Hoofdstuk 11

1K 58 38
                                    

P.o.v.  Roxanne

Hij kijkt me glimlachend aan.

"Ik wist dat je klein was Roxy maar dat je bijna verdrinkt in mijn shirt dat had ik niet verwacht "

Zegt hij plagend, ik smijt een kussen naar zijn hoofd en ga op het randje van het bed zitten.

"Je kan mooi zingen Owen "

Ik ben nooit goed geweest in complimentjes geven. Maar hij glimlacht wel breed dus dat zal een goed teken moeten zijn.

"En jij bent mooi Roxy "

Zegt hij terwijl hij de blonde pluk achter mijn oor schuift. Ik laat ze express mijn haar voor mijn gezicht vallen om hem te pesten.

"Hèy laat je mooie gezichtje eens zien "

Ik sta op en loop de kamer uit. Ik ben niet mooi. Verdomme. Sloffend loop ik de trap af en ik hoor gepraat uit de woonkamer komen. Ik ga in de deuropening staan en ik zie iets 7 onbekende mensen zitten, alleen de moeder van Owen zit er, zijn vader is er niet.

Er komt een man naar me toe lopen met zwarte haren waar al wat grijze tussen zitten.

"Dus jij bent Roxanne "

Ik knik en kijk de man raar aan.

"Ik ben Zac, een vriend van de moeder van Owen "

Alweer knik ik.

"Ben je verlegen of zo "

Ik kruis mijn armen voor mijn borst.

"Nou ik heb van mijn ouders geleerd dat ik niet met oude mannen mag praten "

De mensen die op de bank zitten beginnen te lachen en hij kijkt me beledigd aan.

"Zo grote mond "

" dat moet wel hè als je zo'n familie hebt zoals de mijne "

Fuck. Ik kan me nu echt voor mijn hoofd slaan. Straks gaat hij vragen wat er gebeurd is.

Hij ziet me angstig kijken en hij gaat maar weer zitten. Ik zie een mooie witte piano staan en ik loop er naar toe en ga zonder te vragen zitten. Ik laat mijn vingers over de toetsen glijden en meteen zit ik in mijn eigen wereld en begin te zingen.

White lips, pale face

Breathing in the snowflakes

Burnt lungs, sour taste

Light's gone, day's end

Struggeling to pay rent

Long nights, strange men

Ik speel verder op de piano en ik hoor naast me gezang van verschillende mensen. Ik kijk naast me en zie de jongens en zijn moeder en een vrouw mee zingen, zelf ga ik ook maar verder met het liedje.

And they say

She's in the Classic A team

Stuck in her daydream

Been this way since eighteen

En nu zing ik weer alleen, ik voel de ogen op mijn rug branden wat ik vervelend vind.

But lately her face seems

Slowly sinking, wasting

Crumbling like pastries

And they scream

The worst tjonge in life come free to us

'Cause She's Just under the upper hand

My Neighbour Mr.EgoWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu