Ece'nin ağzından
Yine ağlıyorum, yine dalga geçiyorlar benimle aslında alışmıştım ağlamaya, dalga geçelmesine ama ne biliyim insana koyuyor seninle kusurların yüzünden dalga geçilmesi ama artık herşey bitiyor ameliyat olmayı kabul ediyorum ama içimde bir korku var yaaaa başarılı olmasa ameliyat yaaaa kalıcı bir hasar oluşursa o zaman ben ne yaparım bilemiyorum sanırım bir kez daha ölürüm bu sefer yaşamam daha fazla anlamsız olur benim için
ama ne demişler iyi düşün iyi olsun demi yada kötüyü düşünüp kötüyü çağırma her neyse öyle bişeydi bu sabağki olaya gelirsek o kızı tanıyorum BÜŞRA namı değer eski gerçek sandığım ama gerçek olamayan dostum hani kaza günü bir doğum günüye gidiyordum ya bilin bakılım kimin doğum günüydü...doğru tahmin büşranın doğum günündü ve en acısıda kazadan sonra yanıma ilk gelişinde geçmiş olsun bile demenden artık benle konuşmak istemeğini ve benim artık okulda popüler olmadığımı ezik olduğumu söylemiş ve gitmişti ne acı verici ama değilmi oysa ben o yanıma geliyor diye acım bir gram da olsa azılmıştı mutlu olmuştum onu gerçek dostum sanmıştım ne yazık ama ben aslında kazadan öncede körmüşüm de haberim yokmuş tek farkı o zamanlar renk olarak tek siyah değilde pembesi, sarısı, kırmızısı daha birçok rengi görüyor oluşumdu bence tek fark buydu benim için.
Sabah ki olaydan sonra hemen eve gelmiştik aslında size bişey itiraf edeyimi bu sabahki olay beni aslında ilk başta üzsede kağanın gelişi ve beni savunması beni mutlu etmişti tek savunmadı beni biliyorum ama ne biliyim içim bi şey oldu nasıl deşem huzurla kaplandı hele o sarılışı bir an siyah dünyamın içinde beyaz bir ışık yandı sandım ve bu tarif edilemez bir duyguydu abim bile sarılınca bu kadar huzurla dolmuyorken nasıl kağan da uçacak gibiyim bunu bir ara psikoloğuma sormam gerek. Neyse eve gelince annem solunda babam ile oturuyormuş filizlerle onların yanına gittik beni tabiki kağan yönlendiriyordu
" hoşgeldiniz çocuklar" dedi annem hep birlikte hoşbulduk dedik tabi hep birlikte aynı anda söyleyince bir tuhaf oldu ama güzeldi koro gibiydik
" eeeeee nasıl geçti kağan dan öğrendim buz patenine gitmişsiniz, aslında bunu bize ecenin söylemesi gerekiyordu ama abisine söylemiş kağan olmasa nereye gittiğinizi öğrenemiyeçeğiz" dedi annem hem kırgın bir sesle hem mutlu birses le nasıl oluyorsa
" anne abim yanımdaydı ona söyledim siz yanımda olsaydınız size söyledim" dedim net bir dilde
" ece bu aralar işler yoğun olduğu için fazla yanına gelemiyoruz ama akşamları hep evdeyiz yani senin yanındayız" dedi babam, hep iş hep iş
" bana abim yetiyor sağolun" dedim
" şeyy neyse bu konuyu kapatılım bence" dedi filiz
" aynen" dedi onurda
" şey yaaa, aaaaaaaa ece sen bugün bir karar aldınya onu anne ve babanada açıklasana" dedi filiz
" evet evet onu açıkla bence annen be baban çok sevinecek" dedi kağan
" ne kararı" dedi annem merak dolu sesiyle
" hakeden ne kararı bu ece" dedi babam oda merak dolu sesiyle
" şimdi açıklamayacağım akşam yemeğinde açıklama yı düşünüyorum hem abim ve çiğdem de olursa iyi olur" dedim yorgun sesimle
" ayy ben çok merak ettim seni bize söyle onlara sonra söylersin"
" hayır anne hepinize aynı ayna söyleyeceğim" dedim
" tamam tamam ben o zaman abini arayım o işteydi çiğdem de odasındaydı onada haber vereyim sofrayı hazırlayım ben şeyy çocuklar sizde gelin akşama kağan annen ve babanı çağır istesen oğlum hep birlikte yiyelim yemeği" dedi annem hiç susmadan
" yok biz kalkalım siz ailecek yiyin bu yemeği belki sonra" dedi.
