My Neighbour Mr.Ego

Hoofdstuk 1

P.o.v.  Roxanne

Daar staan we dan op het vliegveld te wachten tot we het vliegtuig in mogen.
Mijn zus is zoals gewoonlijk met een jongen aan het flirten en mijn moeder heeft meer aandacht voor haar mobiel.
En wat ik doe is doelloos voor me uit staren.

Er word om geroepen dat we het vliegtuig in kunnen, we pakken onze spullen en stappen het vliegtuig binnen, ik word zoals gewoonlijk weer eens aangestaard maar ik kijk ze kil aan en ze kijken dan meteen weg. Als we onze stoelen hebben gevonden wil ik gaan zitten maar mijn arrogante zus legt haar benen over mijn stoel, ik kijk haar geïrriteerd aan en ga boven op haar benen zitten.

" AUWW TRUT "

Ze spartelde wat met haar benen en ze duwde me van de stoel af en ze trok haar benen naar zich toe en ik ging zitten.

Dit gaat nog wat worden.

~
Er galmt een bekakte vrouwenstem door de speakers en het is meteen stil in het vliegtuig.

" geachte dames en heren uw gordels vast te maken, we gaan zo landen "

Je hoort het geluid van vast klikkende gordels door het vliegtuig heen en er valt een doodse stilte.

Als we dan geland zijn halen we onze spullen van de band en lopen naar een man in pak dat voor een limousine staat.

Je zou nu vast denken waarom reizen ze in een limousine, nou dat komt omdat mijn moeder stinkend rijk is en zich niet wil vuil maken aan de taxi.
 
We rijden door luxe villa wijken en kleine gevaarlijke buurten. De limousine stopt voor een gigantisch huis, daar naast staat nog een huis die er bijna het zelfde uit ziet.

We pakken onze koffers en lopen de grote tuin in, het heeft een zwembad en een mooie bloesem boom, daar om heen ligt veel gras en er staat een standbeeld in het midden van de tuin.

Mijn moeders assistent opent de deur en we lopen naar binnen, ik slof de trap op en ik ga de rechterkant op, het is een lange gang en aan het einde is er een zwarte deur, ik maak hem open en bewonder de grote kamer.

Deze is van mij.

Ik dump mijn spullen en ga op het grote bed zitten, zo te zien heb ik een balkon wat ik op zich wel fijn vind. Ik doe de twee deuren open en een warme wind komt me te gemoed. Ik loop het balkon verder op en kijk nieuwsgierig om me heen, ik zie een jongen staan op het balkon van het huis hiernaast. Hij kijkt grijnzend voor zich uit en ik vind hem nu al een zak. Ik wend mijn blik af en ga op de railing zitten, je kan vanaf hier een groot deel van de stad zien. Het zal vast een mooi effect hebben s'nachts.

Ik schrik op uit mijn gedachtes door mijn zus die komt binnen stormen en voor me gaat staan, ik kijk haar aan met een verveelde blik en ze begint niet normaal hard te schreeuwen.

" JIJ BITCH WAAR HEB JE MIJN JURKJES GELATEN "

" waarom zou ik moeten weten waar jij je hoeren jurkjes laat "

Ik duw haar mijn kamer uit en draai de deur op slot, er is een tijdje geschreeuw te horen en gebonk op mijn deur maar ik negeer het.

Mijn koffer ligt op bed en ik zie dat ik een inloopkast heb, de meeste meiden zouden nu helemaal gillen maar de kast is nog niet eens gevuld met het aantal kleding dat ik heb, bij mijn zus zou het anders zijn de kast zou nog niet eens groot genoeg zijn voor al die rotzooi die zij heeft.

Ik hoor mijn moeder vanaf beneden naar me schreeuwen.

" lieverd de buren komen zo langs dus ik wil dat je wat leuks aan doet "

Wat mijn moeder bedoeld met iets leuks is dus een jurkje met vrolijke kleuren, maar die kleuren wil ik niet die verdien ik niet. Ik haat kleuren ze laten je stralen en ik straal totaal niet, het is allemaal de schuld van mijn vader. Het enigste wat echt straalt zijn mijn ogen en dat is het ook.

~
Het is avond en de buren kunnen zometeen komen voor het etentje waar mijn moeder ze voor heeft uit genodigd. Ik heb de moeite niet gedaan om me om te kleden en ik was ook niet van plan om het te doen. Ik sta op mijn balkon te kijken hoe de buren het tuinpad op lopen.

