SEVGİLİ OKUYUCULARIM BU BÖLÜMDE 12.BÖLÜMDE ECENİN KAĞAN KONUŞURKEN HİSSETTİKLERİNİ YAZDIM UMARIM BEĞENİRSİNİZ
Yazarın ağzından
Hatta yaptık hep biz insanlar kimini üzdük, kimini kırdık, kimini hayal kırıklığına uğratık belkide bilmeden üzdük o an hatta yaptığımızı bilmedik kırdık, parçaladık, yıktık ama bilmeden yaptık bunda bizim bir
suçumuz yoki nerden bilebilirdiki kırdığımızı o an hiç düşünmeden çıkmıştır o sözcük ağzımızdan. Biz doğru olanı yaptık sandık doğrusu bu dedik doğruyu bilmeden hani derler ya beynimi kullanırsın yoksa kalbinimi konuşurken o an hiç birini kullanmasın kullansaydı o sözler ağızdan çıkmazdı beyin bilirdi o sözlerin aptalca olduğunu kalp bilirdi o sözlerin karşısındakini kıracağını, üzeceğini onlar bilirdi biz bilmezdik.
Kağan' da bilmedi ece'yi üzdüğünü ece 'de bilmedi o sözlerin kendisini üzdüğünü kağan konuşurken ece her kelimeyi içinden tetrar ediyordu bilmeden belki doğrulama çalışıyordu kağanın sözleri belkide duymak istediklerini arıyordu sözlerin içinde.
Ece yalnız kalmak istemişti içinde ağlama duygusu dolmuştu neden bilmiyordu ama ağlamak istiyordu öylede yapacaktı kağanın gitmesini istiyordu ama geri dönmek şartıyla gitsin şuan gitsin dedi içinden ama geri dönsün kağan' a yalan söyledi ona uyumak istediği söyledi yatağa yatı yan tarafa döndü ve bekledi kağanın gitmesini bekledi kısa süre sonra üstüne bişey örtüldüğü hissedi sonra kağanın sesi doldu kulaklarını " iyi uykular" demişti kağan sonra kapı sesi doldu odaya sonra ise ecenin göz yaşları ve hıçkırıkları doldu bütün odaya.
