My Neighbour Mr.Ego

Hoofdstuk 3

P.o.v.  Roxanne

Oké ik heb een vlucht plan nodig want ik zit vast in de badkamer en Owen staat voor de deur, en ik ga dus mooi niet zwemmen.

Het raam

Ik open het raam en klim er door heen, je komt uit op het balkon van mijn zus, Ughh dan gaat ze vast denken dat ik haar hoeren jurkjes heb. Ik klim via het balkon naar beneden en loop naar mijn motor en rijd weg.

Hij zoekt het maar uit.

~
Als ik thuis kom zie ik dat mijn moeder en zus niet thuis zijn, geweldig het hele huis voor mezelf. Er komt wel luid gepraat bij de buren vandaan dus daar zullen ze vast zijn.

Ik loop de trap op en pak mijn gitaar uit mijn kast en ga op het balkon zitten.

Come on let it go

Just let it be

Why don't you be you

I'll be me

Ik wrijf een traan van mijn wang en kijk naar de verlichte stad in de verte.

Ik schrik van een neuriënd geluid en kijk opzij, daar staat Owen mijn liedje te neuriën, waarom geen idee.

Ik zet mijn gitaar op zijn standaard en kleed me om.

Ik nestel me tussen de kussens en val in slaap.

~

De volgende morgen word ik wakker met knallende hoofdpijn. Ik sla snel een aspirine achter over en kleed me om en laat mijn haar los over mijn schouders hangen.

Ik slof de trap af en ik blijf stil staan door mijn moeder die praat met mijn vader.

What the hell doet hij hier.

Hij ziet me en begint te grijnzen.

" hè daar is mijn lieve meisje "

Ik kijk hem kil aan en loop langs hem heen en pak een broodje.

" krijg ik geen knuffel van je "

Ik duw hem aan de kant en ik voel een vlakke hand op mijn kont, ik draai me pissig om en pak een vork en werp hem naar zijn hoofd, helaas ontwijkt hij hem.

" de volgende is door je hoofd "

Zeg ik koud en ik trek mijn jasje aan en gris de motor sleutels van de tafel. Ik loop met grote stappen naar mijn motor en ik voel de ogen van mijn vader op mijn rug branden. Ik zet mijn helm op en spring op de motor.

" ik hoop dat je dood gaat "

Mompel ik in mezelf en rijd weg.

Wat moet die vent hier

Ik hoop dat hij weg is als ik terug kom.

Ik hoor achter me een auto rijden en die volgt me al een tijdje, ik stop met rijden en loop met mijn motor aan de hand het parkje in, ik parkeer mijn motor naast het bankje en ga zitten.

Na een tijdje komt er iemand naast me zitten, ik kijk op en zie Owen zitten. Ik keer mijn rug naar hem toe en staar naar mijn voeten.

" wil je vertellen wie die man is "

" mijn vader "

" en wat heeft hij gedaan "

Er beginnen tranen over mijn wangen te rollen. Er word een arm over mijn schouder geslagen en ik word tegen Owen zijn borst gedrukt.

" shht stil maar "

Het is lief dat hij me troost maar of hij het zal begrijpen dat betwijfel ik.

" hij hij .. "

" je hoeft het niet te vertellen "

Ik knik en wrijf ruw de tranen van mijn wangen en ga wat van Owen af zitten.
Ik staar kil voor me uit omdat ik hier niet wil zijn met hem.

" AHHH OMG DAT IS OWEN SHAY "

Ik kijk op naar een groepje mensendieck om Owen heen staan.
Waarom geen idee maar het kan me ook niet veel schelen.

Hij lijkt op dit moment niet zo te genieten van zijn aandacht.

Ik ga op het bankje staan.

" OKE ALS JULLIE NIET BINNEN EEN MINUUT ZIJN OP GEFLIKKERD DAN KAN IK ZWEREN DAT JULLIE NIET HEEL THUIS AANKOMEN !!"

Ik word bang aan gestaard door het groepje meiden en ze rennen het parkje uit.

" Dankje "

Ik sla mijn armen voor mijn borst en kijk boos voor me uit.

Ik spring op mijn motor en rijd weg.

Waarnaar toe,Een thuis heb ik voor mijn gevoel niet meer.

Ik rijd mijn motor het terrein op en ik ben klaar voor de confrontatie met mijn vader, hij kan me niet meer raken.

Hij zit daar samen met mijn zus te praten.

Waarom moest hij mij hebben.

Hij kijkt op en grijnst naar me en gaat verder met zijn gesprek. Ik loop woest naar boven en doe mijn slaapkamer deur op slot.

Ik zit op het balkon met mijn notitieblok op mijn schoot en ik staar voor me uit.

Ik krijg niks op papier geschreven, ik voel me zwaar klote en ik ben echt woedend op mijn moeder en zus.

Ze weten verdomme wat er is gebeurd maar mijn moeder laat hem naar binnen en hij raakte me aan waar ze bij is en wat doet ze. Niks. Ze keek toe.

Dat is wat ze altijd gedaan heeft. Toekijken. Ze is bang dat zij het volgende slachtoffer word en daarom trekt ze haar mond niet open tegen mijn vader. En hoe weet hij dat we hier zijn. Hoe weet hij waar we wonen.

Het enigste wat hij wist was dat we naar New York zouden gaan en het adres hebben we nooit gegeven.

Mijn zus. Fuck. Klote kind. Ze wist dat ik mijn vader haatte en ze heeft hem gezegd waar we woonde. Ze wist dit al de tijd al. Als ik haar was zou ik allang weg gevlucht want ik heb nu zo de neiging om haar nek om te draaien, en mijn vader te verzuipen in het zwembad. En mijn moeder, wat zou ik daar mee doen. Ik denk eerst eens haar flink uitschelden en dan haar neer steken of zo. Ik weet dat dit hele verkeerde gedachtes zijn. Maar toch ik wil zo graag dat ze uit mijn leven verdwijnen zodat ik mezelf weer bij elkaar kan rapen en mijn leven weer kan opbouwen. Maar als deze mensen nog in mijn leven zijn. Lukt het me gewoon niet. Ze dwarsbomen me. Mijn weg naar het mezelf weer zijn. Mijn weg naar een toekomst. Een goede mooie toekomst. Maar de toekomst die ik nu voor me zie is niet mooi en goed. Nee het is het tegenovergestelde het is Grouw en helemaal niet fijn. En dat wil ik niet.

Ik voel me niet op mijn gemak hier, met deze mensen. 

En toch na deze ongelukkige tijd wil ik graag de oude worden, ik houd van deze zelf maar meer van de vrolijke en stralende ik.

Waarom mijn ogen stralen weet ik niet, ze zijn fel blauw en mijn beide ouders hebben groene ogen en mijn zus heeft die ook. Maar ik. Ik heb fel blauwe ogen. Het enigste wat straalt.

~
Jaaaahhh Cliffhanger again 😂