~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°
Akşam yemeği
" ayy herkez hazır ve nazır bir şekilde seni bekliyor kızım" dedi annem çok heyecanlı olduğu beliydi abim gelmiş sabahki tatsızlığı unutmuş ve gelip sarılıp beni öpmüştü
" ayy evet ece hadi söyle daha çok işim var seni bekleyemem" dedi çiğdem bıkkınlık neden bana böyle davranıyor bilmiyorum ama Birgün sorucam ama bugün değil
" şeyy ben bir karar aldım vee..."
" ayy hadi" dedi çiğdem sözümü keserek gerçekten sinir bozucu
" sus bi çiğdem" dedi babam
"aynen bi sus çiğdem" dedi abim sinirle
" ayy sanane yaaa hemencecik herşeye karış"
" çiğdem hemen susmasan kötü şeyler olcak"
" ayy ne yaparsın bay bilmiş"
" ÇOCUKLAR Bİ SUS-"
" BEN!! AMELİYAT OLMAYA KARAR VERDİM!!!!" Diye bağırdım en sonunda bi an sessizlik oldu hiç kimse konuşmadı bi süre
"s-s-sen ne de-dedin" dedi abin şoktan çıkarak bende sakince
" ameliyat olmayı karar verdim" dedim
" ayy allahım dualarım kabul oldu sonunda" dedi ağlamaklı sesiyle sanırım ağlıyordu
" ece sen ciddimisin kızım" dedi babam titrek sesiyle ilk defa babam bu ses tonuyla konuştu
" evet şimdi izninizle odama gidebilirmiyim" diye sordum ama ses gelmedi sonra bir anda üstümde ağırlık hissettim bu abimde
" seni seviyorum güzelim sen seviyorum teşekkür ederim ameliyat olmayı kabul ettiğin için teşekkür ederim" dedi sanırım ağlıyordu sonra başka yerde daha ağırlık hissettim bu annemdi
" ağğ benim kızım sonunda allah dualarımızı kabul etti sonunda" dedi ve beni öptü abimde beni öpüyordu.
Yarım saattir abimin, annemin hatta babamın öpmeleriyle, sarılmalalıyla boğuşlarıyla uğraşıyorum eve neşe gelmişti herkez mutluydu tek bir kişi dışında oda çiğdem kararımı açıklığımdan beri konuşmuyor ve bu beni üzmüştü sanırım o mutlu olmadı neden anlamıyorum ben onun kardeşiyim ve kararım onu mutlu etmesi yanıma gelip sarılması gerekiyor ama o tek bir cümle, cümleyi geçtim bir tek kelime söylemedi neden çiğdem neden?
Sanırım çiğdemin sesizliği abimin dikkatini çekmiş olmalıki
" çiğdem sen birşey demiyecekmisin?" dedi çiğdem ise herkezi şaşırtacak bir giriş yaptı
" YETER!!!"
{¡} {¡}{¡} {¡} {¡} {¡} {¡} {¡} {¡} {¡} {¡} {¡} {¡}
EVET YİNE BİR BÖLÜMÜN SONUNA GELDİK NASIL BULDUNUZ YORUMLARI BEKLİYORUM. 17.BÖLÜM ' DE GÖRÜŞMEK ÜZERE HOŞÇAKALIN. 😙
