My Neighbour Mr.Ego

Hoofdstuk 19

2 jaar later

P.o.v. Roxanne

Het is precies 2 jaar geleden dat ik soort van uit huis ben gezet en ik ben al die tijd samen met Owen in New York gebleven.

Owen en ik hebben een relatie en we zijn erg gelukkig samen en ik straal, door hem en door Logan die me jarenlang geholpen heeft.

Owen doet nog steeds modellenwerk en ik studeer aan de universiteit van muziek. Yup. Ik ga mijn droom waar maken om singer-songwriter te worden. Helaas heb ik wel mijn notitie boekje in Nederland achter gelaten want daar stonden alle song teksten en gevoelens in van me.

Logan en ik hebben in die 2 jaar veel contact gehad maar ik heb hem al 2 jaar lang niet in levende lijven gezien en dat vind ik jammer. Ik heb het ook vaak tegen Owen gezegd dat ik mijn bestie miste. Hij zei dat we een keertje naar hem toe zouden gaan om hem op te zoeken maar dat is er nog niet van gekomen.

Owen zei verborgen tegen me dat ik mijn koffer moest pakken dus dat heb ik gedaan, ik heb al mijn spullen er in gepropt en ik heb mijn koffer soort van de trap af laten rollen zodat hij sneller beneden was.

We zitten in de auto en Owen rijd ons naar het vliegveld, het enigste wat hij had gezegd was dat we op vakantie zouden gaan, en dat de bestemming een verrassing was.

~ (Skip de vliegtuig reis)

We zijn net geland en ik ben best zenuwachtig want Owen heeft me geblinddoekt en ik hem geen flauw idee waar we zijn of wat we precies doen, het enigste wat ik weet is dat ik op het vliegveld ben.

Owen helpt me naar voren lopen en stopt plots.

"Ready"

Fluisterde hij, ik knik gewoon en hij haalt de blinddoek weg, ik moest even wennen aan het licht maar dan worden mijn ogen gevuld met tranen en ren ik op Logan af en spring in zijn armen waardoor we op de grond vallen. We knuffelen elkaar nog steeds en ik wil hem de hele tijd vast houden.

Bedenk nu, hoeveel ik deze malloot heb gemist.

We worden raar aangestaard door de mensen die langs ons heen lopen, maar ik wil hem gewoon niet los laten.

"Roxy ik stik zowat "

Zegt hij schor, ik grinnik en laat en met tegenzin los. We gaan staan en hij knuffelt me nogmaals en drukt een kus op mijn voorhoofd.

"Ik heb je gemist kleintje "

Ik por hem en hij begint zacht te grinniken, hij weet dat ik de bijnaam stom vind.

Het is rond de avond en ik begin best honger te krijgen.

"Gaan jullie maar met zijn tweeën gezellig eten, dan blijf ik in het hotel"

Stelt Owen voor, Logan en ik stemmen mee en Owen vertrekt naar het hotel en Logan sleurt me mee naar een restaurantje. Je zit zeg maar aan ronde tafeltjes en in het midden van het restaurant staat een piano waar de gasten op kunnen spelen. Het is niet heel chique. Nee. Het heeft de stijl van nu.

We gaan aan het tafeltje zitten wat naast de piano is, waar ik blij mee ben want ik wil echt wat gaan spelen samen met Logan.

Er komt een ober en hij besteld onze drankjes en loopt weer weg. Logan excuseert zich en loopt naar het toilet. Ik laat mijn blik door het restaurant glijden en ze blijven hangen op een lange tafel waar veel mensen aan zitten. Ze zitten vrij dicht bij ons dus ik kan een beetje verstaan wat ze zeggen.

Ik blijf staren naar de mensen en ik draai mijn hoofd snel weg als de jongen naar me kijkt. En het is niet zomaar een jongen. Nope. Het is mijn broer. Nathan. Shit. Waarom moeten zij nou precies op dit moment ook hier zijn. Gelukkig kijkt Nathan niet meer naar me dus hij herkent me vast niet. Ik ben ook veel veranderd de afgelopen 2 jaar.