My Neighbour Mr.Ego

Hoofdstuk 9

P.o.v. Roxanne

Yeah wat ben ik blij, not. Gisteravond vond ik het wel gezellig maar het is gewoon zo dat ik niet blij ben als Logan er niet is. Nee, ik ben niet verliefd op hem, maar hij is de enigste die me echt kan laten lachen. Gisteravond hebben we uitgebreid afscheid genomen want hij moest weer terug naar Nederland. Nu kan ik weer mijn kille zelf zijn. Yippie wat ben ik daar blij mee maar het is voor mij gewoon een soort van dekmantel.

Ik pak mijn schooltas in en loop de woonkamer binnen. Mijn moeder zit op de bank te praten met... hem. De man die mijn leven heeft verpest zit gewoon in de woonkamer.

" en wat doet hij hier "

Ze ik boos, mijn moeder neemt me bij de hand en trekt me mee de gang op.

"Lieverd ik wilde je dit al eerder vertellen maar, je vader komt hier weer wonen "

Ik sta nu echt te koken van woedde, ik ben nu zo'n tikkende tijdbom die zometeen kan gaan ontploffen.

" DAT KAN JE VERDOMME NIET MAKEN !!! "

" niet schreeuwen tegen mij jongedame "

" JULLIE ZIJN ALLEMAAL DOOD VOOR MIJ, ZOEK HET MAAR UIT IK GA OP MEZELF WONEN "

Ik duw mijn moeder aan de kant en storm het huis uit, ik spring op mijn motor en rijd naar school.

Daar aan gekomen word ik weer volkomen aangestaard en ik zie zelfs die jongen die ik een blauw oog heb geslagen, hij staat met twee andere jongens en ook Owen. Hij glimlacht naar me en ik kijk hem kil aan storm woedend het gebouw in en loop naar het goede lokaal en neem een plaatsje achterin. Ik zet mijn handen in mijn haar en ik tik met mijn voeten op de grond.

Waar moet ik nu naartoe.

Ik ga echt niet bij die mensen blijven. Ze hebben mijn leven verpest en nu al helemaal.

Owen komt met twee jongens achter zich aan het lokaal binnen en ik blijf voor me uit staren.

Ik voel een hand op mijn schouder en schrik uit mijn gedachte.

Hij kijkt me serieus aan en ik kijk hem aan met een vragende blik.

" is er iets rox "

" n.. nee "

" wel anders stotter je niet "

" ja ja mijn vader komt weer bij ons wonen "

" hoezo is dat erg "

" DAT IS VERDOMME HEEL ERG, WEET JE NIET WAT DIE VENT ME ALLEMAAL HEEFT AANGEDAAN "

Ik duw hem aan de kant en loop boos het lokaal uit.

Hij snapt er ook helemaal niks van.

Hij kan er ook niks aan doen dat hij geen idee heeft dat mijn vader me verkracht heeft en mishandeld heeft. Maar toch moet hij niet tegen me zeggen dat het niet erg is want het is erg en dan word ik niet normaal boos en soms barst ik in huilen uit.

Ik ga op het bankje zitten en trek mijn benen tegen mijn borst. Ik leg mijn hoofd op mijn knieën en er beginnen geluidloos tranen over mijn wangen te stromen.

Waarom laat ik nu in eens wel emotie zien. Wtf gebeurd er met me.

Ik veeg ruw de tranen van mijn wangen sta op en veeg mijn kleding recht, ik kijk omhoog en mijn ogen vinden zijn kastanje bruine ogen die me bezorgd aankijken. Achter hem staan die twee jongens die me verveeld aan kijken.

Ik loop naar hen toe en blijf even voor Owen staan en duw hem dan ruw aan de kant en stap richting het lokaal. Ik word meteen aangestaard en ik geef de leraar een kille blik en hij kijkt me angstig aan en wijst naar de plek achterin waar ik al eerder zat, maar nu zit er een meisje met rood krullend haar en haar hele uniform zit onder de rainbow speltjes er is geen enkel stukje vrij gelaten. Het lijkt net unicorn kots.