir ses tonuyla
" ben şeyy kendi başıma yemek yemeğe çalıştım ama olmadı bende sinirden ağladım"
dedim yine gözlerim dolmaya başladı bu aralar çok duygusal oldum yaaa ben
"neden kendin yemek istedinki hizmetçi sana yediriyordu normalde"
dedi
"abi bende herkez gibi kendi ihtiyaçlarımı karşılamak, yapmak istiyorum bende bugün o yüzden kendim yemek yemek istedim ama olmadı yapamadım ben hayatım boyunca birileri muhtacım"
diyip ağlamaya başladım yeter artık gerçekten bıktım ben böyle bir hayat istemiyorum ağlamamdan kısa süre sonra abim gelip bana sarıldı saçımı okşadı beni motive etmeye başladı
"yapma böyle güzelim sen tabi kimseye muhtaç değilsin aslada olmayacaksın sadece sen bu aralar sadece birilerinden yardım alıyorsun ama buna son verebilirsin ameliyat olursan bunlara herşeye son verebilirsin"
dedi umutla ama olmaz bir kez daha ümitsizliğe kapılamam yaaa ameliyatan sonrada yine göremesem yaaa işe yaramasa ben bunu kaldıramam kafamı hayır anlamında saldım abimde
"peki cadı sen bilirsin hadi sen çok yoruldun bugün yat sen"
dedi ve beni yatırdı anlımı öpüp iyi geceler dedi ve gitti gitiğini kapı sesinden anladım bende sonradan yavaş yavaş kendimi uykuya verdim.
Alp'ten devam ediyor
Bugün çok önemli bir görüşmem vardı ama şu lanet İstanbulun trafiği yüzünden geç kaldım ama şuç bende neden evden çıkmadan önce insan yol durumuna bakmaz ki. Adamlarda buluşacağım yere geldiğimde ilk bulduğum yere park ettim ve hızla binaya girdim, toplantı odasına önüne geldiğimde önümü düzeltip içeri girdim odaya girmemle şoka girmem bir oldu nedenmi çünkü oda boştu
Hemen odadan çıktım ve danışmaya gittim danışmaya adamaları sorduğumda 10 dk önce çıktıklarını söyledi allah kahretsin adamlarla 3 aydır görüşme ayarlamaya çalışıyorum onada geç kalıyorum ben böyle işin taa amına koyayım sinirli bir şekilde binadan ayrıldım arabaya binip şu üstümdeki siniri alabilecek tek insan olan cadı nın yanında yol aldım ne varsa benim cadı da var.
1 saatte yakın sonra eve vardım eve girğimde hemen ecenin odasına çıktım ama odada yoktu ikinci seçenek olarak bağceye doğru yol aldım, bağceye yaklaşıkça ağlama sesi geliyordu.
Bağceye çıktığımda yan tarafa yeni taşınanlar vardı bide ağlayan ece... NE AĞLAYAN ECE'Mİ benim şanterler atmıştı zaten şimdi daha fena oldum.
(ece abisine herşeyi anlattıktan sonra)
Lan çocukların günahını almışım lan okadar saydım onları bi özür dilerimem gerekir bende eceyi yatırdıktan sonra evden çıkıp yan eve gittim.
Şuan karşımda hepsi tek dört kişilik koltuğa oturmuş bana bakıyorlar bense koca koltukta oturuyorum beş dakikadır bir birimizi süzüyoruz hani kızı anlıyorum benim kadar yakışıklı bir erkek görmemiştir o yüzden bakıyordurda erkeklere noluyor ben unu anlamadım neyse sessizliği bozan kız bozdu
"bişey içermisiniz çay, kahve yada meyve suzu"
dedi ben kafamı olumsuz anlamda sallayıp direk konuya girdim
" hayır sağol ben direk konuya gireyim, ben sizden özür dilerim gençler bi yanlış anlama oldu ben ecenin ağlama sebebi siz sandım bir an sizi öyle görünce"
dedim mahçup bir şekilde yine kız konuştu
"özür dinlemenize gerek yoktu sizin yeriniz de ben olsam bende öyle düşünürüm."
dedi bu kızı sevmiştim eceyle arkadaş olsa güzel olurdu
"ecenin bazı sorunları var biliyorsunuz göremiyorum ve insanlara olan güvenini kaybetmesi beni hayli üzüyor, siz iyi çocuklarsınız ecenin sizin gibi dostlara ihtiyacı var ama ece hiç kimseyi yanında istemiyor yani arkadaş olarak"
bunu demele kıvırcık saçlı olan ismi neydi bu çocuğun hee hatırladım kağan o konuştu bu sefer
"neden ki"
dedi doğal olarak
"ece kör olduktan sonra bütün arkadaşları eceyle konuşmadılar sanki ece onlara bişey yapmış gibi eceyi düşman bildiler dalga geçtiler alay etiler bazıları ecenin durumdan faydalanmak istediler bunun üzerine ece ağır bir depresyona girdi yemek yemedi uyumadı odadan çıkmadı konuşmadı sanki komada gibiydi kazadan 4 sene sonra ece yavaş yavaş toparlandı ama hala tam toparlanmış değil"
dedim her kelimemde kalbim acıyordu o günler çok kötüydü sanki benim cadım ölmüş gibiydi benim konuşmam bitince onur denen çocuk konuştu
"şerefsizlere bak kızla alay etmişler kıza yardım ediceklerine kızı ne hale getirmişler ben olsam ağızlarını burunlarını kırmıştım"
dedi sinirle hepsi onuru onayladı tam ben konuşucakken kız konuştu
"isterseniz biz eceyle arkadaş olabiliriz hem ben eceyi sevdim çok güzel bir kız onunda gülmeye mutlu olmaya ihtiyacı var kısacası bizimle arkadaş olamaya ihtiyaçı var"
umut dolu sesiyle aslında haklıydı ama ece negatif bir kız onlarla konuşur arkadaş olurmu bilmem ama denemekten zarar gelmez
"benim için sıkıntı yok ama eceyi bilmem ece zor güvenir zor kabul eder hele arkadaş konusunda ama size inanıyorum siz ecenin duvarlarını yıkar sızın"
dedim hepsi iyi çocuklardı onlara inanmıyorum belki eceyi eski haline bile getiriler o gülen şımarık mutlu hayal pres eceye geri döner.
Biraz daha oturduktan sonra evden ayrıldım filiz denen kız eceyle nasıl konuşuruz nasıl arkadaş oluruz diye baya bir plan yapmıştı eceyle gerçekten arkadaş olmayı çok istiyorlar beliydi konuşurken.
Eve girince direk ecenin odasına gittim odaya girip ecenin yatağının yanında olan sandalyeye oturup eceyi izleyip eski mutlu günleri düşündüm ecenin mutlu olduğu günleri.