Het zijn een man en vrouw van ongeveer de leeftijd van mijn moeder, de vrouw heeft kort haar en het is blauw geverfd wat ik er eerlijk gezegd best leuk uit vind zien. Daarachter loopt die jongen en naast hem loopt een meisje met een grijns op haar gezicht.

Mijn moeder roept me en ik loop sloffend de trap af, ze geeft me een afkeurende blik omdat ik me niet hem omgekleed maar ik kijk haar boos aan en ze draait haar hoofd weg.

De man en vrouw staan te praten in de woonkamer met mijn moeder, de jongen heeft zijn aandacht gericht op mijn zus en het meisje is verdwenen. Ik loop de woonkamer binnen en er valt een stilte. De man en vrouw kijken me lachend aan, mijn zus met een vuile blik en de jongen kijkt grijnzend naar me.

Ik slof naar de eettafel en ik laat mezelf in een van de stoelen vallen en staar voor me uit.

Er worden stoelen naar achter geschoven en iedereen zit aan tafel.

Iedereen schept wat eten op en dat ene meisje is ook weer terug, ik schraap met mijn vork over het dure bord en mijn moeder kijkt me pissig aan. Ik leg mijn bestek weg en sta op van de tafel zonder iemand nog een blik waardig te geven. Ik loop sloffend mijn kamer binnen en doe mijn oversized shirt aan en ga op het balkon zitten met mijn notitie blok.

Lieve Roxanne

Als je ooit nog de oude word hoop ik dat je dit leest.

Het laatste jaar is zwaar geweest en het werd er niet makkelijker op met zo'n irritante zus en een partijdige moeder. En nu. Nu zit ik in New York weg van mijn problemen dat is wat mijn moeder zei. Maar als je weg gaat uit een omgeving en naar een nieuwe gaat dan krijg je ook weer nieuwe problemen, je kan er niet voor vluchten.

Ik zit in een gigantisch huis en of ik blij ben, nee eerlijk gezegd niet. Ik heb mijn moeder nooit echt begrepen waarom ze nou perse een groot huis wilde en personeel dat alles voor je doet, ik bedoel maar je hebt zelf handen gekregen en dan moet je ze ook gebruiken en dan niet om je geld mee weg te smijten aan zo'n idioot groot huis.

We hebben trouwens ook buren hier in New York, de man en vrouw lijken me aardig, ze glimlachte lief naar me en toch ergens voelde ik me warm worden ook al keek ik ze kil en koud aan. De jongen vind ik een zak meer heb ik niet te zeggen over hem. Het meisje is volgens mij iemand die graag grapjes uitgehaald je zag het gewoon aan haar.

Of ik ooit nog eens zal lachen dat is de vraag, maar het lukt me niet.

Ik ben gebroken maar toch sterk, ik heb mijn masker op gezet en ik vraag me af of die ooit nog naar beneden zal gaan.

I'm a strong persoon in a broken mind

Dat is wat ik ben.

Ik schrik van iemand die mijn boekje uit mijn handen grist, ik doe geen moeite om het af te pakken, hij of zij mag weten hoe rot ik me voel. Meestal zou ik het terug pakken maar ik wil gewoon dat diegene weet dat ik me zo voel.

Ik sta op en draai me om naar de persoon die mijn boekje leest. Het is de jongen. Fijn. Waarom moet hij het nou weer zijn.

Hij kijkt me een beetje geshockeerd aan en ik pak het boekje uit zijn handen en leg het onder mijn kussen.

" wat doe je hier "

" ik wilde weten waar zo'n mooi meisje naar toe ging "

" houd je complimentjes maar voor jezelf, die werken niet bij mij. Misschien wel bij mijn zus "

Ik stuur hem mijn kamer uit maar hij blijft koppig staan.

" wat wil je van me "

Hij geeft geen antwoord en loopt de kamer uit, ik doe meteen de deur op slot en ga op mijn bed zitten.

Je zult je misschien afvragen waarom ik ravenzwart haar heb en mijn moeder en zus goud blond haar. Het is gewoon simpel ik heb het geverfd. Het liefst zou ik ook graag zwart haar willen hebben. Dat staat me beter en ik lijk niet op een Barbie pop zoals mijn zus.

Ik nestel mezelf onder de dekens en val in een rustige slaap.

Het is een lange dag geweest..

~
Dit is dan het eerste deel van mijn boek, ik hoop dat jullie het nu al leuk vinden en ik zal proberen elke dag een deel te plaatsen.

👋🏻