My Neighbour Mr.Ego

Hoofdstuk 8

P.o.v. Owen

Na de fotoshoot kleed ik me weer om in mijn comfortabele kleding en schuif de zonnebril weer op mijn neus en loop het gebouw uit.

Als ik thuis aankom zie ik dat het 6 uur is, ik heb dus nog een uurtje om me klaar te maken, niet dat ik veel moet doen want knap ben ik al en de kleding heb ik ook dus alles is picobello. Ik vraag me wel af wat Roxanne aan gaat doen want toen ze hier voor het eerst waren toen had ze zich niet omgekleed.

Als ik omgekleed ben, loop ik naar beneden en word ik aangestaard door mijn ouders, oom en Bo.
Bo loopt naar me toe en geeft me een mep tegen mijn schouder.

" je gaat goed voor haar zorgen anders kan je een Plopkoek verwachten "

Nu zul je je vast afvragen wat een Plopkoek is, zo noemen mijn moeder en Bo een wraak actie en die zijn niet altijd leuk maar voor hun is het lach wekkend.

" rustig maar ik ga haar niks aandoen"

"Dat is je gerade Owen "

Ik rol met mijn ogen en stap de tuin in, ik neem nog een grote hap lucht en loop naar de tuin van Roxanne. Ik klop aan en natuurlijk moet Susan open doen.

" hè lekker stuk "

Ik zucht en kijk haar geïrriteerd aan.

"Ik kom voor Roxanne "

Haar glimlach neemt plaats voor een arrogante blik en ze schreeuwt dat Roxanne naar beneden moet komen. Ik hoor wat gestommel en daar staat ze dan, in een zwarte jurk met daaronder een legging die mooi haar benen uit laat komen, ze heeft mooie plakkaat schoenen aan die haar langer maken en haar haren zitten in een rommelige knot, in een woord. Prachtig.

Achter haar komt die vriend naar beneden lopen en fluistert in mijn oor.

"Als je haar iets aan doet dan ben je nog lang niet jarig "

Ik knik alleen maar, maar als hij me bang wilt maken dan is dat niet gelukt. Ik pak Roxanne bij haar hand en neem haar mee naar buiten, we stappen in mijn auto en ik leg mijn hand op haar been, maar ze duwt hem eraf en kijkt een beetje angstig uit haar ogen.
Is ze bang voor mij.

Ik stop de auto voor het park en ik open haar deur en help haar naar buiten, ik pak haar hand en neem haar mee naar een mooie grote bloesem boom, er hangen mooie lichtjes in en daaronder ligt een dekentje met een mandje erop. Ze kijkt verwonderd om zich heen en als we onder de boom staan vinden haar blauwe ogen de mijne, ze lijken meer te glinsteren dan normaal maar ze heeft nog steeds een ijzige blik. Ik geef een zacht kneepje in haar hand en we gaan zitten.

" vind je het mooi "

Vraag ik zenuwachtig, straks vindt ze het niet mooi of is het te vrolijk of zoiets.

" ja ik vind het mooi, je hoeft niet zenuwachtig te zijn "

Hoe weet zij nou weer dat ik zenuwachtig ben, is het zo erg te merken.

Ik glimlach naar haar en we beginnen te eten, het is stil maar het is een mooie stilte, ze heeft me de hele tijd aangekeken met een zachte blik in haar ogen, dit is de Roxanne die onder het masker zit. Die ene die ik graag wilde zien. Het is een beetje maar toch is het een klein begin.

Ik pak haar bij de hand en we lopen het kleine stuk naar het strand. De heldere blauwe lucht heeft plaats gemaakt voor een schitterende sterrenhemel, we lopen door het koude water en het enigste wat je hoort is het geruis van de zee. We stoppen met lopen en ik pak haar beide handen vast.

" weet je Roxanne, je bent zo mooi en mysterieus "

" dan moet ik straks maar verdwijnen hè als ik zo mysterieus ben "

Zegt ze serieus, ik kijk haar niet begrijpend aan en ze legt haar hand over mijn ogen zodat ik ze sluit, ik voel haar warme hand mijn gezicht verlaten en het enigste wat ik nog voel is een koude frisse lucht. Ik open langzaam mijn ogen en kijk om me heen.

Ze is verdwenen

Net zoals ze zei, ze is zo verdomd mysterieus en hoe krijgt ze het voor elkaar om zo snel te verdwijnen. Ik ga en moet er achter komen.

Ik loop het laatste stuk naar mijn auto en rijd weg, als ik aankom dan zie ik Roxanne op haar balkon zitten, ze praat met die vriend van haar. Ik loop mijn huis binnen, ik hoor gezellig gepraat uit de woonkamer komen en ik weet meteen al dat mijn moeder haar vrienden uit Nederland er zijn.

Ik stap de woonkamer binnen en er valt een stilte, Zac loopt naar me toe en slaat zijn arm om me heen.

" zo je probeert dus het buurmeisje te fixen "

Ik geef hem een mep tegen zijn achter hoofd en hij loopt als een kleuter naar mijn moeder en zegt met een zeurende stem dat ik hem mishandel.

Al mijn moeders vrienden zijn kleuters, Zac is vroeger ook een player geweest en hij is het nu nog steeds.

Hij kan aardig zijn maar soms stijgt zijn ego toch erg naar boven.

Ik loop de trap op en slof mijn kamer binnen en laat mezelf op mijn bed vallen. Ik heb geen zin om om te kleden dus ik kruip onder de dekens, ik staar een tijdje naar het plafond, na te denken.

Morgen is het voor mij de eerste schooldag en voor andere waarschijnlijk ook, sommige van ons hadden langer vakantie omdat we laatste jaars zijn en mijn vrienden die hangen altijd rond op school om de boel onveilig te maken. De vriend die Roxanne had geslagen heeft nog steeds een blauw oog, morgen dan gaan we met zijn alle naar hier dus dan zal hij niet blij zijn als hij er achter komt dat Roxanne mijn buurmeisje is.

Ik zie het al helemaal voor me dat hij haar boos en verbaasd aan kijkt en dat Roxanne of kil en koud terug kijkt of keihard in de lach schiet, maar we zullen morgen zijn reactie wel zien. Hij zit niet bij mij in de klas maar de andere twee vrienden wel.

Ik ben natuurlijk de badboy van de school dus veel met Roxanne om gaan is niet goed voor mijn imago.

Daar is mijn ego weer hoor.